Yvette Laclé

Yvette Laclé-Eersel, eerder Yvette Lont-Eersel, (Paramaribo, 25 augustus 1955) is een voorgangster bij een pinkstergemeente en hulpverleenster in de verslavingszorg. Daarvoor was ze een prostituee. Ze is Nederlandse van Surinaamse origine. Vanaf 2002 was zij ook deelgemeenteraadslid in Amsterdam-Zuidoost; tot 16 juni 2008 voor de ChristenUnie, daarna nog tot november 2008 als partijloze.

Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]

Yvette Iris Eersel^[1] werd geboren in Suriname maar verhuisde met haar ouders naar Nederland toen ze acht jaar was. Haar ouders scheidden kort na aankomst in Nederland, en ze bleef bij haar moeder wonen. Terwijl moeder buitenshuis werkte en pas 's avonds thuis was, experimenteerde de jonge Yvette 's middags met drugs en alcohol. Ze maakte haar mavo-opleiding niet af en begon op haar zestiende met een danscarrière in theaters en nachtclubs.

Prostituee en bekering[bewerken | brontekst bewerken]

In 1982, toen ze 26 jaar was, werd ze verliefd op een souteneur. Deze maakte haar eerst verslaafd aan heroïne en cocaïne door haar deze drugs gratis te verstrekken. Later moest ze tippelen in Rotterdam om de drugs voor hem te verdienen. Na twee jaar vluchtte Yvette Eersel van hem weg. Ze zwierf daarna nog zeven jaar als verslaafde prostituee door Amsterdam. In 1991, vlak na de geboorte van haar eerste kind, was ze de wanhoop nabij en bad midden in de nacht tot God om hulp. Volgens haar eigen getuigenis nam haar leven vanaf dat moment een andere wending. Ze zocht contact met haar moeder, die haar via de Jellinek-kliniek naar een afkickcentrum bracht. Lont voltooide het afkickprogramma en veranderde haar levensstijl.^[2]

Voorganger en politica[bewerken | brontekst bewerken]

Yvette Eersel kwam na haar afkickperiode als gast naar Victory Outreach, een pinkstergemeente. Ze trouwde met Eddy Lont met wie zij twee kinderen kreeg. Beiden voerden zij diverse taken uit en werden uiteindelijk assistent-voorganger. Ook waren zij betrokken bij het opvangcentrum voor drugsverslaafden dat door deze kerk werd gefaciliteerd.

Uit onvrede over de paarse politiek, die volgens haar niet hielp bij het bestrijden van de drugsproblematiek, besloot ze in 2000 om lid te worden van de toenmalige Reformatorische Politieke Federatie (RPF). "Informatie over afkicken was er nergens. Dat beleid stimuleert niet om je leven weer op te pakken. (...) Het is gelatenheid en passiviteit troef. Ik verzet mij tegen een regering die nooit eens zegt: als je wilt kun je je leven naar je hand zetten", gaf Lont aan in een interview met het Algemeen Dagblad.^[3] In 2002 werd Yvette Lont verkozen tot lid van de stadsdeelraad van Amsterdam-Zuidoost. In 2006 werd ze herkozen. Daarmee was zij de eerste politicus die er namens de ChristenUnie in is geslaagd om in een vertegenwoordigend orgaan van de gemeente Amsterdam te worden gekozen. In 2008 scheidde zij officieel van Eddy Lont en op 29 mei 2009 trouwde ze met Francis Laclé.

Directeur verslavingszorg[bewerken | brontekst bewerken]

Lont houdt zich bezig met zorg voor prostituees die uit het 'wereldje' stappen en is trekker van acties als Meer Hoop zonder Dope. Zij werkt als directeur van een instelling voor zorg aan verslaafden en zet zich praktisch in voor verslaafden en prostituees, zodat ook zij een nieuwe start kunnen maken. In 2003 publiceerde Lont een boek om (verslaafde) prostituees te bereiken, onder de titel Van prostituee tot politica. Het beschrijft het levensverhaal van Lont zelf en geeft adviezen voor prostituees die uit de prostitutie willen. Ook verscheen Lont in het tv-programma Catherine zoekt God van de Evangelische Omroep, waarin ze de tv-presentatrice Catherine Keyl over haar verleden vertelde en een rondleiding over de Amsterdamse Wallen gaf.

Controverse over homoseksualiteit[bewerken | brontekst bewerken]

In augustus 2007 veroorzaakte Lont veel opschudding in de homobeweging en daarbuiten. In een ingezonden reactie op een artikel in het Nederlands Dagblad over omgaan met homoseksualiteit binnen de kerk had zij namelijk de term "geestelijke dood" gebruikt (een orthodox-protestants leerstuk, in dit geval toegepast op het hebben van een homoseksuele levensstijl). Het gewraakte citaat luidde: "Ja, God haat deze zonde, en het verdient de 'geestelijke' dood. Maar wij leven in een tijd van genade, en zullen genade moeten schenken aan degene die van zijn homofiele pad wenst af te stappen.".^[4]

Dit ingezonden stuk veroorzaakte veel beroering, bij homo-organisaties COC, Embrace Pink en de GayKrant en later ook daarbuiten^[5] In eerste instantie nam het landelijk bestuur van de ChristenUnie bij monde van partijvoorzitter Peter Blokhuis afstand van de uitlatingen van Lont. Na een gesprek gaven beiden aan graag met elkaar verder te willen.^[6]

