Turks voetbalelftal (mannen)

Turkije
Bijnaam	Ay-Yıldızlılar (Maan met sterren)
Kledingsponsor	Nike
FIFA-ranglijst	40 5 (4 april 2024)
Hoogste ranking	5e (juni 2004)
Laagste ranking	67e (oktober 1993)
Associatie	Türkiye Futbol Federasyonu
Bondscoach	Vincenzo Montella
Stadion	Atatürk Olympisch Stadion, Istanboel
Meeste interlands	Rüştü Reçber (120)
Topscorer	Hakan Şükür (51)
Wedstrijden
Eerste interland:  Turkije 2–2 Roemenië  (Istanboel, Turkije; 26 oktober 1923) Grootste overwinning:  Turkije 7–0 Syrië (Ankara, Turkije; 20 november 1949)  Turkije 7–0 Zuid-Korea  (Genève, Zwitserland; 20 juni 1954)  Turkije 7–0 San Marino  (Istanboel, Turkije; 10 november 1996) Grootste nederlaag:  Polen 8–0 Turkije  (Chorzów, Polen; 24 april 1968)  Turkije 0–8 Engeland  (Istanboel, Turkije; 14 november 1984)  Engeland 8–0 Turkije  (Londen, Verenigd Koninkrijk; 14 oktober 1987)
Wereldkampioenschap
Optredens	2 (eerste keer: 1954)
Beste resultaat	Derde plaats (2002)
Europees kampioenschap
Optredens	5 (eerste keer: 1996)
Beste resultaat	Halve finale (2008)
FIFA Confederations Cup
Optredens	1 (eerste keer: 2003)
Beste resultaat	Derde plaats (2003)
Thuis Uit

Het Turks voetbalelftal is een team van mannelijke voetballers dat Turkije vertegenwoordigt in internationale wedstrijden. De gebruikelijke bijnaam van dit elftal is Ay-Yıldızlılar. De letterlijke betekenis ervan is de 'Maansterren', afgeleid van de witte maan en de ster op de Turkse vlag.

De ploeg kan in haar 84-jarig bestaan onderverdeeld worden in 4 periodes. De periode van 1923 (oprichting) tot 1940 was afwisselend. In deze periode werden veel buitenlandse coaches aangetrokken, hetgeen normaal was in die tijd. De periode 1950 tot 1970 was succesvol te noemen, het elftal deed mee aan haar eerste WK ooit in 1954 en speelde tegen Zuid-Korea (7-0 winst) en West-Duitsland (4-1-verlies in de groepsfase, 7-2-verlies in de play-off). Ondertussen versloeg Turkije ook toplanden als Spanje (1-0), WK-finalist Hongarije (3-1) en Portugal (3-1). De jaren tussen 1970 en 1990 waren donkere tijden: het Turkse elftal was van een gewaardeerd elftal teruggezakt naar een voetbaldwerg, enige hoogtepunten waren het op het nippertje missen van het EK 1980 en het WK 1990. In beide gevallen verspeelde de ploeg kwalificatie in de laatste beslissende wedstrijden. Daarna volgde weer een succesvolle periode: de ploeg liet weer van zich spreken op Euro 2000, het WK 2002 en Euro 2008. Het grootste succes kende het Turks voetbalelftal onder coach Şenol Güneş, onder hem haalde Turkije op het WK 2002 de halve finale van het toernooi maar werd het uitgeschakeld door Brazilië. In de troostfinale haalde het dan alsnog de derde plek binnen.

Historie[bewerken | brontekst bewerken]

Beginjaren[bewerken | brontekst bewerken]

Ten tijde van het Ottomaanse Rijk werd het voetbal door de Engelsen geïntroduceerd. De eerste wedstrijden werden gespeeld in Selanik, het huidige Thessaloniki, in 1875. De eerste voetbalclub van het land was FC Smyrna uit Smyrna. Vanuit Smyrna, nu İzmir werd het voetbal ook naar Istanboel gebracht. De eerste teams bestonden uit Griekse, Armeense of Engelse spelers. Het eerste Turkse elftal, Black Stockings FC werd in 1899 opgericht. Op de Olympische Spelen van 1906 namen teams uit de Ottomaanse steden Selanik en Smyrna deel, al bestond de opbouw daarvan voornamelijk uit Grieken. Smyrna werd tweede en Selanik derde.

