Vanderlei Luxemburgo

Vanderlei Luxemburgo
Vanderlei Luxemburgo in 2019
Persoonlijke informatie
Volledige naam Vanderlei Luxemburgo da Silva
Bijnaam Luxo
Geboortedatum 10 mei 1952
Geboorteplaats Nova Iguaçu, Vlag van Brazilië (1889-1960) Brazilië
Positie Verdediger
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 1980
Jeugd
1968–1972 Vlag van Brazilië Botafogo
Senioren
Seizoen Club W (G)
1972–1978
1978
1979–1980
Vlag van Brazilië Flamengo
Vlag van Brazilië Internacional
Vlag van Brazilië Botafogo
17(1)
27(0)
7(0)
Getrainde teams
1983
1983–1984
1984
1984–1985
1985–1986
1986–1987
1987
1987–1988
1989–1990
1991
1991–1992
1992–1993
1993–1994
1995
1995
1995–1996
1997–1998
1998–1999
1998–2000
2000
2001–2002
2002
2002
2002–2004
2004
2004–2005
2006–2007
2008–2009
2009–2010
2010–2012
2012–2013
2013
2014–2015
2015
2015–2016
2017
2019
2020
2021
2021
Vlag van Brazilië Campo Grande
Vlag van Brazilië Rio Branco
Vlag van Brazilië Friburguense
Vlag van Saoedi-Arabië Al-Ittihad
Vlag van Brazilië Democrata
Vlag van Brazilië Fluminense (jeugd)
Vlag van Brazilië América
Vlag van Brazilië Fluminense (jeugd)
Vlag van Brazilië Bragantino
Vlag van Brazilië Guarani
Vlag van Brazilië Flamengo
Vlag van Brazilië Ponte Preta
Vlag van Brazilië Palmeiras
Vlag van Brazilië Paraná
Vlag van Brazilië Flamengo
Vlag van Brazilië Palmeiras
Vlag van Brazilië Santos
Vlag van Brazilië Corinthians
Vlag van Brazilië Brazilië
Vlag van Brazilië Brazilië (OS)
Vlag van Brazilië Corinthians
Vlag van Brazilië Cruzeiro
Vlag van Brazilië Palmeiras
Vlag van Brazilië Cruzeiro
Vlag van Brazilië Santos
Vlag van Spanje Real Madrid
Vlag van Brazilië Santos
Vlag van Brazilië Palmeiras
Vlag van Brazilië Atlético Mineiro
Vlag van Brazilië Flamengo
Vlag van Brazilië Grêmio
Vlag van Brazilië Fluminense
Vlag van Brazilië Flamengo
Vlag van Brazilië Cruzeiro
Vlag van China Tianjin Songjiang
Vlag van Brazilië Sport Recife
Vlag van Brazilië Vasco da Gama
Vlag van Brazilië Palmeiras
Vlag van Brazilië Vasco da Gama
Vlag van Brazilië Cruzeiro
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Vanderlei Luxemburgo da Silva (Nova Iguaçu, 10 mei 1952) is een Braziliaans voormalig profvoetballer en huidig voetbaltrainer. Luxemburgo won als trainer een recordaantal aan Braziliaanse landskampioenschappen. Van 1998 tot en met 2000 was hij bondscoach van het Braziliaans voetbalelftal, waarmee hij in 1999 de Copa América wist te winnen.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Speler[bewerken | brontekst bewerken]

Vanderlei Luxemburgo speelde in zijn jeugdjaren voor de jeugdteams van Botafogo. Als verdediger en back won hij drie keer achter elkaar (1968-1970) het jeugdkampioenschap. Hij viel op bij scouts en werd door Flamengo gevraagd over te stappen. Voor de roodzwarten speelde Luxemburgo vervolgens van 1971 tot en met 1978 samen met grote sterren als spits Júnior. Ondanks dat Luxemburgo meestal geen basisspeler in het eerste was[1] beleefde hij toch enkele grote hoogtepunten bij Flamengo. Met de jeugdteams van de club veroverde hij het staatskampioenschap van 1972 en 1973. Met het eerste veroverde hij de Taça Guanabara en het Torneio do Povo in 1972 en het algehele staatskampioenschap van Rio de Janeiro in 1974. Met het Braziliaans nationaal jeugdelftal won hij als aanvoerder in 1973 en 1974 het internationaal toernooi in Cannes. In 1978 vertrok Luxemburgo naar Internacional om met grote spelers als Figueroa, Batista en Falcão te spelen. Na één seizoen maakte Luxemburgo de cirkel echter rond en kwam hij terug bij Botafogo. Na wederom één seizoen te hebben gespeeld, moest Luxemburgo zijn kicksen aan de wilgen hangen door een blessure aan zijn linkerknie.

Trainer[bewerken | brontekst bewerken]

Doordat professioneel voetbal onmogelijk was geworden, besloot Luxemburgo te gaan studeren. In Rio de Janeiro volgde hij de opleiding tot leraar lichamelijke opvoeding. Tegelijkertijd begon hij ook zijn trainerscarrière. Van 1980 tot en met 1982 was hij assistent van Antonio Lopes bij Olaria-RJ, América en Vasco da Gama.

