Wereldkampioenschap voetbal 1966

Wereldkampioenschap voetbal 1966
FIFA World Cup 1966
Toernooi-informatie
Gastland	Engeland
Datum	11 juli – 30 juli 1966
Teams	16 (van 4 confederaties)
Stadions	8 (in 7 gaststeden)
Winnaar	Engeland (1e titel)
Toernooistatistieken
Wedstrijden	32
Doelpunten	89  (2,78 per wedstrijd)
Toeschouwers	1.614.677  (50.459 per wedstrijd)
Topscorer(s)	Eusébio
Beste speler	Bobby Charlton
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal    Voetbal

Het FIFA Wereldkampioenschap voetbal 1966 was de achtste editie van een internationale voetbalwedstrijd tussen de nationale mannenteams van landen die aangesloten zijn bij de FIFA. Engeland was dat jaar gastheer van de eindronde, zoals zes jaar eerder, op 22 augustus 1960, besloten tijdens een FIFA-congres in Rome. Aan de voorronden deden 53 landen mee. De loting voor de eindronde had plaats op 6 januari 1966 in Londen. Het toernooi zelf begon op 11 juli en eindigde op 30 juli. De winnaar van het toernooi werd het organiserende land zelf, Engeland.

Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]

Zie het artikel Wereldkampioenschap voetbal 1966 (kwalificatie) voor een uitgebreide beschrijving van de kwalificaties

FIFA-lid	Confederatie	Kwalificatie	Aantal dln. (inclusief 1966)	Dln. op rij	Eerste dln.	Laatste dln.	Titels (exclusief 1966)	Beste prestatie
Engeland	UEFA	Gastland	5e	5	1950	1962	0	Kwartfinale
Bulgarije	UEFA	Winnaar groep 1	2e	2	1962	1962	0	Groepsfase
West-Duitsland	UEFA	Winnaar groep 2	6e	4	1934	1962	1	Kampioen
Frankrijk	UEFA	Winnaar groep 3	6e	1	1930	1958	0	Derde
Portugal	UEFA	Winnaar groep 4	1e	1	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.
Zwitserland	UEFA	Winnaar groep 5	6e	2	1934	1962	0	Kwartfinale
Hongarije	UEFA	Winnaar groep 6	6e	4	1934	1962	0	Tweede
Sovjet-Unie	UEFA	Winnaar groep 7	3e	3	1958	1962	0	Kwartfinale
Italië	UEFA	Winnaar groep 8	6e	2	1934	1962	2	Winnaar
Spanje	UEFA	Winnaar groep 9	4e	2	1934	1962	0	Vierde
Mexico	CONCACAF	Finaleronde	6e	5	1930	1962	0	Groepsfase
Brazilië	CONMEBOL	Titelverdediger	8e	8	1930	1962	2	Kampioen
Uruguay	CONMEBOL	Winnaar groep 1	5e	2	1930	1962	2	Kampioen
Chili	CONMEBOL	Winnaar groep 2	4e	2	1930	1962	0	Derde
Argentinië	CONMEBOL	Winnaar groep 3	5e	3	1934	1962	0	Tweede
Noord-Korea	AFC	Eerste ronde	1e	1	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.	n.v.t.

Deelnemende landen[bewerken | brontekst bewerken]

Speelsteden[bewerken | brontekst bewerken]

Londen		Birmingham	Liverpool
Wembley Stadium	White City Stadium	Villa Park	Goodison Park
Toeschouwers:100.000	Toeschouwers: 76.567	Toeschouwers: 55.000	Toeschouwers: 40.157
Manchester	Londen Birmingham Liverpool Manchester Sunderland Sheffield Middlesbrough		Sunderland
Old Trafford			Roker Park
Toeschouwers: 42.730			Toeschouwers: 40.310
Sheffield			Middlesbrough
Hillsborough			Ayresome Park
Toeschouwers: 42.730			Toeschouwers: 40.310

White City Stadium was eigenlijk niet bedoeld als stadion voor het toernooi. Alle wedstrijden van groep A zouden volgens de oorspronkelijke plannen op Wembley worden gespeeld. Op vrijdags werd Wembley echter standaard gebruikt voor Greyhoundracing. De wedstrijd tussen Uruguay en Frankrijk op vrijdag 15 juli 1966 werd daarom verplaatst naar White City, dat overigens zelf ook voornamelijk voor Greyhoudracing werd gebruikt.