Lont kwam in oktober 2007 opnieuw in opspraak toen zij aankondigde op het ChristenUnie-partijcongres van 17 november een motie te willen indienen waarmee het praktiserende homoseksuelen verboden zou worden om binnen de partij bestuursfuncties te bekleden of zich namens de partij kandidaat te stellen voor functies in het openbaar bestuur.^[7] Als argument voor deze motie voerde Lont aan dat de partij niet eenduidig de Bijbelse standpunten over homoseksualiteit zou vertegenwoordigen.^[8] In reactie op haar voornemen kondigde de VVD-fractie in Amsterdam-Zuidoost aan aangifte te zullen doen wegens het aanzetten tot discriminatie.^[9] Na beraad met het partijbestuur van de CU deelde Lont begin november mee voorlopig af te zien van een indiening van haar motie.^[10] Begin november van datzelfde jaar diende ze een aanklacht in tegen de plaatselijke VVD omdat die volgens haar had aangezet tot "discriminatie tegen een christen". Ze ging tot deze stap over omdat ze "veel dreigmails, discriminerende teksten en beledigende telefoontjes [had] ontvangen",^[11] die ze bij de indiening van haar aanklacht aan de politie overhandigde. Op grond hiervan ontvangt ze sinds 5 november 2007 politiebewaking.^[12]

Op 6 februari 2009 maakte het OM bekend Lont niet te vervolgen voor haar uitlatingen. De conceptmotie was niet "opzettelijk en bewust" in het openbaar bekendgemaakt, zo luidde het motief. Daarnaast was de uitspraak over de 'geestelijke dood' niet het motief voor de aangifte van de VVD geweest. Bovendien had Lont haar uitlatingen vanuit een godsdienstige levensovertuiging gedaan. Het OM verwees naar arresten van de Hoge Raad waarin een imam en oud-RPF-politicus Leen van Dijke, om deze reden waren vrijgesproken. Tegelijkertijd maakte het OM bekend ook Lonts eigen aangifte van discriminatie tegen de VVD te seponeren. De partij had de opmerkingen in het kader van het politieke debat gedaan, zo luidde het motief.^[13]

Healings[bewerken | brontekst bewerken]

In 2008 en 2009 kwam Lont ook in het nieuws als medeorganisatrice van zogeheten healings waar personen van homoseksualiteit en hiv zouden kunnen worden genezen. Minister van Volksgezondheid Ab Klink gaf - na een aanvankelijke weigering - in mei 2009 aan de Inspectie voor de Gezondheidszorg de opdracht een onderzoek hiernaar in te stellen nadat de gemeente Amsterdam, de homobelangenorganisatie COC en PvdA-Tweede Kamerpolitica Khadija Arib hier om hadden verzocht.^[14] Ook was zij op 18 mei 2009 te gast bij de Evangelische Omroep in het programma Knevel & Van den Brink, samen met haar nieuwe man Francis Laclé, waarin ze verklaarden dat ook haar nieuwe echtgenoot door een wonder van hiv genezen zou na het horen van Gods stem. Medische onderbouwing zou medio juni 2009 geleverd worden volgens Laclé, en hij werd uitgenodigd om opnieuw in het programma te komen na het bezoek aan de specialist, om dan zwart op wit het wonder te bewijzen door middel van een genezenverklaring.^[15] Dit tweede optreden vond plaats op 2 september 2009. Laclé meldde dat het onderzoek had uitgewezen dat het HIV nog steeds in zijn bloed aanwezig was. Toch zei hij genezen te zijn. Dit wist hij zeker, omdat hij geloofde dat het door zijn relatie met God een vaststaand gegeven was.^[16]

Lijst Lont en EPN[bewerken | brontekst bewerken]

Het besluit van de voorjaarsvergadering van de ChristenUnie op 14 juni 2008 om niet expliciet vast te leggen dat homoseksuelen moeten worden geweerd uit bestuursfuncties die door de ChristenUnie worden vervuld, was voor Lont de reden om haar lidmaatschap op 16 juni op te zeggen. Zij leverde haar gemeenteraadszetel niet in maar ging verder als Lijst Lont. Op 17 juni zei zij in een interview met het Nederlands Dagblad na te denken over de oprichting van een nieuwe landelijke politieke partij. In dat interview kondigde ze ook een tweede boek aan.^[17] Deze overweging herhaalde ze begin september 2008 in een interview met dagblad De Pers: de partij zou eerst optreden in de gemeentelijke Amsterdamse en vervolgens ook in de landelijke politiek.^[18] Op 18 april 2010 maakte Laclé bekend de Evangelische Partij Nederland (EPN) te hebben opgericht. Deze partij deed mee aan de Tweede Kamerverkiezingen van 9 juni 2010^[19], onder de slogan "Stem strategisch, stem profetisch!". De partij kreeg echter slechts 924 stemmen (0,01 procent) en derhalve geen zetel. Streven naar macht was volgens Laclé niet het doel, maar Gods stem te doen horen.^[20]

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

• Van prostituee tot Politica. Nieuwleusen: Elia Stichting, 2003. ISBN 90-806882-8-2
• Geloof gegijzeld: 7 stappen van geestelijk misbruik naar vrijheid, juli 2012^[21]