Tara Moore

Tara Moore
Wimbledon 2018, kwalificatie
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Geboorteplaats Hongkong
Geboortedatum 6 augustus 1992
Woonplaats Londen, Engeland
Lengte 1,63 m
Gewicht 65 kg
Profdebuut 2010
Slaghand rechts, backhand tweehandig
Totaal prijzengeld 587.440 US dollar
Coach Chris Sordyl, Tony Lekic
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 374–315
Titels 0 WTA, 9 ITF
Hoogste positie 145e (8 mei 2017)
Grandslamresultaten
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (2016)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 259–213
Titels 0 WTA, 17 ITF
Hoogste positie 77e (11 juli 2022)
Grandslamresultaten
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (2022)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1e ronde (2012–2014, 2016, 2021)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (2021)
Laatst bijgewerkt op: 11 juli 2022
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Tara Shanice Moore (Hongkong, 6 augustus 1992) is een tennisspeelster uit Engeland. Zij begon op zevenjarige leeftijd met tennis. Haar favoriete ondergrond is gras. Zij speelt rechtshandig en heeft een tweehandige backhand.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Moore debuteerde in 2006 op het ITF-toernooi van Guayaquil (Ecuador). Zij stond in 2008 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Frinton (Engeland) – hier veroverde zij haar eerste titel, door de Duitse Mona Barthel te verslaan. Tot op heden(mei 2022) won zij negen ITF-titels, de meest recente in 2018 in Sharm-el-Sheikh (Egypte).

In 2012 speelde Moore voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Birmingham. Zij bereikte er de tweede ronde. Haar beste resultaat op de WTA-toernooien is het bereiken van de kwartfinale, op het toernooi van Nottingham 2016. Datzelfde jaar bereikte zij op Wimbledon de tweede ronde, door de Belgische Alison Van Uytvanck te verslaan.

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Moore debuteerde in 2006 op het ITF-toernooi van Guayaquil (Ecuador), samen met de Ecuadoraanse Sofia Ayala. Zij stond in 2008 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Sunderland (Engeland), samen met landgenote Katharina Brown – zij verloren van het Nederlandse duo Daniëlle Harmsen en Kim Kilsdonk. In 2010 veroverde Moore haar eerste titel, op het ITF-toernooi van Wrexham (Wales), samen met landgenote Francesca Stephenson, door het duo Emma Laine en Sania Mirza te verslaan. Tot op heden(mei 2022) won zij zeventien ITF-titels, de meest recente in 2022 in Traralgon (Australië).

In 2012 speelde Moore voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Birmingham, samen met landgenote Melanie South. Zij stond in 2016 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Rio de Janeiro, samen met de Zwitserse Conny Perrin – zij verloren van het koppel Verónica Cepede Royg en María Irigoyen.

Moore heeft enkele keren deelgenomen aan Wimbledon, maar kwam nog nooit voorbij de eerste ronde – zij speelde daarbij samen met Melanie South in 2012 en 2013, met Johanna Konta in 2014, met Conny Perrin in 2016 en met Eden Silva in 2021.

In 2022 bereikte zij de finale van het WTA-toernooi van Bogota, samen met de Amerikaanse Emina Bektas – daarmee kwam zij binnen op de top 100 van de wereld­rang­lijst.

Tennis in teamverband[bewerken | brontekst bewerken]

In 2014 maakte Moore deel uit van het Britse Fed Cup-team – zij behaalde daar een winst/verlies-balans van 1–1.

Posities op de WTA-ranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
2007 847
2008 712
2009 546 544
2010 370 372
2011 332 593
2012 249 327
2013 216 229
2014 324 388
2015 355 251
2016 160 156
2017 329 233
2018 491 194
2019 464 231
2020 454 243
2021 401 121

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Premier Mandatory
Premier Five / WTA 1000
Premier / WTA 500
International / WTA 250
Challenger / WTA 125

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

geen

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
geen
verloren finales
1. 2016-02-20 Vlag van Brazilië WTA Rio de Janeiro hardcourt Vlag van Zwitserland Conny Perrin Vlag van Paraguay Verónica Cepede
Vlag van Argentinië María Irigoyen
1-6, 6-7 details
2. 2022-04-09 Vlag van Colombia WTA Bogota gravel Vlag van Verenigde Staten Emina Bektas Vlag van Australië Astra Sharma
Vlag van Indonesië Aldila Sutjiadi
6-4, 4-6, [9-11] details

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2013 2014 2016
Vlag van Australië Australian Open
Vlag van Frankrijk Roland Garros
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 1R 2R
Vlag van Verenigde Staten US Open

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2012 2013 2014 2016 2021 2022
Vlag van Australië Australian Open
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 1R 1R 1R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Tara Moore.