Wereldkampioenschap voetbal 1986

FIFA Wereldkampioenschap 1986
Copa Mundial de Fútbol México '86
Wereldkampioenschap voetbal 1986
Toernooi-informatie
Gastland Vlag van Mexico Mexico
Datum 31 mei – 29 juni 1986
Teams 24 (van 5 confederaties)
Stadions 12 (in 9 gaststeden)
Winnaar Vlag van Argentinië Argentinië (2e titel)
Toernooistatistieken
Wedstrijden 52
Doelpunten 132  (2,54 per wedstrijd)
Toeschouwers 2.393.031  (46.020 per wedstrijd)
Topscorer(s) Vlag van Engeland Gary Lineker (6 goals)
Beste speler Vlag van Argentinië Diego Maradona
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Het FIFA wereldkampioenschap voetbal 1986 was de dertiende editie van een internationaal voetbaltoernooi tussen de nationale mannenteams van landen die aangesloten zijn bij de FIFA. De eindronde van het evenement vond plaats in Mexico. Het kampioenschap werd gewonnen door Argentinië, dat in de finale West-Duitsland versloeg. Diego Maradona was de opvallendste speler.

Het toernooi zou oorspronkelijk door Colombia georganiseerd worden, zo had de FIFA in 1974 beslist, maar dit land gaf eind 1982 de FIFA te kennen, dit niet aan te kunnen. Op 20 mei 1983 werd Mexico verkozen boven de andere gegadigden: de Verenigde Staten - die in 1994 alsnog aan de beurt kwamen - en Canada. Mexico werd zo het eerste land dat tweemaal de eindronde organiseerde, slechts 16 jaar na hun eerste organisatie in 1970.

Een ernstige aardbeving in september 1985, acht maanden voor de start van het toernooi, leidde tot twijfel over doorgang van het evenement. De stadions waren echter niet beschadigd en er werd beslist om verder te gaan met de voorbereidingen.

Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]

Zie het artikel Wereldkampioenschap voetbal 1986 (kwalificatie) voor een uitgebreide beschrijving van de kwalificaties
FIFA-lid Confederatie Kwalificatie Aantal dln.
(incl. 1986)
Dln.
op rij
Eerste
dln.
Laatste
dln.
Titels
(excl. 1986)
Beste
prestatie
Vlag van Algerije Algerije CAF Finaleronde 2e 2 1982 1982 0 Groepsfase
Vlag van Marokko Marokko CAF Finaleronde 2e 1 1970 1970 0 Groepsfase
Vlag van Irak Irak AFC Winnaar Zone A 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea AFC Winnaar Zone B 2e 1 1954 1954 0 Groepsfase
Vlag van Italië Italië (t) UEFA Titelverdediger 11e 7 1934 1982 3 Winnaar
Vlag van Polen Polen UEFA Winnaar groep 1 5e 4 1938 1982 0 Derde
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland UEFA Winnaar groep 2 11e 9 1934 1982 2 Winnaar
Vlag van Portugal Portugal UEFA Tweede groep 2 2e 1 1966 1966 0 Derde
Vlag van Engeland Engeland UEFA Winnaar groep 3 8e 2 1950 1982 1 Winnaar
Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland UEFA Tweede groep 3 3e 2 1958 1982 0 Kwartfinale
Vlag van Frankrijk Frankrijk UEFA Winnaar groep 4 9e 3 1930 1982 0 Derde
Vlag van Bulgarije Bulgarije UEFA Tweede groep 4 5e 1 1962 1974 0 Groepsfase
Vlag van Hongarije Hongarije UEFA Winnaar groep 5 9e 3 1934 1982 0 Tweede
Vlag van Denemarken Denemarken UEFA Winnaar groep 6 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie UEFA Tweede groep 6 6e 2 1958 1982 0 Vierde
Vlag van Spanje Spanje UEFA Winnaar groep 7 7e 3 1934 1982 0 Vierde
Vlag van België België UEFA Winnaar play-off 7e 2 1930 1982 0 Tweede ronde
Vlag van Schotland Schotland UEFA play-off (UEFA–OFC) 6e 4 1954 1982 0 Groepsfase
Vlag van Mexico Mexico (g) CONCACAF gastland 9e 1 1930 1978 0 Kwartfinale
Vlag van Canada Canada CONCACAF Eerste finalegroep 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van Argentinië Argentinië CONMEBOL Winnaar groep 1 9e 4 1930 1982 1 Wereldkampioen
Vlag van Uruguay Uruguay CONMEBOL Winnaar groep 2 8e 1 1930 1974 2 Wereldkampioen
Vlag van Brazilië Brazilië CONMEBOL Winnaar groep 3 13e 13 1930 1982 3 Wereldkampioen
Vlag van Paraguay Paraguay CONMEBOL Winnaar play-off 4e 1 1930 1958 0 Groepsfase

Groepen[bewerken | brontekst bewerken]

Deelnemende landen
Groep A Groep B Groep C

Vlag van Argentinië Argentinië
Vlag van Bulgarije (1971-1990) Bulgarije
Vlag van Italië Italië
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea

Vlag van België België
Vlag van Irak (1963-1991) Irak
Vlag van Mexico Mexico
Vlag van Paraguay (1954-1988) Paraguay

Vlag van Canada Canada
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Vlag van Hongarije Hongarije
Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie

Groep D Groep E Groep F

Vlag van Algerije Algerije
Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië
Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland
Vlag van Spanje Spanje

Vlag van Denemarken Denemarken
Vlag van Schotland Schotland
Vlag van Uruguay Uruguay
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland

Vlag van Engeland Engeland
Vlag van Marokko Marokko
Vlag van Polen Polen
Vlag van Portugal Portugal

Speelsteden[bewerken | brontekst bewerken]

Mexico-Stad San Nicolás de los Garza Monterrey
Estadio Azteca Estadio Olímpico Universitario Estadio Universitario Estadio Tecnológico
Capaciteit: 114.600 Capaciteit: 72.000 Capaciteit: 44.000 Capaciteit: 38.000
Guadalajara Guadalajara
Estadio Jalisco Estadio Tres de Marzo
Capaciteit: 66.000 Capaciteit: 30.000
Puebla Toluca
Estadio Cuauhtémoc Estadio Nemesio Díez
Capaciteit: 46.000 Capaciteit: 30.000
León Irapuato Querétaro Nezahualcóyotl
Estadio Nou Camp Estadio Sergio León Chávez Estadio La Corregidora Estadio Neza 86
Capaciteit: 35.000 Capaciteit: 32.000 Capaciteit: 40.785 Capaciteit: 35.000

Scheidsrechters[bewerken | brontekst bewerken]