In 1983 kreeg hij zijn eerst positie als hoofdtrainer bij Campo Grande uit Rio de Janeiro. Nog voor het seizoen afgelopen was wisselde hij al naar Rio Branco uit Vitória, waarmee hij het staatskampioenschap van Espírito Santo behaalde. Het was zijn eerste titel als trainer. In 1984 verliet Luxemburgo de club en wat volgde was een tocht langs kleinere clubs die hem door heel centraal Brazilië leidde en hem tot tweemaal toe zelfs naar Saoedi-Arabië bracht. In oktober 1988 werd hij uitgenodigd om het kleiner Bragantino in de staat São Paulo te trainen. Met veel steun van het bestuur is het voor Luxemburgo voor het eerst mogelijk zijn eigen technische staf samen te stellen en zelf de spelers in de selectie te kiezen. Zijn beleid had snel effect: in 1989 wordt Bragantino kampioen van de Série B en in 1990 zelfs kampioen van de staat São Paulo, voor grote teams en meervoudig nationaal kampioenen als Santos, Corinthians, Palmeiras en São Paulo. Een uitnodiging van São Paulo om daar coach te worden sloeg Luxemburgo in het seizoen 1990 af.

De belangstelling van de grote clubs was echter gewekt. In het begin van 1991, wanneer de Braziliaanse competitie net afgelopen is, kreeg hij een aanbod van Flamengo. Na acht maanden ruilde hij de club echter in voor Guarani. Als coach van deze club werd Luxemburgo door bondsvoorzitter Ricardo Teixeira voorgedragen als coach van het nationaal team, maar Luxemburgo vond het nog een te grote verantwoordelijkheid.[1]

Na een kort verblijf bij Ponte Preta in 1992 mocht Luxemburgo in 1993 voor Palmeiras gaan werken onder het grote Palmeiras-Parmalat project dat voor ogen had een heus dreamteam op te bouwen. Na 17 jaar zonder titels voor Palmeiras lukte het Luxemburgo om in 1993 het staatskampioenschap van São Paulo te winnen. Ook het Torneio Rio-São Paulo was een prooi voor Palmeiras en zelfs het landskampioenschap werd binnengehaald. In 1994 werden de landstitel en staattitel geprolongeerd. In 1995 verlaat Luxemburgo de club en wint met Flamengo nog de Taça Guanabara en wordt in hetzelfde jaar nog coach van Paraná Clube. In 1996 gaat hij weer terug naar Palmeiras en veroverd weer het staatskampioenschap. In 1997 wisselt hij naar Santos en wint het Torneio Rio-São Paulo. Een jaar later gaat hij naar Corinthians waarmee hij meteen landskampioen werd.

In 1998 wordt hij wederom benaderd door Ricardo Teixeira voor de positie van bondscoach. Deze keer accepteert hij het aanbod. Onder zijn leiding wint Brazilië de Copa América van 1999 en het voorolympisch toernooi van 2000. Op het hoofdtoernooi van de olympische spelen stelt Brazilië echter teleur. De hoop de enige voetbalprijs te winnen die nog mist in de Braziliaanse prijzenkast, de gouden olympische medaille, werd de grond ingeboord doordat Brazilië met twee man meer na verlenging met 2-1 verloor van Kameroen.

Na deze teleurstelling neemt Luxemburgo afscheid als bondscoach en keert hij terug naar Corinthians. Hier weet hij zijn faam te herstellen door onmiddellijk weer het staatskampioenschap te winnen. In 2002 kwam hij terug bij Palmeiras, maar daar kon hij deze keer geen titels aan zijn lijst toevoegen. In 2003 trok Luxemburgo naar Minas Gerais om Cruzeiro te trainen. In het eerste seizoen waarin de Braziliaanse competitie volgens een volledige competitie werd gespeeld (zonder play-offs) is Cruzeiro oppermachtig en veroverd het met 14 punten voorsprong het landskampioenschap. Eerder zijn ook al de Copa do Brasil en het staatskampioenschap van Minas Gerais binnengehaald: een unieke prestatie. In 2004 prolongeert Luxemburgo zijn landstitel, maar dan wel met Santos. In de laatste drie speelrondes wordt een gat met Atlético Paranaense gedicht en kan de club zelfs de eerste plaats overnemen.

De faam van Luxemburgo reikte tot in Europa en in 2005 werd hij aangesteld als trainer van de Galacticos van Real Madrid. Na een goed begin waarin hij Real Madrid terugbracht in de titelrace (die gewonnen werd door Barcelona), had de club in 2005/06 met tegenslagen te kampen, die ook door Luxemburgo niet overwonnen konden worden. Hij nam ontslag en ging terug naar zijn laatste club, Santos. Met deze club won hij in 2006 zijn zevende staatskampioenschap van de staat São Paulo. In 2009 werd hij voor de vierde keer coach van Palmeiras. Nadat het seizoen was afgelopen maakte Luxemburgo via zijn twitterpagina bekend dat hij coach zou worden van Atlético Mineiro[2]. Op 24 september 2010 verliet hij deze club. Een week later tekende hij een contract bij CR Flamengo.

Luxemburgo werd in mei 2017 aangesteld als coach van het Braziliaanse Sport Recife. Hij verliet de club in oktober van dat jaar.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Als speler

Vlag van Brazilië Flamengo

Als trainer

Vlag van Brazilië Rio Branco-ES
Vlag van Brazilië Bragantino
Vlag van Brazilië Palmeiras
Vlag van Brazilië Santos
Vlag van Brazilië Corinthians
Vlag van Brazilië Cruzeiro
Vlag van Brazilië Atlético Mineiro
Vlag van Brazilië Flamengo
Vlag van Brazilië Sport Recife
Vlag van Brazilië Brazilië