Een nationaal elftal kwam er pas na de val van het Ottomaanse Rijk. In 1923 speelde het nieuwe Turkije zijn eerste interland tegen Roemenië.

WK voetbal 1950 (Brazilië)[bewerken | brontekst bewerken]

Onder bondscoach Cihat Arman had Turkije zich gekwalificeerd voor het WK 1950 door Syrië met 7-0 te verslaan, maar het land trok zich terug wegens financiële problemen.

WK voetbal 1954 (Zwitserland)[bewerken | brontekst bewerken]

Na een play-off tegen Spanje kwalificeerde Turkije zich voor het WK 1954. Turkije verloor eerst met 4-1 in Spanje, maar na een 1-0 winst een paar dagen later moest er een beslissingswedstrijd gespeeld worden. Die wedstrijd eindigt in 2-2. Turkije ging door na het tossen van een munt. Turkije was in een moeilijke groep ingedeeld samen met Hongarije en West-Duitsland, hoewel Turkije niet heeft gespeeld tegen Hongarije volgens het toernooiformaat. Turkije verloor met 4-1 van de Duitsers, gevolgd door een 7-0 winst tegen Zuid-Korea. Uiteindelijk verloor Turkije de play-off tegen West-Duitsland met 7-2 waardoor het zich plaatste voor de kwartfinales.

Bondscoach: Sandro Puppo

EK voetbal 1996 (Engeland)[bewerken | brontekst bewerken]

Turkije kwalificeerde zich voor het EK 96 door Zwitserland en Zweden 2-1 te verslaan nadat er eerder op het nippertje kwalificaties waren gemist voor de EK's van 1976 en 1980. Voor de Turken verliep het toernooi echter roemloos: er werd geen enkel doelpunt gescoord.

Bondscoach: Fatih Terim

EK voetbal 2000 (België & Nederland)[bewerken | brontekst bewerken]

Turkije kwalificeerde zich voor het EK 2000 na een overwinning in de play-offs tegen Ierland. De eerste wedstrijd verloor Turkije na een controversiële penalty met 2-1 van Italië. De tweede wedstrijd tegen Zweden eindigde in 0-0. De laatste wedstrijd leverde 2-0 winst op tegen gastland België, waardoor voor de eerste keer in de EK-geschiedenis een gastland geëlimineerd werd in de eerste ronde. Turkije verloor daarna in de kwartfinale van Portugal met 0-2.

Bondscoach: Mustafa Denizli

WK voetbal 2002 (Japan & Korea)[bewerken | brontekst bewerken]

Dat het Turkse voetbal kwalitatief steeg in de afgelopen decennia werd bevestigd door het behalen van derde plaats op het WK 2002. Met verlies tegen Brazilië, gelijkspel tegen Costa Rica en winst tegen China werden de achtste finales bereikt. Na winst op Japan en Senegal verloor Turkije in de halve finales van Brazilië met 1-0. Turkije behaalde de derde plaats na 3-2 winst tegen het Zuid-Korea van Guus Hiddink. Hakan Şükür is de snelste doelpuntenmaker op een WK-wedstrijd ooit geworden na een doelpunt in 10,8 seconden.

De selectie bestond uit:

Naam	Geboorte Dat.	club
Doel
Rüştü	10 mei 1973 (29 jaar)	Fenerbahçe
Ömer Çatkıç	15 oktober 1974 (28 jaar)	Gaziantepspor
Verdediging
Emre Aşık	13 december 1973 (29 jaar)	Galatasaray
Bülent Korkmaz	24 november 1968 (34 jaar)	Galatasaray
Fatih Akyel	26 december 1977 (25 jaar)	Fenerbahçe
Alpay Özalan	29 mei 1973 (29 jaar)	Aston Villa
Tayfur Havutçu	23 april 1970 (32 jaar)	Beşiktaş
Ümit Özat	30 oktober 1976 (26 jaar)	Fenerbahçe
Hakan Ünsal	14 mei 1973 (29 jaar)	Galatasaray
Ergün Penbe	17 mei 1972 (31 jaar)	Galatasaray
Middenveld
Arif Erdem	2 januari 1972 (31 jaar)	Galatasaray
Okan Buruk	19 oktober 1973 (29 jaar)	Inter Milan
Tugay Kerimoğlu	24 augustus 1970 (32 jaar)	Blackburn Rovers FC
Yıldıray Baştürk	24 december 1978 (24 jaar)	Bayer Leverkusen
Hasan Şaş	1 augustus 1976 (26 jaar)	Galatasaray
Muzzy Izzet	31 oktober 1974 (28 jaar)	Leicester City
Ümit Davala	30 juli 1973 (29 jaar)	AC Milan
Emre Belözoğlu	7 september 1980 (22 jaar)	Inter Milan
Aanval
Hakan Şükür	1 september 1971 (31 jaar)	AC Parma
Nihat Kahveci	23 november 1979 (23 jaar)	Real Sociedad
İlhan Mansız	10 augustus 1975 (27 jaar)	Beşiktaş

met als coach Şenol Güneş.

FIFA Confederations Cup 2003 (Frankrijk)[bewerken | brontekst bewerken]

Turkije mocht deelnemen aan de FIFA Confederations Cup nadat Duitsland geweigerd had deel te nemen aan dit toernooi. Turkije was ingedeeld in een groep met de VS, Kameroen en Brazilië. De Verenigde Staten werd met 2-1 aan de kant geschoven, maar een 1-0-verlies tegen Kameroen bracht weer onzekerheid of Turkije de groepsfase zou overleven. Uiteindelijk bracht een 2-2 gelijkspel tegen Brazilië ze in de halve finale waar ze uit moesten komen tegen Frankrijk. De Fransen bleken te sterk door met 3-2 te winnen (incl. gemiste penalty Turkije van Okan Yılmaz), de finale werd niet behaald en Turkije wachtte alweer een wedstrijd om de derde plaats. Deze werd met 2-1 gewonnen van Colombia.

De selectie:

Naam	Geboorte Dat.	club
Doel
Rüştü	10 mei 1973 (30 jaar)	Fenerbahçe
Ömer Çatkıç	15 oktober 1974 (29 jaar)	Gaziantepspor
Verdediging
Fatih Sonkaya	1 juli 1981 (22 jaar)	Roda JC
Bülent Korkmaz	24 november 1968 (35 jaar)	Galatasaray
Fatih Akyel	26 december 1977 (26 jaar)	Fenerbahçe
Alpay Özalan	29 mei 1973 (30 jaar)	Aston Villa
Servet Çetin	17 maart 1981 (22 jaar)	Denizlispor
Ibrahim Toraman	20 november 1981 (22 jaar)	Gaziantepspor
Ergün Penbe	17 mei 1972 (31 jaar)	Galatasaray
İbrahim Üzülmez	10 maart 1974 (29 jaar)	Beşiktaş
Middenveld
Serkan Balcı	22 augustus 1983 (20 jaar)	Gençlerbirliği
Selçuk Şahin	31 januari 1981 (22 jaar)	Istanbulspor
Yıldıray	24 december 1978 (25 jaar)	Bayer Leverkusen
Gökdeniz Karadeniz	11 januari 1980 (23 jaar)	Trabzonspor
Ümit Davala	30 juli 1973 (30 jaar)	Inter Milan
Deniz Barış	2 juli 1977 (26 jaar)	Gençlerbirliği
Aanval
Necati Ateş	3 januari 1980 (23 jaar)	Galatasaray
Nihat Kahveci	23 november 1979 (25 jaar)	Real Sociedad
Tuncay Şanlı	16 januari 1982 (21 jaar)	Fenerbahçe
Okan Yılmaz	16 mei 1978 (25 jaar)	Bursaspor

Bondscoach: Şenol Güneş

EK voetbal 2004 (Portugal)[bewerken | brontekst bewerken]

Er werd veel verwacht van Turkije en bondscoach Şenol Güneş na deze behaalde successen, maar Turkije wist zich niet te kwalificeren. In de kwalificatiepoule werd er maar een keer verloren, tegen Engeland. Dit moesten de Turken bekopen met een play-off wedstrijd tegen het laag ingeschatte Letland. Letland verraste enigszins door thuis met 1-0 te winnen, een paar dagen later in Istanboel was het Turkije dat na een uur spelen op 2-0 kwam en een goede kans had het EK te halen. Uiteindelijk eindigde de wedstrijd in 2-2 en ging Letland naar de eindronde in Portugal.