Naam Geboren Duels Kreeg geel Kreeg voor de tweede keer geel en dus rood Weggestuurd
Agnolin, Luigi Luigi Agnolin Vlag van Italië 21 maart 1943 3 9 0 0
Arppi Filho, Romualdo Romualdo Arppi Filho Vlag van Brazilië (1968-1992) 7 januari 1939 3 11 0 0
Al Sharif, Jamal Jamal Al Sharif Vlag van Syrië 8 december 1954 2 5 0 1
Bin Nasser, Ali Ali Bin Nasser Vlag van Tunesië 2 maart 1944 2 4 0 0
Courtney, George George Courtney Vlag van Engeland 4 juni 1941 2 6 0 0
Díaz, Jesús Jesús Díaz Vlag van Colombia 16 oktober 1954 2 14 0 3
Esposito, Carlos Carlos Esposito Vlag van Argentinië 4 november 1941 2 6 0 0
Fredriksson, Erik Erik Fredriksson Vlag van Zweden 13 februari 1943 2 4 0 0
Igna, Ioan Ioan Igna Vlag van Roemenië (1965-1989) 4 juni 1940 2 3 0 0
Keizer, Jan Jan Keizer Vlag van Nederland 6 oktober 1940 2 7 0 0
Kirschen, Siegfried Siegfried Kirschen Vlag van Duitse Democratische Republiek 13 oktober 1943 2 5 0 0
Márquez Ramírez, Antonio Antonio Márquez Ramírez Vlag van Mexico 22 mei 1936 2 5 0 1
Roth, Volker Volker Roth Vlag van Duitsland 1 februari 1942 2 8 0 0
Al Shanar, Fallaj Fallaj Al Shanar Vlag van Saoedi-Arabië 10 oktober 1947 1 3 0 0
Bambridge, Chris Chris Bambridge Vlag van Australië 7 oktober 1947 1 2 0 0
Brummeier, Horst Horst Brummeier Vlag van Oostenrijk 31 december 1945 1 1 0 0
Boetenko, Valeri Valeri Boetenko Vlag van Sovjet-Unie 16 juli 1941 1 4 0 0
Christov, Vojtech Vojtech Christov Vlag van Tsjecho-Slowakije 16 maart 1945 1 2 0 0
Daina, André André Daina Vlag van Zwitserland 8 juli 1940 1 1 0 0
Dotsjev, Bogdan Bogdan Dotsjev Vlag van Bulgarije (1971-1990) 26 juni 1936 1 2 0 0
González, Gabriel Gabriel González Vlag van Paraguay (1954-1988) 18 maart 1942 1 4 0 1
Martinez Bazan, José José Martinez Bazan Vlag van Uruguay 11 februari 1942 1 1 0 0
Méndez, Rómulo Rómulo Méndez Vlag van Guatemala 21 december 1938 1 0 0 0
Nemeth, Lajos Lajos Nemeth Vlag van Hongarije 14 augustus 1944 1 1 0 0
Picon-Ackong, Edwin Edwin Picon-Ackong Vlag van Mauritius 4 november 1940 1 2 0 0
Ponnet, Alexis Alexis Ponnet Vlag van België 9 maart 1939 1 3 0 1
Quiniou, Joël Joël Quiniou Vlag van Frankrijk 11 juli 1950 1 5 0 1
Sánchez, Arminio Arminio Sánchez Vlag van Spanje 26 juni 1942 1 2 0 0
Silva, Hernán Hernán Silva Vlag van Chili 5 november 1948 1 0 0 0
Snoddy, Alan Alan Snoddy Vlag van Noord-Ierland 29 maart 1955 1 0 0 0
Socha, David David Socha Vlag van Verenigde Staten 27 september 1938 1 4 0 0
Takada, Shizuo Shizuo Takada Vlag van Japan 5 augustus 1947 1 2 0 0
Traoré, Idrissa Idrissa Traoré Vlag van Mali ? 1 0 0 0
Ulloa, Berny Berny Ulloa Vlag van Costa Rica 5 augustus 1950 1 1 0 0
Valente, Carlos Carlos Valente Vlag van Portugal 25 juli 1948 1 2 0 0
Totaal 50 129 0 8

Groepsfase[bewerken | brontekst bewerken]

Groep A[bewerken | brontekst bewerken]

Diego Maradona begon het WK zoals het vorige WK eindigde: met geweld. Zuid-Korea gebruikte alle fysieke middelen om Maradona af te stoppen, maar hij was in tegenstelling tot 1982 ongrijpbaar. Hij leverde twee assists, Jorge Valdano van Real Madrid scoorde twee keer voor Argentinië. Ook in de overige groepswedstrijden was Maradona onnavolgbaar, hij scoorde de gelijkmaker tegen Italië met een subtiele voetbeweging en leverde tegen Bulgarije opnieuw een voorzet, waaruit gescoord werd (2-0 dankzij Jorge Burruchaga). Met een Maradona in deze vorm werd Argentinië genoemd als een van de favorieten.

Italië kwam net als in 1982 moeizaam op gang en won alleen de laatste groepswedstrijd tegen Zuid-Korea: 3-2 dankzij twee doelpunten van Alessandro Altobelli, die ervoor zorgde, dat de held van 1982 Paolo Rossi op de bank bleef zitten. Altobelli scoorde vier doelpunten in de voorronde en miste ook nog een strafschop tegen de Koreanen. Ook Bulgarije plaatste zich voor de volgende ronde, maar maakte geen indruk: de gelijke spelen tegen Italië en Zuid-Korea waren gelukkig. Zuid-Korea maakte een enthousiaste indruk, maar hun naïeve manier van verdedigen brak ze op. Het opvallendste van de wedstrijd Zuid-Korea-Bulgarije was een wolkbreuk in de tweede helft, waardoor normaal spel onmogelijk was.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Argentinië Argentinië 3 2 1 0 6 2 4 5
Vlag van Italië Italië 3 1 2 0 5 4 1 4
Vlag van Bulgarije (1971-1990) Bulgarije¹ 3 0 2 1 2 4 -2 2
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea 3 0 1 2 4 7 -3 1

31 mei 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Bulgarije Vlag van Bulgarije (1971-1990) 1 – 1 Vlag van Italië Italië Estadio Azteca, Mexico-Stad
Toeschouwers: 96.000
Scheidsrechter: Erik Fredriksson (Vlag van Zweden Zweden)
Sirakov Goal 85' Wedstrijdverslag Altobelli Goal 43'

2 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Argentinië Vlag van Argentinië 3 – 1 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea Estadio Olímpico Universitario, Mexico-Stad
Toeschouwers: 60.000
Scheidsrechter: Victoriano Sánchez Arminio (Vlag van Spanje Spanje)
Valdano Goal 6'Goal 46'
Ruggeri Goal 18'
Wedstrijdverslag Park Chang-Sun Goal 73'

5 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Italië Vlag van Italië 1 – 1 Vlag van Argentinië Argentinië Estadio Cuauhtémoc, Puebla
Toeschouwers: 32.000
Scheidsrechter: Jan Keizer (Vlag van Nederland Nederland)
Altobelli Goal 6' (pen.) Wedstrijdverslag Maradona Goal 34'

5 juni 1986
«onderlinge duels»
16:00 CST
Zuid-Korea Vlag van Zuid-Korea 1 – 1 Vlag van Bulgarije (1971-1990) Bulgarije Estadio Olímpico Universitario, Mexico-Stad
Toeschouwers: 45.000
Scheidsrechter: Fallaj Al Shanar (Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië)
Kim Jong-Boo Goal 70' Wedstrijdverslag Getov Goal 11'

10 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Zuid-Korea Vlag van Zuid-Korea 2 – 3 Vlag van Italië Italië Estadio Cuauhtémoc, Puebla
Toeschouwers: 20.000
Scheidsrechter: David Socha (Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten)
Choi Soon-Ho Goal 62'
Huh Jung-Moo Goal 83'
Wedstrijdverslag Altobelli Goal 17'Goal 73'
Cho Kwang-Rae Goal 82' (e.d.)

10 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Argentinië Vlag van Argentinië 2 – 0 Vlag van Bulgarije (1971-1990) Bulgarije Estadio Olímpico Universitario, Mexico-Stad
Toeschouwers: 65.000
Scheidsrechter: Berny Ulloa Morera (Vlag van Costa Rica Costa Rica)
Valdano Goal 3'
Burruchaga Goal 76'
Wedstrijdverslag

Groep B[bewerken | brontekst bewerken]

Vieringen van Mexicaanse fans op het belangrijkste plein van Mexico City, 7 juni 1986.

Net als in 1970 had Mexico geen geweldig elftal, maar het fanatieke publiek in het Azteken-stadion was een groot voordeel. Van spits Hugo Sanchez werden wonderen verwacht, maar hij kon de druk niet aan. De spits van Real Madrid blonk uit door theatraal gedrag, hij ontving al snel twee gele kaarten en miste tegen Paraguay een strafschop. Hij scoorde wel het winnende doelpunt tegen België, een intikker. Verdediger Quirarte maakte twee doelpunten, doelman Larios maakte een onzekere indruk. Paraguay maakte de meeste indruk in deze groep, het speelde met temperament en aanvalsdrift, de Zuid-Amerikaanse voetballer van het jaar Romero scoorde twee doelpunten. Irak verloor alle wedstrijden, maar werd geen enkele keer weg gespeeld. Het had pech, dat een geldig doelpunt tegen Paraguay werd afgekeurd.

