Sulfaat

Het sulfaat anion, SO
De structuur en binding van het sulfaation

Sulfaat is in de anorganische chemie de zuurrest van zwavelzuur en de zouten ervan. Er wordt soms ook naar verwezen als Vitriool.

Structuur en eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Het sulfaation is een polyatomisch oxoanion van zwavel met als brutoformule SO en een molaire massa van 96,06 g/mol. Het ion bestaat uit een centraal zwavelatoom omgeven door vier zuurstofatomen in een tetraëdrische geometrie. Het sulfaation bezit een tweewaardig negatieve lading. Het is de geconjugeerde base van het waterstofsulfaation (ook bekend onder de verouderde namen hydrosulfaat en bisulfaat), met als formule HSO4, dat op zijn beurt weer een geconjugeerde base is van zwavelzuur (H2SO4).

Sulfaatverbindingen ontstaan wanneer kationen combineren met het anion SO42−-ion. Meestal resulteert deze combinatie in een zout, hoewel sulfaat ook een covalente binding kan aangaan met de meeste niet-metalen. Een sulfaatester is bijvoorbeeld een covalente verbinding van een sulfaatgroep met een organische restgroep. Een voorbeeld hiervan is dimethylsulfaat. Dergelijke verbindingen worden bereid door de reactie van zwavelzuur met een geschikt alcohol, zoals bijvoorbeeld methanol:

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Sulfaten zijn belangrijk in zowel de chemische industrie als in biologische systemen:

Oxoanionen van zwavel[bewerken | brontekst bewerken]

Naast sulfaat bestaan ook nog andere oxoanionen van zwavel:

  • persulfaat:
  • sulfiet:
  • hyposulfiet:
  • peroxodisulfaat:
  • thiosulfaat

Voorbeelden van sulfaten[bewerken | brontekst bewerken]

Zoek sulfaat op in het WikiWoordenboek.
Zie de categorie Sulfate ion van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.