Scheidsrechters[bewerken | brontekst bewerken]

Groepsfase[bewerken | brontekst bewerken]

Groep A[bewerken | brontekst bewerken]

Engeland begon het toernooi in eigen land matig met een 0-0 gelijkspel tegen de oud-wereldkampioen Uruguay, dat vooral verdedigde. Het gastland herstelde zich tegen Mexico en Frankrijk met twee identieke overwinningen: 2-0. Uruguay won van Frankrijk, speelde gelijk tegen Mexico en plaatste zich ook voor de kwartfinales. Bij Mexico nam doelman Carbajal afscheid van het internationale podium, het was zijn vijfde wereldkampioenschap, een record dat in 1998 werd geëvenaard door de Duitser Lothar Matthäus.

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Engeland	3	2	1	0	4	0	4	5
Uruguay	3	1	2	0	2	1	1	4
Mexico	3	0	2	1	1	3	–2	2
Frankrijk	3	0	1	2	2	5	–3	1

11 juli 1966 «onderlinge duels» 19:30 UTC	Engeland	0 – 0	Uruguay	Wembley Stadium, Londen Toeschouwers: 87.148 Scheidsrechter: Istvan Zsolt ( Hongarije)
		Wedstrijdverslag

13 juli 1966 «onderlinge duels» 19:30 UTC	Frankrijk	1 – 1	Mexico	Wembley Stadium, Londen Toeschouwers: 69.237 Scheidsrechter: Menachem Ashkenazi ( Israël)
	Hausser  62'	Wedstrijdverslag	Borja  48'

15 juli 1966 «onderlinge duels» 19:30 UTC	Uruguay	2 – 1	Frankrijk	White City Stadium, Londen Toeschouwers: 45.662 Scheidsrechter: Karol Galba ( Tsjecho-Slowakije)
	Rocha  26' Cortés  31'	Wedstrijdverslag	De Bourgoing  15' (pen.)

16 juli 1966 «onderlinge duels» 19:30 UTC	Engeland	2 – 0	Mexico	Wembley Stadium, Londen Toeschouwers: 92.570 Scheidsrechter: Concetto Lo Bello ( Italië)
	B. Charlton  37' Hunt  75'	Wedstrijdverslag

19 juli 1966 «onderlinge duels» 16:30 UTC	Mexico	0 – 0	Uruguay	Wembley Stadium, Londen Toeschouwers: 61.112 Scheidsrechter: Bertil Lööw ( Zweden)
		wedstrijdverslag

20 juli 1966 «onderlinge duels» 19:30 UTC	Engeland	2 – 0	Frankrijk	Wembley Stadium, Londen Toeschouwers: 98.270 Scheidsrechter: Arturo Yamasaki ( Peru)
	Hunt  38',  75'	wedstrijdverslag

Groep B[bewerken | brontekst bewerken]

De Zwitserse bondscoach besloot twee spelers disciplinair te schorsen voor de wedstrijd tegen West Duitsland, omdat ze te lang waren gaan "stappen". Het gevolg was wel een duidelijke 5-0-nederlaag voor Zwitserland. Franz Beckenbauer, toen nog een aanvallende middenvelder, vervolmaakte zijn debuut op het internationale podium met twee doelpunten. In de tweede wedstrijd strandde de Duitsers op het betonvoetbal van de Argentijnen: 0-0. Europees kampioen Spanje begon het toernooi slecht met een nederlaag tegen Argentinië en moest winnen van de Duitsers om zich te kwalificeren. Spanje kwam wel met 1-0 voor, maar wist de voorsprong niet vast te houden: 2-1-nederlaag. Argentinië plaatste zich ook voor de kwartfinales door met 2-0 te winnen van Zwitserland. Het was voor de eerste keer sinds 1930, dat de Zuid-Amerikaanse ploeg de eerste ronde overleefde.