Het donderde in het Belgische kamp. Er waren interne problemen bij landskampioen RSC Anderlecht, die meegenomen werden naar het WK. Routinier René Vandereycken had felle kritiek op het meeverdedigen van Franky Vercauteren en vooral Enzo Scifo, die bovenal uit was op eigen succes. De sfeer was te snijden en bondscoach Guy Thijs overwoog Vandereycken op de bank te zetten. Door een blessure van Lei Clijsters speelde hij toch mee tegen Mexico. De Belgen gingen ten onder omwille van hun veel te voorzichtige spelopvatting en Erwin Vandenbergh scoorde alleen na chaotisch werk van de Mexicaanse doelman, de nederlaag van 2-1 was onnodig. Tegen Irak kwamen de Rode Duivels snel op een 2-0 voorsprong, maar nadat de Irakezen met tien man verder moesten spelen, stortte België in elkaar, het incasseerde een tegendoelpunt en alleen dankzij een uitblinkende doelman Jean-Marie Pfaff bleef men overeind. Tegen Paraguay was er sprake van herstel, maar twee keer werd een voorsprong weg gegeven. Als nummer drie van deze groep moest men spelen tegen de Sovjet-Unie, dat in de eerste ronde veel indruk maakte. Vandereycken en Vandenbergh waren weer thuis vanwege blessures, maar waarschijnlijk ook om de sfeer in het Belgische kamp te bevorderen.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Mexico Mexico 3 2 1 0 4 2 2 5
Vlag van Paraguay (1954-1988) Paraguay 3 1 2 0 4 3 1 4
Vlag van België België¹ 3 1 1 1 5 5 0 3
Vlag van Irak (1963-1991) Irak 3 0 0 3 1 4 -3 0

3 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
België Vlag van België 1 – 2 Vlag van Mexico Mexico Estadio Azteca, Mexico-Stad
Toeschouwers: 110.000
Scheidsrechter: Carlos Espósito (Vlag van Argentinië Argentinië)
Vandenbergh Goal 45' Wedstrijdverslag Quirarte Goal 23'
Sánchez Goal 39'

4 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Paraguay Vlag van Paraguay (1954-1988) 1 – 0 Vlag van Irak (1963-1991) Irak Estadio Nemesio Díez, Toluca
Toeschouwers: 24.000
Scheidsrechter: Edwin Picon-Ackong (Vlag van Mauritius Mauritius)
Romero Goal 35' Wedstrijdverslag

7 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Mexico Vlag van Mexico 1 – 1 Vlag van Paraguay (1954-1988) Paraguay Estadio Azteca, Mexico-Stad
Toeschouwers: 114.600
Scheidsrechter: George Courtney (Vlag van Engeland Engeland)
Flores Goal 3' Wedstrijdverslag Romero Goal 85'

8 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Irak Vlag van Irak (1963-1991) 1 – 2 Vlag van België België Estadio Nemesio Díez, Toluca
Toeschouwers: 20.000
Scheidsrechter: Jesús Díaz (Vlag van Colombia Colombia)
Radhi Goal 59' Wedstrijdverslag Scifo Goal 16'
Claesen Goal 21' (pen.)

11 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Paraguay Vlag van Paraguay (1954-1988) 2 – 2 Vlag van België België Estadio Nemesio Díez, Toluca
Toeschouwers: 16.000
Scheidsrechter: Bogdan Dotsjev (Vlag van Bulgarije (1971-1990) Bulgarije)
Cabañas Goal 50'Goal 76' Wedstrijdverslag Vercauteren Goal 30'
Veyt Goal 59'

11 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Irak Vlag van Irak (1963-1991) 0 – 1 Vlag van Mexico Mexico Estadio Azteca, Mexico-Stad
Toeschouwers: 103.763
Scheidsrechter: Zoran Petrović (Vlag van Joegoslavië (1992-2003) Joegoslavië)
Wedstrijdverslag Quirarte Goal 54'

Groep C[bewerken | brontekst bewerken]

Hongarije maakte veel indruk in de kwalificatie, plaatste zich als eerste Europees land voor het WK en won een oefeninterland tegen Brazilië met groot gemak: 3-0. Het miste wel routinier Tibor Nyilasi door een blessure, maar met name van de jonge spelbepaler Lajos Détári werd veel verwacht. Alle hoge verwachtingen waren na vier minuten verdwenen, toen de Sovjet-Unie op een 2-0 voorsprong kwam. De kern van het elftal van de Sovjet-Unie speelde bij Dinamo Kiev, dat een maand eerder veel indruk maakte in de Europa Cup II-finale tegen Atletico Madrid (3-0 zege). Vlak voor het WK kreeg Dinamo Kiev-coach Valeri Lobanovsky ook de leiding over het Sovjetse team. De Sovjet-Unie denderde over de Hongaren heen en kon het zich veroorloven nog een strafschop te missen. Het anders altijd zo stugge Sovjet-team speelde als een aanvallende machine en won met 6-0; de mooiste treffer was de 2-0, een afstandsschot van Alejnikov.

Europees kampioen Frankrijk had een stroeve start: het won de eerste wedstrijd tegen Canada slechts met 1-0, elf minuten voor tijd scoorde de spits van Club Brugge Jean-Pierre Papin het enige doelpunt. Bij Canada maakte verdediger Randy Samuel een sterke indruk en verdiende een transfer naar de Nederlandse club PSV. Frankrijk en de Sovjet-Unie deelden de punten in Léon en tegen Hongarije kwam Frankrijk goed op stoom: 3-0. Voormalig topland Hongarije was uitgeschakeld door de zware nederlagen en zou zich niet meer plaatsen voor een WK tot heden. Canada verloor alle wedstrijden zonder te scoren, maar maakte een goede indruk.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie 3 2 1 0 9 1 8 5
Vlag van Frankrijk Frankrijk 3 2 1 0 5 1 4 5
Vlag van Hongarije Hongarije 3 1 0 2 2 9 -7 2
Vlag van Canada Canada 3 0 0 3 0 5 -5 0

1 juni 1986
«onderlinge duels»
16:00 CST
Canada Vlag van Canada 0 – 1 Vlag van Frankrijk Frankrijk Estadio Nou Camp, León
Toeschouwers: 35.748
Scheidsrechter: Hernán Silva (Vlag van Chili Chili)
Wedstrijdverslag Papin Goal 79'

2 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Sovjet-Unie Vlag van Sovjet-Unie 6 – 0 Vlag van Hongarije Hongarije Estadio Sergio León Chávez, Irapuato
Toeschouwers: 16.500
Scheidsrechter: Luigi Agnolin (Vlag van Italië Italië)
Jakovenko Goal 2'
Alejnikov Goal 4'
Belanov Goal 24' (pen.)
Jaremtsjoek Goal 66'
Dajka Goal 73' (e.d.)
Rodionov Goal 80'
Wedstrijdverslag

5 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Frankrijk Vlag van Frankrijk 1 – 1 Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie Estadio Nou Camp, León
Toeschouwers: 36.540
Scheidsrechter: Romualdo Arppi Filho (Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië)
Fernández Goal 60' Wedstrijdverslag Rats Goal 53'

6 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Hongarije Vlag van Hongarije 2 – 0 Vlag van Canada Canada Estadio Sergio León Chavez, Irapuato
Toeschouwers: 13.800
Scheidsrechter: Jamal Al Sharif (Vlag van Syrië Syrië)
Esterházy Goal 2'
Détári Goal 75'
Wedstrijdverslag

9 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Hongarije Vlag van Hongarije 0 – 3 Vlag van Frankrijk Frankrijk Estadio Nou Camp, León
Toeschouwers: 31.420
Scheidsrechter: Carlos Silva Valente (Vlag van Portugal Portugal)
Wedstrijdverslag Stopyra Goal 29'
Tigana Goal 62'
Rocheteau Goal 84'

9 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Sovjet-Unie Vlag van Sovjet-Unie 2 – 0 Vlag van Canada Canada Estadio Sergio León Chávez, Irapuato
Toeschouwers: 14.200
Scheidsrechter: Idriss Traore (Vlag van Mali Mali)
Blochin Goal 58'
Zavarov Goal 74'
Wedstrijdverslag

Groep D[bewerken | brontekst bewerken]

Na het WK in 1982, waar Brazilië volgens kenners het beste voetbal heeft laten zien, maar uitgeschakeld werd door Italië, probeerde het team een nieuwe gooi naar de wereldtitel te doen in het land waar Brazilië voor het laatst wereldkampioen werd: Mexico. Het speelde net als toen alle groepswedstrijden in Guadalajara. Er waren wel zorgen rond de grote spelers: Falcǎo werd alleen nog geselecteerd om zijn reputatie en zat op de bank, Zico was geblesseerd in het begin van het toernooi. Sócrates had een mislukt avontuur bij de Italiaanse club Fiorentina achter de rug en nam het niet zo nauw met de discipline. De afgestudeerde arts hield van het leven en dronk en rookte door tijdens het toernooi. Er waren anderzijds nieuwe spelers die voor een meer zakelijke benadering stonden: de middenvelder Alemão en spits Careca, die na het toernooi naar AS Napoli vertrokken en wel slaagden in Italië.