Bondscoach: Şenol Güneş

WK voetbal 2006 (Duitsland)[bewerken | brontekst bewerken]

Turkije begon met Ersun Yanal als de nieuwe bondscoach aan de WK-campagne; ze zaten in een poule met onder andere Europees kampioen Griekenland, Denemarken en Oekraïne. Tegen de Grieken werden er twee gelijke spelen behaald net als tegen Denemarken, van Oekraïne werd in Istanboel met 3-0 verloren maar een 1-0 winst in Kiev bracht Turkije een stap dichter naar het WK. Turkije zou uiteindelijk ten koste van Griekenland de play-offs halen. Zwitserland ging door naar het WK ondanks een 4-2 winst nadat er eerder met 2-0 verloren werd.

Bondscoach: Ersun Yanal

EK voetbal 2008 (Oostenrijk & Zwitserland)[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Turkije op het Europees kampioenschap voetbal 2008 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Turkije plaatste zich onder de bondscoach Fatih Terim voor het EK 2008. Turkije werd ingedeeld in groep A bij Zwitserland, Tsjechië en Portugal. Turkije eindigde met 6 punten als tweede in deze poule en plaatst zich daarmee voor de kwartfinale. De eerste wedstrijd werd 2-0 verloren van Portugal. De tweede wedstrijd werd gewonnen door een doelpunt in de blessuretijd van Arda Turan. De 3e wedstrijd was tegen Tsjechië. In de 75e minuut stond Turkije nog met 2-0 achter en het EK leek zo goed als voorbij. Arda scoorde echter in de 75e minuut de aansluitingstreffer. In de 85e minuut liet Petr Čech een simpele bal uit zijn handen glippen, waarna Nihat Kahveci de bal simpel in het doel legde. In de blessuretijd scoorde Nihat zelfs de 3-2. Keeper Volkan Demirel kreeg een rode kaart omdat hij een kopstoot gaf aan Jan Koller waardoor hij 2 wedstrijden was geschorst. In de kwartfinale moesten de Turken het opnemen tegen Kroatië. Na 90 minuten was het nog 0-0. In de 119e minuut scoorde Klasnic de 1-0 voor Kroatië. De scheidsrechter stond op het punt de wedstrijd af te fluiten, maar Semih Sentürk scoorde in de allerlaatste secondes de gelijkmaker. Turkije wist de penalty's met 3-1 winnen. In de halve finale moest Turkije het opnemen tegen Duitsland. Semih scoorde in de 85e minuut de 2-2. De Duitser Philipp Lahm maakte in de 90e minuut het beslissende doelpunt waardoor het EK voor Turkije voorbij was.

Bondscoach: Fatih Terim

7 juni 2008	Portugal	2 - 0	Turkije	Stade de Suisse, Genève

11 juni 2008	Zwitserland	1 - 2	Turkije	Stade de Suisse, Bazel

15 juni 2008	Turkije	3 - 2	Tsjechië	Stade de Suisse, Genève

20 juni 2008	Kroatië	1 - 1 (p)	Turkije	Ernst Happel Stadion, Wenen

25 juni 2008	Duitsland	3 - 2	Turkije	St. Jakob Park, Bazel

WK voetbal 2010 (Zuid-Afrika)[bewerken | brontekst bewerken]

Turkije was voor de kwalificatie ingedeeld in groep 5 bij Spanje, België, Bosnië en Herzegovina, Armenië en Estland. Turkije eindigde als derde in de groep. De bondscoach Fatih Terim nam ontslag na de wedstrijden tegen België en Armenië. Guus Hiddink was per 1 augustus zijn opvolger.

EK voetbal 2012 (Polen en Oekraïne)[bewerken | brontekst bewerken]

In de kwalificatiegroep eindigde Turkije als tweede achter Duitsland. De eerste play-offwedstrijd tegen Kroatië werd thuis met 0-3 verloren. Na het 0-0 gelijkspel in de uitwedstrijd werd Hiddink ontslagen.