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
West-Duitsland	3	2	1	0	7	1	6	5
Argentinië	3	2	1	0	4	1	3	5
Spanje	3	1	0	2	4	5	–1	2
Zwitserland	3	0	0	3	1	9	–8	0

12 juli 1966 «onderlinge duels» 19:30 UTC	West-Duitsland	5 – 0	Zwitserland	Hillsborough, Sheffield Toeschouwers: 36.000 Scheidsrechter: Hugh Phillips ( Schotland)
	Held  16' Haller  21',  77' (pen.) Beckenbauer  40',  52'	Wedstrijdverslag

13 juli 1966 «onderlinge duels» 19:30 UTC	Argentinië	2 – 1	Spanje	Villa Park, Birmingham Toeschouwers: 48.000 Scheidsrechter: Dimiter Rumentchev ( Bulgarije)
	Artime  65',  77'	Wedstrijdverslag	Pirri  67'

15 juli 1966 «onderlinge duels» 19:30 UTC	Spanje	2 – 1	Zwitserland	Hillsborough, Sheffield Toeschouwers: 32.000 Scheidsrechter: Tofik Bakhramov ( Sovjet-Unie)
	Sanchís  57' Amancio  75'	wedstrijdverslag	Quentin  31'

16 juli 1966 «onderlinge duels» 15:00 UTC	Argentinië	0 – 0	West-Duitsland	Villa Park, Birmingham Toeschouwers: 51.000 Scheidsrechter: Konstantin Zečević ( Joegoslavië)
		Wedstrijdverslag

19 juli 1966 «onderlinge duels» 19:30 UTC	Argentinië	2 – 0	Zwitserland	Hillsborough, Sheffield Toeschouwers: 32.000 Scheidsrechter: Joaquim Campos ( Portugal)
	Artime  52' Onega  79'	Wedstrijdverslag

20 juli 1966 «onderlinge duels» 19:30 UTC	West-Duitsland	2 – 1	Spanje	Villa Park, Birmingham Toeschouwers: 51.000 Scheidsrechter: Armando Marques ( Brazilië)
	Emmerich  39' Seeler  84'	Wedstrijdverslag	Fusté  23'

Groep C[bewerken | brontekst bewerken]

Een ware poule des doods met de regerend wereldkampioen Brazilië. Brazilië wilde alles op alles zetten om de derde titel op rij te winnen maar sloeg in de voorbereiding op hol. Men speelde veel te veel vriendschappelijke wedstrijden met te veel verschillende spelers. Uit een selectie van meer dan veertig spelers werden veel spelers geselecteerd op hun reputatie. Garrincha was duidelijk nog slechts een schim van vroeger maar ging gewoon mee. Evenals de 37-jarige Djalma Santos, die zijn vierde wereldkampioenschap ging spelen. Latere grote spelers als Jairzinho en Tostão gingen ook mee, maar waren nog te licht voor het grote werk. Alle hoop was gevestigd op een nu fitte Pelé. De wedstrijd tegen Bulgarije leverde een overwinning op dankzij vrije trappen van Garrincha en Pelé. Pelé was vaak getackeld door de Bulgaren, daarom gaf de trainer hem rust. Hongarije, dat de eerste wedstrijd verloor van Portugal, zag mogelijkheden en was veel sterker met Flórián Albert als absolute uitblinker. Het was de eerste nederlaag van Brazilië op een WK sinds 1954 (Hongarije was toen ook de tegenstander) en de eerste en laatste nederlaag van Garrincha als international. In de beslissende wedstrijd tegen Portugal wijzigde coach Feola het elftal op negen plaatsen, alle wereldkampioenen van 1958 en 1962 werden gepasseerd, behalve Pelé. Het hielp niet, want na een half uur stond het 2-0 voor Portugal. Pelé werd door Morais uit de wedstrijd geschopt en kon niet meer verder. Het contrast met Eusébio was groot, hij scoorde twee goals in de met 3-1 gewonnen wedstrijd en loodste zijn debuterende ploeg naar de kwartfinales samen met Hongarije.

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Portugal	3	3	0	0	9	2	7	6
Hongarije	3	2	0	1	7	5	2	4
Brazilië	3	1	0	2	4	6	–2	2
Bulgarije	3	0	0	3	1	8	–7	0

12 juli 1966 «onderlinge duels» 19:30 UTC	Brazilië	2 – 0	Bulgarije	Goodison Park, Liverpool Toeschouwers: 48.000 Scheidsrechter: Kurt Tschenscher ( Duitsland)
	Pelé  15' Garrincha  63'	Wedstrijdverslag

13 juli 1966 «onderlinge duels» 19:30 UTC	Portugal	3 – 1	Hongarije	Old Trafford, Manchester Toeschouwers: 37.000 Scheidsrechter: Leo Callaghan ( Wales)
	José Augusto  1',  67' Torres  90'	Wedstrijdverslag	Bene  60'