De eerste wedstrijd was tegen de verliezend finalist van het laatste EK, Spanje. Na een eerste helft zonder veel hoogtepunten dacht iedereen dat Míchel gescoord had namens Spanje, zijn schot ging over de doellijn, maar de scheidsrechter keurde het zuivere doelpunt af. Brazilië nam het heft in handen, zag ook een doelpunt (terecht) afgekeurd en nam de leiding na een kopgoal van Socrates, nadat Careca de bal op de lat schoot. Ook tegen Algerije had Brazilië het moeilijk: het won door een verdedigingsfout bij de Afrikanen, die daarvoor een aantal kansen hadden om op voorsprong te komen. Tegen Noord-Ierland besloot coach Telê Santana wat nieuwe spelers in te zetten, debutant en linksback Josimar scoorde met een mooi afstandsschot. Spanje had geen problemen met Noord-Ierland en Algerije, landen die het goed deden op het vorige WK, maar over hun hoogtepunt heen waren. Pat Jennings nam afscheid van het internationale voetbal, hij was de oudste speler ooit op een WK en haalde 119 interlands, een mondiaal record.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië 3 3 0 0 5 0 5 6
Vlag van Spanje Spanje 3 2 0 1 5 2 3 4
Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland 3 0 1 2 2 6 -4 1
Vlag van Algerije Algerije 3 0 1 2 1 5 -4 1

1 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Spanje Vlag van Spanje 0 – 1 Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië Estadio Jalisco, Guadalajara
Toeschouwers: 35.748
Scheidsrechter: Chris Bambridge (Vlag van Australië Australië)
Wedstrijdverslag Sócrates Goal 62'

3 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Algerije Vlag van Algerije 1 – 1 Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland Estadio Tres de Marzo, Guadalajara
Toeschouwers: 22.000
Scheidsrechter: Valeri Boetenko (Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie)
Zidane Goal 59' Wedstrijdverslag Whiteside Goal 6'

6 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Brazilië Vlag van Brazilië (1968-1992) 1 – 0 Vlag van Algerije Algerije Estadio Jalisco, Guadalajara
Toeschouwers: 48.000
Scheidsrechter: Rómulo Méndez (Vlag van Guatemala Guatemala)
Careca Goal 66' Wedstrijdverslag

7 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Noord-Ierland Vlag van Noord-Ierland 1 – 2 Vlag van Spanje Spanje Estadio Tres de Marzo, Guadalajara
Toeschouwers: 28.000
Scheidsrechter: Horst Brummeier (Vlag van Oostenrijk Oostenrijk)
Clarke Goal 46' Wedstrijdverslag Butragueño Goal 1'
Salinas Goal 18'

12 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Noord-Ierland Vlag van Noord-Ierland 0 – 3 Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië Estadio Jalisco, Guadalajara
Toeschouwers: 51.000
Scheidsrechter: Siegfried Kirschen (Vlag van Duitse Democratische Republiek DDR)
Wedstrijdverslag Careca Goal 15'Goal 87'
Josimar Goal 42'

12 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Algerije Vlag van Algerije 0 – 3 Vlag van Spanje Spanje Estadio Tecnológico, Monterrey
Toeschouwers: 23.980
Scheidsrechter: Shizuo Takada (Vlag van Japan Japan)
Wedstrijdverslag Calderé Goal 15'Goal 68'
Eloy Goal 70'

Groep E[bewerken | brontekst bewerken]

Groep E stond bekend als de groep des doods. De groep bestond uit vice-wereldkampioen West-Duitsland, de kampioen van Zuid-Amerika Uruguay, de "eeuwige belofte" Schotland en Denemarken. Denemarken had een generatie spelers die voetbalde bij grote clubs in de grote Europese competities. De offensieve libero Morten Olsen speelde bij de Belgische kampioen RSC Anderlecht, de energieke middenvelder Søren Lerby was de aanvoerder van de Duitse kampioen Bayern München en het uitstekende aanvalsduo Michael Laudrup en Preben Elkjær Larsen speelde bij de laatste twee Italiaanse kampioenen Juventus en Hellas Verona. Er waren liefst vier spelers uit de Nederlandse competitie in de selectie waaronder middenvelder Frank Arnesen van PSV Eindhoven. Denemarken was jarenlang een klein voetballand, debuteerde op een wereldkampioenschap, maakte al grote indruk op het EK en leek alleen maar beter te worden.

West-Duitsland begon het toernooi ongelukkig tegen Uruguay, Lothar Matthäus gaf onnodig een lange terugspeelbal aan de aanvaller Alzamendi, die scoorde. Vervolgens schakelde Uruguay over naar intimidatie-voetbal met als dieptepunt een uitgestrekt been van doelman Fernando Álvez naar Rudi Völler. De Duitsers waren de bovenliggende partij, Klaus Augenthaler had pech met een schot op de lat en in de slotfase werd een lang offensief bekroond met de gelijkmaker van Klaus Allofs. Denemarken was gewaarschuwd en beantwoordde het gewelddadige spel van Uruguay met snel, flitsend voetbal. Uruguay verloor na 19 minuten Miguel Bossio met twee gele kaarten en werd in de tweede helft weggespeeld. Elkjaer Larsen scoorde drie doelpunten, maar de absolute uitblinker was de nog jonge Michael Laudrup, die met een slalom langs de Uruguayaanse verdediging het derde doelpunt en het hoogtepunt van de wedstrijd verzorgde.

West-Duitsland en Denemarken waren beiden geplaatst voor de tweede ronde, maar er stond prestige op het spel voor met name de Denen, die graag van de buurman wilden winnen. Ironisch genoeg leek de tweede plaats in deze groep gunstiger, want de nummer twee van de groep zou in de 1/8 finales spelen tegen Marokko, terwijl de winnaar van de groep zou moeten spelen tegen het sterke Spanje. De Duitsers begrepen dat beter en deden het op een schot op de lat van Andreas Brehme na rustig aan. Denemarken ging er vol tegenaan en won dankzij een strafschop van Jesper Olsen en een tweede treffer van invaller John Eriksen, de spits van Feyenoord. Derde doelman Högh kreeg een kans tegen West-Duitsland na onzekere optredens van eerste doelman Rasmussen en pakte zijn kans. In de 88e minuut liep Denemarken averij op: een van de uitblinkers Frank Arnesen liet zich provoceren door Lothar Matthäus en na veel onnodig theater van Matthäus werd Arnesen uit het veld gestuurd en geschorst voor twee wedstrijden.

