Standaardmandarijn

Standaardmandarijn
Putonghua, Guoyu, Huayu
Gesproken in Volksrepubliek China, Taiwan, Singapore, en andere landen
Sprekers 880 miljoen
Rang 1
Taalfamilie
Alfabet Hanzi
Officiële status
Officieel in
Taalorganisatie Guóyǔ Tuīxíng Wěiyuánhuì (in Taiwan)
Portaal  Portaalicoon   Taal
Sino-Tibetaanse talen in China

Standaardmandarijn of Standaardchinees is de officiële spreektaal van zowel de Volksrepubliek China als Taiwan. Het is het Mandarijn zoals dat wordt onderwezen op scholen en gebruikt door de autoriteiten en media in de Volksrepubliek China, Taiwan en Singapore.

Het Standaardmandarijn bestaat nog niet zo lang. In de twintigste eeuw wilde de Chinese overheid een standaardtaal voor het hele land. Daarom besloot men het dialect van de hoofdstad als uitgangspunt te nemen. De voorloper van het huidige Standaardmandarijn is 'Guanhua', letterlijk 'ambtenarentaal' (Mandarijn). Dit was de taal waarin ambtenaren uit verschillende gebieden (en dus sprekers van verschillende dialecten) met elkaar spraken. Dat kon iets zijn dat op het huidige Mandarijn leek, maar ook een mengelmoes van de dialecten die betreffende ambtenaren kenden.

Oorsprong[bewerken | brontekst bewerken]

Het Standaardmandarijn is ontstaan uit het Pekings dialect en behoort daarom tot het Peking-Mandarijn. Dit dialect is gekozen omdat Peking de hoofdstad is van de Volksrepubliek China.

Romanisatie[bewerken | brontekst bewerken]

Het Standaardmandarijn kan worden getranscribeerd in:

Voorbeelden[bewerken | brontekst bewerken]

Enkele voorbeelden van het Standaardmandarijn:

我爱你 (wǒ ài nǐ) Ik hou van jou (uitspraak)
我喜欢你 (wǒ xǐhuan nǐ) Ik vind jou leuk (uitspraak)

Hierin betekent 'wǒ' 'ik' (het Chinees kent geen verbuigingen of vervoegingen), 'nǐ' 'jou', het woord 'ài' 'houden van' en 'xǐhuan' 'leuk vinden'.

Taaldag van de Verenigde Naties[bewerken | brontekst bewerken]

De officiële taaldag van de Verenigde Naties voor het Chinees wordt wereldwijd gevierd op 20 april.[1]