15 juli 1966 «onderlinge duels» 19:30 UTC	Hongarije	3 – 1	Brazilië	Goodison Park, Liverpool Toeschouwers: 52.000 Scheidsrechter: Ken Dagnall ( Engeland)
	Bene  2' Farkas  64' Mészöly  73' (pen.)	Wedstrijdverslag	Tostão  14'

16 juli 1966 «onderlinge duels» 15:00 UTC	Portugal	3 – 0	Bulgarije	Old Trafford, Manchester Toeschouwers: 26.000 Scheidsrechter: José María Codesal ( Uruguay)
	Vutsov  17' (e.d.) Eusébio  38' Torres  81'	Wedstrijdverslag

19 juli 1966 «onderlinge duels» 19:30 UTC	Portugal	3 – 1	Brazilië	Goodison Park, Liverpool Toeschouwers: 62.000 Scheidsrechter: George McCabe ( Engeland)
	Simões  15' Eusébio  27',  85'	Wedstrijdverslag	Rildo  70'

20 juli 1966 «onderlinge duels» 19:30 UTC	Hongarije	3 – 1	Bulgarije	Old Trafford, Manchester Toeschouwers: 22.000 Scheidsrechter: Roberto Goicoechea ( Argentinië)
	Davidov  43' (e.d.) Mészöly  45' Bene  54'	Wedstrijdverslag	Asparuhov  15'

Groep D[bewerken | brontekst bewerken]

Vooraf leek een groep D een spannende strijd te worden tussen drie kanshebbers: Italië, Chili en de Sovjet-Unie, alleen het volslagen onbekende Noord-Korea leek kansloos. De Koreanen speelden alle wedstrijden in Middlesbrough en werden eerst wantrouwend aangekeken vanwege de Koude Oorlog en de recent verlopen Korea-oorlog, waar Engeland en Noord-Koreanen vijanden waren. Later werden de Koreanen toegejuicht vanwege hun onbevangen spel. De eerste wedstrijd tegen de Sovjet-Unie ging met 3-0 verloren, omdat de Russen veel groter en agressiever waren. In de tweede wedstrijd zorgden de Koreanen al voor een verrassing door in de slotfase een gelijkspel te behalen tegen de nummer drie van het vorige WK, Chili De laatste wedstrijd was tegen de voormalige wereldkampioen Italië. Het Italiaans voetbal was zeer succesvol in het clubvoetbal, AC Milan en Inter Milaan wonnen Europa Cups en de ploeg had grote spelers als Gianni Rivera en Sandro Mazzola. In de eerste wedstrijd namen ze wraak op de "slag van Santiago" van 1962 door te winnen van Chili, daarna werd er verloren van de Sovjet-Unie. In de eerste helft verloren de Italianen al snel aanvoerder Bulgarelli door een mislukte tackle van dezelfde speler. Aangezien er geen wissels waren toegestaan moesten de Italianen verder met tien man. Vlak voor rust schreef de tandarts uit Pyongyang Pak-Doo-Ik geschiedenis door het winnende doelpunt te scoren. De sensatie was compleet en toen Chili verloor van de Sovjet-Unie plaatste Noord-Korea zich voor de kwartfinales. De Italianen gingen beschaamd naar huis, waar ze door een woedende menigte werden opgewacht met rotte tomaten en eieren. Sindsdien heet een onverwachte nederlaag in het Italiaanse voetbal een "Korea".

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Sovjet-Unie	3	3	0	0	6	1	5	6
Noord-Korea	3	1	1	1	2	4	–2	3
Italië	3	1	0	2	2	2	0	2
Chili	3	0	1	2	2	5	–3	1

12 juli 1966 «onderlinge duels» 19:30 UTC	Sovjet-Unie	3 – 0	Noord-Korea	Ayresome Park, Middlesbrough Toeschouwers: 22.000 Scheidsrechter: Juan Gardeazábal Garay ( Spanje)
	Malofejev  31',  88' Banisjevski  33'	Wedstrijdverslag

13 juli 1966 «onderlinge duels» 19:30 UTC	Italië	2 – 0	Chili	Roker Park, Sunderland Toeschouwers: 30.000 Scheidsrechter: Gottfried Dienst ( Zwitserland)
	Mazzola  8' Barison  88'	Wedstrijdverslag