Schotland maakte zoals altijd een goede indruk, maar kwam zowel tegen Denemarken als West-Duitsland net tekort. Na een gelijkopgaande eerste helft tegen de Denen was Denemarken de bovenliggende partij in de tweede helft en beloonde zich met een doelpunt van Elkjaer Larsen. Tegen West-Duitsland maakte Gordon Strachan het eerste doelpunt, maar in een spannende wedstrijd trokken de Duitsers de winst naar zich toe. Bij winst op Uruguay zou Schotland zich voor de eerste keer in de geschiedenis plaatsen voor de tweede ronde. Bij Uruguay waren de messen weer geslepen en met name de beste speler van Schotland Gordon Strachan was vogelvrij verklaard. Binnen 57 seconden werd Jose Batista uit het veld gestuurd na een zware overtreding op Strachan. Tot op heden is dit nog steeds de snelst getrokken rode kaart op een WK. Vervolgens ontstond een naargeestig schouwspel: het technisch veel sterkere Uruguay groef zich in en bestreed Schotland met hard spel, Schotland was voetballend niet bij machte genoeg kansen te creëren. Tekenend voor de wedstrijd was een uitgestoken middenvinger van aanvoerder Jorge Barrios na opnieuw een wilde tackle. Uruguay bereikte zijn doel, de tweede ronde, maar er waren stemmen om Uruguay te laten diskwalificeren voor het toernooi.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Denemarken Denemarken 3 3 0 0 9 1 8 6
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland 3 1 1 1 3 4 -1 3
Vlag van Uruguay Uruguay¹ 3 0 2 1 2 7 -5 2
Vlag van Schotland Schotland 3 0 1 2 1 3 -2 1

4 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Uruguay Vlag van Uruguay 1 – 1 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland Estadio La Corregidora, Querétaro
Toeschouwers: 30.500
Scheidsrechter: Vojtěch Christov (Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije)
Alzamendi Goal 4' Wedstrijdverslag Allofs Goal 84'

4 juni 1986
«onderlinge duels»
16:00 CST
Schotland Vlag van Schotland 0 – 1 Vlag van Denemarken Denemarken Estadio Neza 86, Nezahualcóyotl
Toeschouwers: 18.000
Scheidsrechter: Lajos Nemeth (Vlag van Hongarije Hungarije)
Wedstrijdverslag Elkjær Larsen Goal 57'

8 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
West-Duitsland Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 2 – 1 Vlag van Schotland Schotland Estadio La Corregidora, Querétaro
Toeschouwers: 30.000
Scheidsrechter: Ioan Igna (Vlag van Roemenië (1965-1989) Roemenië)
Völler Goal 23'
Allofs Goal 49'
Wedstrijdverslag Strachan Goal 18'

8 juni 1986
«onderlinge duels»
16:00 CST
Denemarken Vlag van Denemarken 6 – 1 Vlag van Uruguay Uruguay Estadio Neza 86, Nezahualcóyotl
Toeschouwers: 26.500
Scheidsrechter: Antonio Márquez Ramírez (Vlag van Mexico Mexico)
Elkjær Larsen Goal 11'Goal 67'Goal 80'
Lerby Goal 41'
Laudrup Goal 52'
J. Olsen Goal 88'
Wedstrijdverslag Francescoli Goal 45' (pen.)

13 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Schotland Vlag van Schotland 0 – 0 Vlag van Uruguay Uruguay Estadio Neza 86, Nezahualcóyotl
Toeschouwers: 20.000
Scheidsrechter: Joël Quiniou (Vlag van Frankrijk Frankrijk)
Wedstrijdverslag

13 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Denemarken Vlag van Denemarken 2 – 0 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland Estadio La Corregidora, Querétaro
Toeschouwers: 36.000
Scheidsrechter: Alexis Ponnet (Vlag van België België)
J. Olsen Goal 43' (pen.)
Eriksen Goal 62'
Wedstrijdverslag

Groep F[bewerken | brontekst bewerken]

In het woestijngebied van Monterrey werden de minst interessantste wedstrijden van de voorronde gespeeld, in de eerste vier wedstrijden vielen slechts twee doelpunten. Er ontbrak ook een echte favoriet in deze groep. Beide doelpunten vielen in de wedstrijden van Portugal, vreemd genoeg won het de wedstrijd, die het qua veldspel en kansen moest verliezen (Engeland) en verloor het de wedstrijd, die de ploeg eigenlijk had moeten winnen (Polen). Het rommelde in de Portugese ploeg, er was al een staking uitgebroken onder de spelers voor meer premies en de trainings- en hotelfaciliteiten waren amateuristisch. Opvallend was dat de talentvolle Paulo Futre alleen maar inviel als een soort "geheim wapen". De "stakingsleider" Carlos Manuel scoorde het winnende doelpunt tegen Engeland en Smolarek scoorde het winnende doelpunt voor de Polen. Polen was als eerste land in deze groep zeker van de volgende ronde na twee wedstrijden.

Het duel van Engeland tegen Marokko leverde veel rampspoed voor Engeland op: aanvoerder Bryan Robson viel uit met een gebroken arm en reserve-aanvoerder Ray Wilkins werd uit het veld gestuurd door de bal naar de scheidsrechter te gooien als protest van een beslissing. Wilkins zou nooit meer spelen voor het nationale team. Marokko had technisch vaardige spelers, die vooral defensief speelden. Het duel eindigde in een doelpuntloos gelijkspel. Bekende spelers waren Mohamed Timoumi, gekozen als Beste Afrikaanse speler van het jaar en Badou Zaki, een van de beste Afrikaanse doelmannen ooit.

Er moest wat gebeuren bij de Engelsen en coach Bobby Robson verving Mark Hateley door Peter Beardsley om spits Gary Lineker te ondersteunen en die tactiek werkte tegen Polen. Lineker scoorde in de eerste helft drie doelpunten en Engeland plaatste zich alsnog. Marokko koos voor een aanvallende tactiek in de beslissende wedstrijd tegen het verdeelde Portugal en dat loonde: met technisch prima spel won Marokko met 3-1 en werd het eerste Afrikaanse land ooit dat door de eerste ronde heen kwam. De Portugese ploeg werd afgeserveerd door de pers. Coach José Torres diende zijn ontslag in en verschillende spelers, onder wie Carlos Manuel en Paolo Futre, kregen door het wangedrag in het trainingskamp een verbod om voor de nationale ploeg te spelen.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Marokko Marokko 3 1 2 0 3 1 2 4
Vlag van Engeland Engeland 3 1 1 1 3 1 2 3
Vlag van Polen Polen¹ 3 1 1 1 1 3 -2 3
Vlag van Portugal Portugal 3 1 0 2 2 4 -2 2

2 juni 1986
«onderlinge duels»
16:00 CST
Marokko Vlag van Marokko 0 – 0 Vlag van Polen Polen Estadio Universitario, Monterrey
Toeschouwers: 19.900
Scheidsrechter: José Luis Martínez Bazán (Vlag van Uruguay Uruguay)
Wedstrijdverslag

3 juni 1986
«onderlinge duels»
16:00 CST
Portugal Vlag van Portugal 1 – 0 Vlag van Engeland Engeland Estadio Tecnológico, Monterrey
Toeschouwers: 23.000
Scheidsrechter: Volker Roth (Vlag van Duitsland West-Duitsland)
Carlos Manuel Goal 76' Wedstrijdverslag

6 juni 1986
«onderlinge duels»
16:00 CST
Engeland Vlag van Engeland 0 – 0 Vlag van Marokko Marokko Estadio Tecnológico, Monterrey
Toeschouwers: 20.200
Scheidsrechter: Gabriel González (Vlag van Paraguay (1954-1988) Paraguay)
Wedstrijdverslag

7 juni 1986
«onderlinge duels»
16:00 CST
Polen Vlag van Polen 1 – 0 Vlag van Portugal Portugal Estadio Universitario, Monterrey
Toeschouwers: 19.915
Scheidsrechter: Ali Bin Nasser (Vlag van Tunesië Tunesië)
Smolarek Goal 68' Wedstrijdverslag

11 juni 1986
«onderlinge duels»
16:00 CST
Portugal Vlag van Portugal 1 – 3 Vlag van Marokko Marokko Estadio Tres de Marzo, Guadalajara
Toeschouwers: 28.000
Scheidsrechter: Alan Snoddy (Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland)
Diamantino Goal 80' Wedstrijdverslag Khairi Goal 19'Goal 26'
Merry Krimau Goal 62'

11 juni 1986
«onderlinge duels»
16:00 CST
Engeland Vlag van Engeland 3 – 0 Vlag van Polen Polen Estadio Universitario, Monterrey
Toeschouwers: 22.700
Scheidsrechter: André Daina (Vlag van Zwitserland Zwitserland)
Lineker Goal 9'Goal 14'Goal 34' Wedstrijdverslag

Nummers drie[bewerken | brontekst bewerken]

Team Wed W G V Voor Tegen DoelS Pnt.
Vlag van België België 3 1 1 1 5 5 0 3
Vlag van Polen Polen 3 1 1 1 1 3 –2 3
Vlag van Bulgarije (1971-1990) Bulgarije 3 0 2 1 2 4 –2 2
Vlag van Uruguay Uruguay 3 0 2 1 2 7 –5 2
Vlag van Hongarije Hongarije 3 1 0 2 2 9 –7 2
Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland 3 0 1 2 2 6 –4 1

¹ De vier beste nummers 3 (Bulgarije, België, Uruguay en Polen) gingen ook door naar de achtste finales.