WK voetbal 2014 (Brazilië)[bewerken | brontekst bewerken]

In de kwalificatiegroep eindigde Turkije als vierde achter Nederland, Roemenië en Hongarije met 16 punten en wist zich alweer niet te kwalificeren voor het WK.

EK voetbal 2016 (Frankrijk)[bewerken | brontekst bewerken]

Turkije kwalificeerde zich door de laatste wedstrijd te winnen en mocht meedoen als beste derde van het kwalificatietoernooi. Selçuk İnan schoot in de blessuretijd de 1-0 binnen middels een vrije trap tegenIJsland in de blessuretijd. Turkije werd ingedeeld in pot 4 en kwam in een poule met Kroatië, Spanje en Tsjechië. De eerste twee wedstrijden tegen de Kroaten en de Spanjaarden werden met respectievelijk 0-1 en 0-3 verloren. Een 2-0 zege tegen Tsjechië mocht niet meer baten. Turkije eindigde als derde in de poule en werd uitgeschakeld.

WK voetbal 2018 (Rusland)[bewerken | brontekst bewerken]

In de kwalificatiegroep eindigde Turkije als vierde achter IJsland, Kroatië en Oekraïne met 15 punten en wist zich alweer niet te kwalificeren voor het WK.

EK voetbal 2020[bewerken | brontekst bewerken]

Turkije sloot het kwalificatietoernooi als tweede af met slechts één nederlaag en twee gelijkspellen in een poule met onder andere regerend wereldkampioen Frankrijk. De ploeg van Şenol Güneş werd als Dark Horse gezien voor het hoofdtoernooi, maar kon de verwachtingen niet waarmaken.^[1][2] Het elftal eindigde laatste in een poule met Italië, Wales en Zwitserland. De wedstrijden tegen Italië en Wales gingen met respectievelijk 0-3 en 0-2 verloren. De laatste wedstrijd ging met 1-3 verloren tegen Zwitserland. De prestatie van Turkije, met 0 punten, een doelsaldo van -7 en slechts één gescoord doelpunt, was het slechtste van alle deelnemende 24 ploegen.

WK voetbal 2022 (Qatar)[bewerken | brontekst bewerken]

Het kwalificatietoernooi begon goed voor Turkije. De grootste concurrenten Nederland en Noorwegen werden met respectievelijk 4-2 en 3-0 opzij gezet. In de daaropvolgende wedstrijden gaf Turkije de voorsprong weg tegen Letland en Montenegro. De wedstrijd tegen voetbaldwerg Gibraltar werd met slechts 3-0 gewonnen, waarbij de score pas in de 54e minuut werd geopend. Het absolute dieptepunt kwam tegen Nederland, dat Turkije verpletterde met 6-1. De laatste keer dat Turkije met zo'n grote score verloor was in de vorige eeuw. Vrijwel de hele wedstrijd scandeerden fans de oproep voor de bondscoach om ontslag te nemen.^[3] Daags na de nederlaag nam Şenol Güneş ontslag.^[4] Stefan Kuntz werd aangesteld als nieuwe bondscoach.^[5] Turkije wist als runner-up te eindigen in de kwalificatiepoule achter Nederland en mocht daarom deelnemen aan de play-offs, waarin het werd geloot tegen Portugal. De wedstrijd werd met 3-1 verloren, waardoor Turkije werd uitgeschakeld. Vedette Burak Yılmaz wist in de slotfase een penalty niet te benutten met een stand van 2-1, waarna Portugal in de blessuretijd de 3-1 binnenschoot.^[6] Na de wedstrijd maakte de aanvoerder bekend zijn interlandcarrière te beëindigen.