15 juli 1966 «onderlinge duels» 19:30 UTC	Chili	1 – 1	Noord-Korea	Ayresome Park, Middlesbrough Toeschouwers: 16.000 Scheidsrechter: Ali Kandil ( Verenigde Arabische Republiek)
	Marcos  26' (pen.)	Wedstrijdverslag	Pak Seung-Zin  88'

16 juli 1966 «onderlinge duels» 15:00 UTC	Sovjet-Unie	1 – 0	Italië	Roker Park, Sunderland Toeschouwers: 27.800 Scheidsrechter: Rudolf Kreitlein ( Duitsland)
	Tsjislenko  57'	Wedstrijdverslag

19 juli 1966 «onderlinge duels» 19:30 UTC	Noord-Korea	1 – 0	Italië	Ayresome Park, Middlesbrough Toeschouwers: 18.000 Scheidsrechter: Pierre Schwinte ( Frankrijk)
	Pak Doo-Ik  42'	Wedstrijdverslag

20 juli 1966 «onderlinge duels» 19:30 UTC	Sovjet-Unie	2 – 1	Chili	Roker Park, Sunderland Toeschouwers: 22.000 Scheidsrechter: John Adair ( Ierland)
	Porkoejan  28',  85'	Wedstrijdverslag	Marcos  32'

Samenvatting[bewerken | brontekst bewerken]

Van de Europese landen plaatsten zich vijf landen voor de volgende ronde, op het vorige WK waren dat er nog zes. Deze zesde plaats werd ingevuld door Azië (Noord-Korea), het aantal ploegen uit Zuid Amerika bleef hetzelfde, twee. West-Duitsland, Engeland, de Sovjet-Unie en Hongarije plaatsten zich opnieuw, zowel Brazilië als Tsjechoslowakije werden uitgeschakeld door Portugal, Chili door Noord-Korea, de plaats van Joegoslavië werd ingenomen door Argentinië en Uruguay.

Ronduit sensationeel waren de uitschakelingen van Brazilië en Italië, ook Spanje, Chili en Frankrijk stelden teleur. De beste indruk maakten Portugal en Hongarije, West-Duitsland, Engeland, de Sovjet-Unie, Uruguay en Argentinië voldeden aan de verwachtingen en ronduit sensationeel was de kwalificatie van Noord-Korea. Er was geen duidelijke favoriet voor de eindzege.

Knock-outfase[bewerken | brontekst bewerken]

	kwartfinale				halve finale				finale
	23 juli – Londen
	Engeland	1
					26 juli – Londen
	Argentinië	0
					Engeland	2
	23 juli – Liverpool
					Portugal	1
	Portugal	5
									30 juli – Londen
	Noord-Korea	3
									Engeland	4
	23 juli – Sheffield
									West-Duitsland	2
	West-Duitsland	4
					25 juli – Liverpool
	Uruguay	0
					West-Duitsland	2			derde plaats
	23 juli – Sunderland
					Sovjet-Unie	1			28 juli – Londen
	Sovjet-Unie	2
									Portugal	2
	Hongarije	1
									Sovjet-Unie	1

Kwartfinale[bewerken | brontekst bewerken]