Samenvatting van de eerste ronde[bewerken | brontekst bewerken]

De beste indruk in de eerste ronde maakten Denemarken en de Sovjet-Unie, de grote landen (Italië, West-Duitsland, Brazilië, Frankrijk) deden het rustig aan in de eerste ronde. Ook van Spanje en Argentinië werd nog veel verwacht in de play-offs. Er was vooraf meer verwacht van Engeland, Mexico, België en Uruguay. Teleurstellend was het spel van Polen en Bulgarije, terwijl voor Paraguay en Marokko het bereiken van de tweede ronde een goede prestatie was. Opvallende afvallers in de eerste ronde waren Hongarije en Portugal. Noord-Ierland, Algerije en Schotland waren minder dan het vorige WK en de kleine landen Irak, Zuid-Korea en Canada deden hun best maar kwamen tekort.

Knock-outfase[bewerken | brontekst bewerken]

Achtste finale Kwartfinale Halve finale Finale
16 juni – Puebla            
 Vlag van Argentinië Argentinië  1
22 juni – Mexico-Stad
 Vlag van Uruguay Uruguay  0  
 Vlag van Argentinië Argentinië  2
18 juni – Mexico-Stad
   Vlag van Engeland Engeland  1  
 Vlag van Engeland Engeland  3
25 juni – Mexico-Stad
 Vlag van Paraguay (1954-1988) Paraguay  0  
 Vlag van Argentinië Argentinië  2
15 juni – León
   Vlag van België België  0  
 Vlag van België België  4
22 juni – Puebla
 Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie  3  
 Vlag van België België  1 (5)
18 juni – Querétaro
   Vlag van Spanje Spanje  1 (4)  
 Vlag van Spanje Spanje  5
29 juni – Mexico-Stad
 Vlag van Denemarken Denemarken  1  
 Vlag van Argentinië Argentinië  3
17 juni – Mexico-Stad
   Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland  2
 Vlag van Frankrijk Frankrijk  2
21 juni – Guadalajara
 Vlag van Italië Italië  0  
 Vlag van Frankrijk Frankrijk  1 (4)
16 juni – Guadalajara
   Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië  1 (3)  
 Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië  4
25 juni – Guadalajara
 Vlag van Polen Polen  0  
 Vlag van Frankrijk Frankrijk  0
15 juni – Mexico-Stad
   Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland  2   Derde plaats
 Vlag van Mexico Mexico  2
21 juni – Monterrey 28 juni – Puebla
 Vlag van Bulgarije (1971-1990) Bulgarije  0  
 Vlag van Mexico Mexico  0 (1)  Vlag van België België  2
17 juni – Monterrey
   Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland  0 (4)    Vlag van Frankrijk Frankrijk  4
 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland  1
 Vlag van Marokko Marokko  0  

Achtste finales[bewerken | brontekst bewerken]

Mexico - Bulgarije[bewerken | brontekst bewerken]


15 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Mexico Vlag van Mexico 2 – 0 Vlag van Bulgarije (1971-1990) Bulgarije Estadio Azteca, Mexico City
Toeschouwers: 114.580
Scheidsrechter: Romualdo Arppi Filho (Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië)
Negrete Goal 34'
Servín Goal 61'
Wedstrijdverslag

Tekenend voor de Bulgaren was, dat men bij het nemen van de aftrap meteen al de bal verloor. In het uitverkochte Aztekenstadion speelde Mexico veel beter dan in de eerste ronde, al was de tegenstand pover. Hoogtepunt van de wedstrijd was de acrobatische omhaal van Manuel Negrete, op dat moment het mooiste doelpunt van het toernooi. Negrete zou daarna in Europa gaan spelen bij Sporting Lissabon en daarna Sporting Gijon, maar was binnen een jaar weer terug in Mexico. Bulgarije begon pas aan aanvallen te denken, toen het 2-0 stond, maar dat was te laat.

Sovjet-Unie - België[bewerken | brontekst bewerken]


15 juni 1986
«onderlinge duels»
16:00 CST
Sovjet-Unie Vlag van Sovjet-Unie 3 – 4
(nv)
Vlag van België België Estadio Nou Camp, León
Toeschouwers: 32.277
Scheidsrechter: Erik Fredriksson (Vlag van Zweden Zweden)
Belanov Goal 27'Goal 70'Goal 111' (pen.) Wedstrijdverslag Scifo Goal 56'
Ceulemans Goal 77'
Demol Goal 102'
Claesen Goal 110'

De wedstrijd tussen België en de Sovjet-Unie groeide uit tot een klassieker, die de vergelijking van Italië tegen West-Duitsland in 1970 of Frankrijk tegen West-Duitsland in 1982 makkelijk kon doorstaan. Daar zag het in het begin niet naar uit, want de Sovjets begonnen stormachtig aan de wedstrijd en vooral dankzij doelman Jean-Marie Pfaff en missers van met name Jakovenko bleef de stand lange tijd 0-0. Op het moment dat België wat beter in de wedstrijd kwam, produceerde Igor Belanov een verwoestend schot: 1-0 (volgens de legendarische verslaggever Rik De Saedeleer was het een SS-20 raket). Na de achterstand begon België echt mee te draaien, maar verder dan een mooi afstandsschot van Erik Gerets kwam men nog niet. In de tweede helft had de Sovjet-Unie de wedstrijd kunnen beslissen, maar Belanov kopte op de paal en Patrick Vervoort redde op de re-bound van Zavarov. Vlak daarna scoorde Enzo Scifo de gelijkmaker mede door verkeerde timing in de Sovjetse verdediging. In de 70e minuut maakte Belanov zijn tweede doelpunt, maar die voorsprong werd tenietgedaan, een lange bal van Stéphane Demol bereikte de onvermoeibare Jan Ceulemans, die geheel vrijstaand doelman Rinat Dasajev versloeg: 2-2. Voor de verlenging schoot Ivan Jaremtsjoek op de paal en redde Dasajev miraculeus op een inzet van Scifo vlak bij de paal. In de verlenging namen de Belgen steeds meer het initiatief, al moest Pfaff nog twee keer redden. Daarna scoorde België twee doelpunten achter elkaar en opnieuw toonde de Sovjetse verdediging aan kwetsbaar te zijn. De jonge verdediger Stéphane Demol maakte een kopgoal en Nico Claesen verzilverde een volley. Vlak daarna was de spanning terug in de wedstrijd: Belanov verzilverde een strafschop. Er volgden nog tien spannende minuten: de Sovjets bestormden het Belgische doel, al waren de Belgen in de tegenaanval gevaarlijker. In de slotseconde redde Pfaff op een inzet van Yevtushenko door de bal over de lat te tikken, de hoekschop werd niet gegeven en België bereikte de kwartfinales. De drie treffers van Belanov waren niet genoeg voor de Sovjets, al werd hij later wel gekozen tot Europees voetballer van het jaar.