EK voetbal 2024 (Duitsland)[bewerken | brontekst bewerken]

Turkije kwalificeerde zich als een van de eerste landen voor het EK in 2024 en sloot het kwalificatietoernooi voor het eerst in de geschiedenis als groepswinnaar af met slechts één nederlaag en twee gelijke spellen.^[7]

Prestaties op eindrondes[bewerken | brontekst bewerken]

Wereldkampioenschap[bewerken | brontekst bewerken]

Wereldkampioenschap voetbal
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1930	Geen deelname
1934	Teruggetrokken
1938	Geen deelname
1950	Teruggetrokken (na kwalificatie)
1954	Groepsfase	3	1	0	2	10	11	(Kwal.)
1958	Teruggetrokken
1962	Niet gekwalificeerd
1966	Niet gekwalificeerd
1970	Niet gekwalificeerd
1974	Niet gekwalificeerd
1978	Niet gekwalificeerd
1982	Niet gekwalificeerd
1986	Niet gekwalificeerd
1990	Niet gekwalificeerd
1994	Niet gekwalificeerd
1998	Niet gekwalificeerd
2002	Derde plaats	7	4	1	2	10	6	(Kwal.)
2006	Niet gekwalificeerd
2010	Niet gekwalificeerd
2014	Niet gekwalificeerd
2018	Niet gekwalificeerd
2022	Niet gekwalificeerd
2026
2030
Totaal	2 keer	10	5	1	4	20	17

Europees kampioenschap[bewerken | brontekst bewerken]

Europees kampioenschap
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1960	Niet gekwalificeerd
1964	Niet gekwalificeerd
1968	Niet gekwalificeerd
1972	Niet gekwalificeerd
1976	Niet gekwalificeerd
1980	Niet gekwalificeerd
1984	Niet gekwalificeerd
1988	Niet gekwalificeerd
1992	Niet gekwalificeerd
1996	Groepsfase	3	0	0	3	0	5	(Kwal.)
2000	Kwartfinale	4	1	1	2	3	4	(Kwal.)
2004	Niet gekwalificeerd
2008	Halve finale	5	2	1	2	8	9	(Kwal.)
2012	Niet gekwalificeerd
2016	Groepsfase	3	1	0	2	2	4	(Kwal.)
2020	Groepsfase	3	0	0	3	1	8	(Kwal.)
2024	Gekwalificeerd	0	0	0	0	0	0	(Kwal.)
2028
2032	Gekwalificeerd	0	0	0	0	0	0
Totaal	7 keer	18	4	2	12	14	30

FIFA Confederations Cup[bewerken | brontekst bewerken]

FIFA Confederations Cup
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
2003	Derde plaats	5	2	1	2	8	8
Totaal	1 keer	5	2	1	2	8	8

UEFA Nations League[bewerken | brontekst bewerken]

UEFA Nations League
Jaar	Div.	Eindpositie	Wed.	W	G	V	DV	DT	Res.
2018–19	B	22e	4	1	0	3	4	7
2020–21	B	29e	6	1	3	2	6	8
2022–23	C	36e	6	4	1	1	18	5

FIFA-wereldranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Hieronder volgt de positie op de FIFA-wereldranglijst aan het eind van elk kalenderjaar.^[8]

1993	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023
52	48	30	31	43	57	29	30	23	9	8	14	11	26	16	10	41	31	28	40	43	49	21	24	42	39	29	32	37	44	37

Spelersrecords[bewerken | brontekst bewerken]

Meeste interlands[bewerken | brontekst bewerken]

Laatst bijgewerkt: 26 maart 2024

Meeste doelpunten[bewerken | brontekst bewerken]

Laatst bijgewerkt: 26 maart 2024

Coaches[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Lijst van coaches van het Turkse voetbalelftal voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Het Turks voetbalelftal heeft in haar historie veertig bondscoaches gehad. In de begin jaren werden er vooral Engelse en Hongaarse coaches aangetrokken. Tegenwoordig werkt de bond vaker met coaches uit eigen land. Guus Hiddink was de enige Nederlandse bondscoach die Turkije heeft gehad.

Meeste wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

	Naam	Periode(s)	Duels	Winst	Winst %
1	Fatih Terim	1990, 1993-1996, 2005-2009, 2013-2017	136	70	51,47
2	Şenol Güneş	2000-2004, 2019-2021	82	38	46,34
3	Coşkun Özarı	1972-1976, 1982-1984, 1985-1986	54	14	25,92
4	Mustafa Denizli	1987, 1996-2000	37	12	32,43
5	Sandro Puppo	1952-1954, 1960-1962, 1963-1964, 1965, 1965-1966	32	8	25,00
6	Sepp Piontek	1990-1993	27	4	14,81
7	Stefan Kuntz	2021-2023	20	12	60.00
8	Abdullah Avcı	2011-2013	18	6	33,33
9	Adnan Süvari	1966-1969	17	5	29,41
	Mircea Lucescu	2017-2019	17	4	23,53
11	Guus Hiddink	2010-2011	16	7	43,74

Bijgewerkt tot en met de wedstrijd tegen  Letland (4-0) op 15 oktober 2023.