Veel beroering was er rond de wedstrijden van de Zuid-Amerikaanse ploegen. West-Duitsland tegen Uruguay werd geleid door de Engelse scheidsrecht Finney. Uruguay was niet de mindere van Duitsland, en de scheidsrechter liet een handspel van Karl-Heinz Schnellinger onbestraft. Na een 1-0-achterstand raakte Uruguay van de kook en werden twee spelers van Uruguay uit het veld gestuurd. Op weg naar de kleedkamer sloeg aanvoerder Hector Silva Uwe Seeler in het gezicht. Tegen negen man liep West-Duitsland in de slotfase uit naar 4-0. Engeland tegen Argentinië was nog erger. De Duitse scheidsrechter Rudolf Kreitlein stuurde de Argentijnse aanvoerder Rattín uit het veld vanwege onophoudelijk protesteren. Echter, de Duitser sprak geen woord Spaans en Rattín weigerde van het veld af te stappen. Het duurde tien minuten, voordat de wedstrijd kon doorgaan. Daarna ontaardde de wedstrijd in een ordinaire schoppartij met als enig hoogtepunt het Engelse doelpunt van Geoff Hurst. Na afloop mochten de Engelse spelers van coach Alf Ramsey geen shirts wisselen en hij noemde de tegenstander na afloop beesten. De Argentijnen en Uruguayanen waren woedend op de arbitrage, stelden de neutraliteit van de Engelse en Duitse scheidsrechters ter discussie, stuurden alle journalisten naar huis en overwogen uit de FIFA te stappen. Vanwege deze incidenten besloot de FIFA later het systeem van gele en rode kaarten in te voeren. Hongarije tegen Sovjet-Unie werd beslist door de keepers. Een blunder van de Hongaarse doelman leverde een 1-0-voorsprong van de Russen op. Lev Jasjin moest maar één doelpunt incasseren tegen de fel aanvallende Hongaren en zorgde zo mee voor de 2-1-overwinning. Op Goodison Park in Liverpool ontspon zich een wonderlijk duel: na 25 minuten stonden de Noord-Koreanen met 3-0 voor tegen Portugal. Twee oorzaken zorgden voor de ommekeer van de Portugezen: de Noord-Koreanen bleven maar roekeloos aanvallen en de klasse van Eusébio. Hij scoorde vier keer achter elkaar waaronder twee benutte strafschoppen. Augusto zorgde voor de beslissing: 5-3 voor Portugal. Desondanks was men lyrisch over het spel van Noord-Korea.

23 juli 1966 «onderlinge duels» 15:00 UTC	Portugal	5 – 3	Noord-Korea	Goodison Park, Liverpool Toeschouwers: 51.780 Scheidsrechter: Menachem Ashkenazi ( Israël)
	Eusébio  27',  43' (pen.),  56',  59' (pen.) José Augusto  80'	Wedstrijdverslag	Pak Seung-Zin  1' Li Dong-Woon  22' Yang Seung-Kook  25'

23 juli 1966 «onderlinge duels» 15:00 UTC	West-Duitsland	4 – 0	Uruguay	Hillsborough stadion, Sheffield Toeschouwers: 34.000 Scheidsrechter: Jim Finney ( Engeland)
	Haller  11',  83' Beckenbauer  70' Seeler  75'	Wedstrijdverslag

23 juli 1966 «onderlinge duels» 15:00 UTC	Sovjet-Unie	2 – 1	Hongarije	Roker Park, Sunderland Toeschouwers: 26.844 Scheidsrechter: Juan Gardeazábal Garay ( Spanje)
	Tsjislenko  5' Porkoejan  46'	Wedstrijdverslag	Bene  57'

23 juli 1966 «onderlinge duels» 15:00 UTC	Engeland	1 – 0	Argentinië	Wembley Stadium, Londen Toeschouwers: 90.000 Scheidsrechter: Rudolf Kreitlein ( Duitsland)
	Hurst  78'	Wedstrijdverslag

Alle vier halvefinalisten kwamen uit Europa, vorig WK waren er nog twee ploegen uit Zuid Amerika in de beslissende fase. In vergelijking met het vorige WK plaatste geen enkel land zich opnieuw voor de halve finales, Brazilië en Tsjechië werden beiden verslagen door Portugal, Engeland, de Sovjet-Unie en West Duitsland namen de plaats in van Joegoslavië en Chili.

Halve finale[bewerken | brontekst bewerken]

De halve finale tussen de Sovjet-Unie tegen West-Duitsland kenmerkte zich door hard spel van de Russen. Hun intimidatie-tactiek had echter een averechts effect, in de eerste helft moest Sabo strompelend de wedstrijd vervolgen na een onbesuisde zelfuitgevoerde tackle en Tsjislenko werd uit het veld gestuurd. De Duitsers wonnen met 2-1 dankzij treffers van Franz Beckenbauer en Helmut Haller. Engeland liet zich eindelijk van zijn positieve kant zien. In een buitengewoon sportieve wedstrijd won het gastland met 2-1 van Portugal dankzij twee treffers van Bobby Charlton. Eusébio werd effectief uit de wedstrijd gehouden door Nobby Stiles, al scoorde hij nog wel zijn achtste doelpunt van het toernooi uit een strafschop, het eerste tegendoelpunt van de Engelsen dit toernooi. De Engelse keeper Gordon Banks verrichtte nog een cruciale redding in de slotminuut. Eusébio was ontroostbaar aan het einde van de wedstrijd: debutant Portugal was ver gekomen maar een finaleplaats was niet haalbaar.