Brazilië -Polen[bewerken | brontekst bewerken]


16 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Brazilië Vlag van Brazilië (1968-1992) 4 – 0 Vlag van Polen Polen Estadio Jalisco, Guadalajara
Toeschouwers: 45.000
Scheidsrechter: Volker Roth (Vlag van Duitsland West-Duitsland)
Sócrates Goal 30' (pen.)
Josimar Goal 55'
Edinho Goal 79'
Careca Goal 83' (pen.)
Wedstrijdverslag

In het begin van de wedstrijd nam Polen het initiatief en schoten Smolarek en Karaś op de paal en lat. Brazilië ging rusten met een 1-0 voorsprong dankzij een benutte strafschop. Careca liet zich makkelijk vallen in het strafschopgebied en Sócrates benutte de strafschop uit stand. In de tweede helft besliste back Josimar het duel met opnieuw een fraai doelpunt net als tegen Noord-Ierland. Hij kapte op onnavolgbare wijze twee tegenstanders uit en schoot vervolgens uit een zeer moeilijke hoek in de verste kruising. Zbigniew Boniek scoorde bijna nog uit een acrobatische omhaal, maar Polen kon verder niks meer creëren. In de slotfase verhoogde Brazilië de score, aanvoerder Edinho maakte een doelpunt na combinatie-spel met Careca, die het vierde doelpunt maakte uit een strafschop.

Argentinië - Uruguay[bewerken | brontekst bewerken]


16 juni 1986
«onderlinge duels»
16:00 CST
Argentinië Vlag van Argentinië 1 – 0 Vlag van Uruguay Uruguay Estadio Cuauhtémoc, Puebla
Toeschouwers: 26.000
Scheidsrechter: Luigi Agnolin (Vlag van Italië Italië)
Pasculli Goal 42' Wedstrijdverslag

Men was bevreesd, dat Uruguay tegen buurman Argentinië opnieuw een schoppartij zou veroorzaken, maar het land speelde voor hun doen vrij ingetogen, alleen aan het einde van de wedstrijden waren er wat incidenten. Pasculli scoorde voor Argentinië het enige doelpunt, maar echt een succes was het niet, hij ontsnapte aan het einde van de wedstrijd aan een rode kaart na provocaties van keeper Fernando Álvez en zou niet meer spelen dit toernooi. Grote uitblinker was opnieuw Diego Maradona, hij schoot op de lat, een treffer van hem werd afgekeurd en hij bezorgde zijn ploeggenoten met indrukwekkende rushes bijna niet te missen kansen. Uruguay begon pas te voetballen, toen aanvaller Rubén Paz werd ingezet, die in een half uur gevaarlijker was dan steraanvaller Enzo Francescoli in een heel toernooi. Uruguay won ook niet de Fair Play Cup, in vier wedstrijden ontvingen ze twee rode en elf gele kaarten.

Italië - Frankrijk[bewerken | brontekst bewerken]


17 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Italië Vlag van Italië 0 – 2 Vlag van Frankrijk Frankrijk Estadio Olímpico Universitario, Mexico-Stad
Toeschouwers: 70.000
Scheidsrechter: Carlos Espósito (Vlag van Argentinië Argentinië)
Wedstrijdverslag Platini Goal 15'
Stopyra Goal 57'

Dit was vooraf de topper van de achtste finales: de wereldkampioen (Italië) tegen de Europees kampioen: (Frankrijk). In werkelijkheid viel het nogal tegen, want Frankrijk was veel sterker. Het had al snel controle op het middenveld en vroeg in de wedstrijd maakte Michel Platini het eerste doelpunt na een voorzet van Dominique Rocheteau. Frankrijk was nu helemaal dominant, kreeg veel kansen en Luis Fernández schoot van grote afstand op de lat. In de tweede helft werd de score uitgebreid door een doelpunt van Yannick Stopyra opnieuw na een voorzet van Rocheteau. Het was een wrang afscheid van een generatie spelers: na of vlak na het WK stopten de verdedigers Cabrini, Scirea en middenvelder Conti. Ook coach Enzo Bearzot nam afscheid en de nieuwe coach moest een nieuwe generatie klaarstomen voor het WK in eigen land.

Marokko - West-Duitsland[bewerken | brontekst bewerken]


17 juni 1986
«onderlinge duels»
16:00 CST
Marokko Vlag van Marokko 0 – 1 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland Estadio Universitario, Monterrey
Toeschouwers: 19.800
Scheidsrechter: Zoran Petrović (Vlag van Joegoslavië (1992-2003) Joegoslavië)
Wedstrijdverslag Matthäus Goal 87'

Net als Engeland en Polen had West-Duitsland veel problemen met het defensieve voetbal van Marokko. Uitblinker was de doelman Zaki, die op miraculeuze wijze een kans van Karl-Heinz Rummenigge redde. Lange tijd was dit het enige hoogtepunt van de wedstrijd, totdat Lothar Matthäus Zaki versloeg met een vrije trap, geholpen door een slecht opgestelde Marokkaanse muur.

Engeland - Paraguay[bewerken | brontekst bewerken]


18 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Engeland Vlag van Engeland 3 – 0 Vlag van Paraguay (1954-1988) Paraguay Estadio Azteca, Mexico-Stad
Toeschouwers: 98.728
Scheidsrechter: Jamal Al Sharif (Vlag van Syrië Syrië)
Lineker Goal 31'Goal 73'
Beardsley Goal 56'
Wedstrijdverslag

In het begin had Paraguay het beste van het spel en Peter Shilton moest een paar keer goed ingrijpen op inzetten van Cañete. Na een doelpunt van Gary Lineker stortte Paraguay in elkaar en kon Engeland in de tweede helft uitlopen naar 3-0 dankzij Peter Beardsley en opnieuw Gary Lineker.

Denemarken - Spanje[bewerken | brontekst bewerken]


18 juni 1986
«onderlinge duels»
16:00 CST
Denemarken Vlag van Denemarken 1 – 5 Vlag van Spanje Spanje Estadio La Corregidora, Querétaro
Toeschouwers: 38.500
Scheidsrechter: Jan Keizer (Vlag van Nederland Nederland)
J. Olsen Goal 33' (pen.) Wedstrijdverslag Butragueño Goal 43'Goal 56'Goal 80'Goal 88' (pen.)
Goikoetxea Goal 68' (pen.)

De wedstrijd tussen Denemarken en Spanje was een herhaling van de halve finale van het laatste EK, waar Denemarken ongelukkig werd verslagen na strafschoppen. Denemarken kwam op voorsprong, nadat Klaus Berggreen net binnen het strafschopgebied werd gevloerd en Jesper Olsen verzilverde de strafschop koeltjes. Dezelfde Olsen had in de blessuretijd van de eerste helft een black-out, hij leverde de bal zomaar in aan Emilio Butragueño, die meteen scoorde. Denemarken speelde minder dan in de voorronde, vooral het geroemde spitsenduo functioneerde minder: Michael Laudrup was onzichtbaar en de wel goed spelende Preben Elkjaer Larsen miste veel kansen. Denemarken was zeker niet minder dan Spanje, maar werd afgetroefd op effectiviteit: Butragueño scoorde nog drie keer en de eindstand werd 5-1 voor Spanje. De smaakmaker van de eerste ronde moest naar huis en Spanje kon zich opmaken voor de kwartfinale tegen België. De Nederlandse scheidsrechter Jan Keizer gaf maar liefst drie strafschoppen. Butragueño was de vijfde speler, die vier doelpunten scoorde in één wedstrijd, de laatste keer was in 1966 (Eusebio).

Samenvatting van de achtste finales[bewerken | brontekst bewerken]

Er plaatsten zich vijf Europese landen voor de laatste acht, vorig WK zeven, Zuid-Amerika won een plek (van één naar twee) en Noord-Amerika was er nu wel bij. West-Duitsland, Frankrijk, Engeland en Brazilië waren er opnieuw bij, de Sovjet-Unie werd uitgeschakeld door België, Spanje, Argentinië en Mexico namen de plaatsen in van Italië, Polen en Oostenrijk.