Huidige selectie[bewerken | brontekst bewerken]

De volgende spelers behoren tot de selectie voor de vriendschappelijke wedstrijden tegen  Hongarije op 22 maart 2024 en  Oostenrijk op 26 maart 2024.

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de wedstrijd tegen op  Oostenrijk op 26 maart 2024 .

Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
Mert Günok	28	0	Beşiktaş
Uğurcan Çakır	27	0	Trabzonspor
Verdediging
Kaan Ayhan	56	5	Galatasaray
Zeki Çelik	43	2	AS Roma
Merih Demiral	42	2	Al-Ahli
Ozan Kabak	25	2	Hoffenheim
Mert Müldür	22	1	Fenerbahçe
Cenk Özkacar	8	0	Valencia
Rıdvan Yılmaz	7	0	Rangers
Abdülkerim Bardakcı	6	1	Galatasaray
Samet Akaydın	5	0	Panathinaikos
Middenveld
Hakan Çalhanoğlu	84	18	Inter Milaan
Orkun Kökçü	26	2	Benfica
Salih Özcan	17	0	Borussia Dortmund
Ismail Yüksek	14	1	Fenerbahçe
Aanval
Yusuf Yazıcı	42	3	Lille
Enes Ünal	33	2	Bournemouth
İrfan Can Kahveci	31	2	Fenerbahçe
Kerem Aktürkoğlu	28	5	Galatasaray
Abdülkadir Ömür	13	2	Hull City
Barış Alper Yılmaz	13	1	Galatasaray
Yunus Akgün	9	2	Leicester City
Arda Güler	6	1	Real Madrid
Kenan Yıldız	5	1	Juventus
Can Uzun	1	0	1. FC Nürnberg

Recent opgeroepen[bewerken | brontekst bewerken]

Naam	Wed.	Dlpnt.	Club	Laatst opgeroepen tegen
Doel
Doğan Alemdar	2	0	Troyes AC	Letland 16 oktober 2023
Altay Bayındır	7	0	Manchester United	Wales op 21 oktober 2023
Verdediging
Onur Bulut	4	0	Beşiktaş	Japan op 12 september 2023
Çağlar Söyüncü	55	2	Fenerbahçe	Wales op 21 oktober 2023
Eren Elmalı	10	0	Trabzonspor	Wales op 21 oktober 2023
Ferdi Kadıoğlu	15	1	Fenerbahçe	Hongarije op 22 maart 2024
Middenveld
Kenan Karaman	31	6	Schalke 04	Wales op 19 juni 2023
Salih Uçan	3	0	Beşiktaş	Japan op 12 september 2023
Emre Akbaba	7	3	Adana Demirspor	Duitsland op 18 november 2023
Berkan Kutlu	8	0	Galatasaray	Wales op 21 oktober 2023
Berat Özdemir	1	0	Trabzonspor	Wales op 21 oktober 2023
Aanval
Umut Nayir	4	1	Pendikspor	Wales op 19 juni 2023
Umut Bozok	1	0	Trabzonspor	Wales op 19 juni 2023
Halil Dervişoğlu	16	6	Hatayspor	Japan op 12 september 2023
Cenk Tosun	50	20	Beşiktaş	Letland 16 oktober 2023
Yusuf Sarı	4	1	Adana Demirspor	Wales op 21 oktober 2023
Bertuğ Yıldırım	3	2	Stade Rennais	Wales op 21 oktober 2023
Cengiz Ünder	51	16	Fenerbahçe	Hongarije op 22 maart 2024

Interlands[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Interlands Turks voetbalelftal 2020-2029 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Turkije.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi	Winnaar		Runner-up		Derde
	Aantal	Jaren	Aantal	Jaren	Aantal	Jaren
WK					1x	3 2002
Confederations Cup					1x	3 2003
EK					1x	3 2008