25 juli 1966 «onderlinge duels» 19:30 UTC	West-Duitsland	2 – 1	Sovjet-Unie	Goodison Park, Liverpool Toeschouwers: 38.300 Scheidsrechter: Concetto Lo Bello ( Italië)
	Haller  42' Beckenbauer  67'	Wedstrijdverslag	Porkoejan  88'

26 juli 1966 «onderlinge duels» 19:30 UTC	Engeland	2 – 1	Portugal	Wembley Stadium, Londen Toeschouwers: 95.000 Scheidsrechter: Pierre Schwinte ( Frankrijk)
	B. Charlton  30',  80'	Wedstrijdverslag	Eusébio  82' (pen.)

Troostfinale[bewerken | brontekst bewerken]

28 juli 1966 «onderlinge duels» 19:30 UTC	Portugal	2 – 1	Sovjet-Unie	Wembley Stadium, Londen Toeschouwers: 88.000 Scheidsrechter: Ken Dagnall ( Engeland)
	Eusébio  12' (pen.) Torres  89'	Wedstrijdverslag	Malofejev  43'

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Finale wereldkampioenschap voetbal 1966 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

30 juli 1966 «onderlinge duels» 15:00 UTC	Engeland	4 – 2 (n.v.)	West-Duitsland	Wembley Stadium, Londen Toeschouwers: 98.000 Scheidsrechter: Gottfried Dienst ( Zwitserland)
	Hurst  18',  101',  120' Peters  78'	Wedstrijdverslag	Haller  12' Weber  89'

1966 Wereldkampioen
ENGELAND Eerste titel

Toernooiranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats	Land	Groep	GW	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
1	Engeland	A	6	5	1	0	11	3	+8	11
2	West-Duitsland	B	6	4	1	1	15	6	+9	9
3	Portugal	C	6	5	0	1	17	8	+9	10
4	Sovjet-Unie	D	6	4	0	2	10	6	+4	8
Uitgeschakeld in de kwartfinale
5	Argentinië	B	4	2	1	1	4	2	+2	5
6	Hongarije	C	4	2	0	2	8	7	+1	4
7	Uruguay	A	4	1	2	1	2	5	−3	4
8	Noord-Korea	D	4	1	1	2	5	9	−4	3
Uitgeschakeld in de groepsfase
9	Italië	D	3	1	0	2	2	2	0	2
10	Spanje	B	3	1	0	2	4	5	−1	2
11	Brazilië	C	3	1	0	2	4	6	−2	2
12	Mexico	A	3	0	2	1	1	3	−2	2
13	Chili	D	3	0	1	2	2	5	−3	1
	Frankrijk	A	3	0	1	2	2	5	−3	1
15	Bulgarije	C	3	0	0	3	1	8	−7	0
16	Zwitserland	B	3	0	0	3	1	9	−8	0

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Doelpuntenmakers[bewerken | brontekst bewerken]

9 doelpunten

• Eusébio

6 doelpunten

• Helmut Haller

4 doelpunten

• Geoff Hurst
• Ferenc Bene
• Valeri Porkoejan
• Franz Beckenbauer

3 doelpunten

2 doelpunten

1 doelpunt

Eigen doelpunt

• Ivan Davidov (Tegen Hongarije)
• Ivan Voetsov (Tegen Portugal)

Het derde doelpunt[bewerken | brontekst bewerken]

Het door Engeland in de verlenging van de finale gemaakte derde en beslissende doelpunt is nog steeds onderwerp van discussie. Vooral in Duitsland, daar spreekt men van Das Wembley Tor. De bal werd door Geoff Hurst tegen de onderkant van de lat geschoten en kaatste naar beneden. De vraag is of de bal voor of achter de doellijn de grond raakte. Een recent onderzoek wijst erop dat dit vermoedelijk voor de doellijn zou zijn geweest. Maar op advies van zijn grensrechter keurde de scheidsrechter de goal goed. Ook het vierde Engelse doelpunt is omstreden omdat zich op het ogenblik dat deze goal viel, vlak voor het eindsignaal, al Engelse supporters op het veld bevonden. Tegenwoordig wordt in een dergelijke situatie de wedstrijd stilgelegd.

WK 1966 in beeld[bewerken | brontekst bewerken]

• 
  Concetto Lo Bello
  Italiaans scheidsrechter
• 
  Engels voetbalshirt
• 
  Finalebal