Opvallend was dat van de afvallers de landen afvielen, die het meeste indruk maakte in de eerste ronde: Denemarken en de Sovjet-Unie. Italië, Uruguay, Polen en Bulgarije stelden teleur en Paraguay en Marokko konden het toernooi met opgeheven hoofd verlaten. Frankrijk en Brazilië maakten de meeste indruk op het toernooi en speelden tegen elkaar. Argentinië had de beste speler (Maradona) en Engeland de topscorer (Lineker) en speelden ook tegen elkaar. België en in mindere mate Spanje zorgden voor een verrassing in de tweede ronde en streden nu om de halve finale en ploegen, die de minste indruk maakten (Mexico en West-Duitsland) mochten het ook uitvechten.

Kwartfinales[bewerken | brontekst bewerken]

Brazilië - Frankrijk[bewerken | brontekst bewerken]


21 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Brazilië Vlag van Brazilië (1968-1992) 1 – 1
(nv)
Vlag van Frankrijk Frankrijk Estadio Jalisco, Guadalajara
Toeschouwers: 65.000
Scheidsrechter: Ioan Igna (Vlag van Roemenië (1965-1989) Roemenië)
Careca Goal 17' Wedstrijdverslag Platini Goal 40'
  Strafschoppen  
Sócrates Gemiste strafschop (saved)
Alemão Gescoord met penalty
Zico Gescoord met penalty
Branco Gescoord met penalty
Júlio César Gemiste strafschop
3 – 4 Gescoord met penalty Stopyra
Gescoord met penalty Amoros
Gescoord met penalty Bellone
Gemiste strafschop (over the crossbar) Platini
Gescoord met penalty Fernández

Voor zowel de Franse als de Braziliaanse generatie was dit de laatste kans op de wereldtitel. Het middenveld van Frankrijk was nog steeds sterk, al waren de dertigers Alain Giresse en zelfs Michel Platini aan slijtage onderhevig, bij Brazilië stond alleen Sócrates nog in de basis, Zico kon geen hele wedstrijd spelen en Falcao zat op de tribune. Opvallend was, dat Brazilië verdedigend wel goed in elkaar zat, doelman Carlos had nog geen tegentreffer geïncasseerd, verdediger Júlio César blonk uit en rechtsback Josimar maakte indruk met twee formidabele doelpunten. De wedstrijd begon stormachtig voor Brazilië, Careca maakte een doelpunt na typisch Braziliaans sambavoetbal. Frankrijk kwam terug in de wedstrijd en Michel Platini maakte op zijn 31-ste verjaardag vlak voor rust de gelijkmaker. In de tweede helft bleef het spelpeil hoog en waren er wisselende kansen voor beide teams. De grootste kans was voor Careca, hij kopte op de lat. Opvallend bij Brazilië was dat Socrates het allemaal niet meer zo goed kon bijbenen gedurende de wedstrijd en voorbij werd gestreefd door zijn jongere collega's Elzo en Alemão. In de 71e minuut explodeerde het stadion, Zico mocht invallen. Hij bediende meteen Branco en hij werd getackeld in het strafschopgebied. Opvallend was, dat alle Braziliaanse spelers al bij voorbaat gingen juichen. Socrates en Careca hadden in de vorige wedstrijd een strafschop verzilverd, maar de net ingevallen Zico stond erop, dat hij de bal ging nemen. De 33-jarige Braziliaan miste echter en nu moest er verlengd worden. In de verlenging was de beste kans voor Frankrijk: Yannick Stopyra ging alleen op doelman Carlos af en werd buiten het strafschop onreglementair uit balans gebracht, de scheidsrechter greep niet in en in de tegenaanval van Brazilië werd bijna gescoord. De strafschoppenserie leverde ook veel dramatiek op. Twee zekerheden van beide teams misten: Bats stopte de weer uit stand genomen strafschop van Socrates en Platini schoot huizenhoog over. Er was nog een incident bij de derde strafschop: Bruno Bellone schoot raak, waarbij de bal eerst via de paal werd gestuit en via het hoofd van Carlos erin ging, het protest van Brazilië was tevergeefs. Na Platini's misser kwam het toch nog goed met zijn verjaardag, Julio César miste en Luis Fernández benutte de laatste strafschop. Brazilië kon weer voortijdig naar huis, coach Tele Santana diende zijn ontslag in en Zico, Sócates en Junior namen afscheid van het internationale voetbal. Opvallend was, dat de jonge verdedigers Júlio César en Josimar ook weinig meer speelden voor de "Seleção". Julio César vertrok na het WK naar de Franse club Stade Brest en groeide uit tot een gerespecteerde verdediger bij Juventus en Borussia Dortmund, een WK zou hij niet meer spelen. Josimar leek een grote belofte te zijn voor de toekomst, maar kon de weelde van het succes niet aan.

West- Duitsland - Mexico[bewerken | brontekst bewerken]


21 juni 1986
«onderlinge duels»
16:00 CST
West-Duitsland Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 0 – 0
(nv)
Vlag van Mexico Mexico Estadio Universitario, Monterrey
Toeschouwers: 41.700
Scheidsrechter: Jesús Díaz (Vlag van Colombia Colombia)
Wedstrijdverslag
  Strafschoppen  
Allofs Gescoord met penalty
Brehme Gescoord met penalty
Matthäus Gescoord met penalty
Littbarski Gescoord met penalty
4 – 1 Gescoord met penalty Negrete
Gemiste strafschop (saved) Quirarte
Gemiste strafschop (saved) Servín

De sfeer tussen Mexico en West-Duitsland was grimmig, beide ploegen bezondigden zich aan vele overtredingen. De wedstrijd leek te kantelen, toen Thomas Berthold zich liet provoceren en uit het veld werd gestuurd na een incident met de Mexicaan Quirarte. West-Duitsland wankelde, de Mexicanen kregen kansen, maar doelman Harald Schumacher onderscheidde zich met name op een redding van een schot van Aguirre. Diezelfde Aguire liet zich in het begin van de verlenging ook uit het veld sturen na een botsing met Lothar Matthäus. Het was nu afgelopen met het overwicht van de Mexicanen en de wedstrijd sleepte zich naar strafschoppen. De West-Duitsers schoten alle strafschoppen raak, Schumacher stopte twee strafschoppen en West-Duitsland zat in de halve finale zonder te imponeren.

Argentinië - Engeland[bewerken | brontekst bewerken]


22 juni 1986
«onderlinge duels»
12:00 CST
Argentinië Vlag van Argentinië 2 – 1 Vlag van Engeland Engeland Estadio Azteca, Mexico-Stad
Toeschouwers: 114.580
Scheidsrechter: Ali Bin Nasser (Vlag van Tunesië Tunesië)
Maradona Goal 51'Goal 55' Wedstrijdverslag Lineker Goal 81'

De derde kwartfinale was de meest beladen van de vier: vier jaar geleden voerden Engeland en Argentinië een oorlog om de Falkland-Eilanden, die gewonnen werd door Engeland. De spanning was groot en dat was vooral te merken in de eerste helft, waarin beide teams heel angstig speelden. Desondanks besloot de FIFA een Tunesische scheidsrechter deze wedstrijd te laten leiden. Het was alleen Diego Maradona, die in staat was iets te forceren, hij was bijna succesvol met een vrije trap en zijn rushes waren moeilijk te verdedigen. Bobby Robson gebruikte de tactiek om via zone-dekking Maradona te bestrijden, hetgeen niet altijd werkte. Bovendien kreeg zijn meest vaste bewaker Terry Fenwick al na negen minuten een gele kaart. In de tweede helft gebeurden twee contrasterende momenten, die dit matige duel zo gedenkwaardig maakten: Maradona dribbelde in het Engelse doelgebied, alsof er niemand stond en sprong samen met de Engelse doelman Peter Shilton in de lucht, waarbij de Argentijn de bal met de hand het doel in werkte. De scheidsrechter keurde het doelpunt goed, terwijl iedereen in het stadion al vermoedde, dat er iets niet klopte.[1] Na de wedstrijd verklaarde Maradona dat dit "de hand van God" was. Enkele minuten later maakte hij zijn mooiste doelpunt van het toernooi. Hij begon met een solo vanaf zijn eigen helft, kapte twee Engelsen ui