Zweeds voetbalelftal (mannen)

Zweden
Bijnaam	Blågult ("Blauw-geel")
Kledingsponsor	Adidas
FIFA-ranglijst	27 1 (4 april 2024)
Hoogste ranking	2e (nov 1994)
Laagste ranking	45e (maa 2015, okt-nov 2015, maa 2017)
Associatie	Zweedse voetbalbond
Bondscoach	Jon Dahl Tomasson
Stadion	Friends Arena, Solna
Meeste interlands	Anders Svensson (148)
Topscorer	Zlatan Ibrahimović (62)
Wedstrijden
Eerste interland:  Zweden 11–3 Noorwegen  (Göteborg, Zweden; 12 juli 1908) Grootste overwinning:  Zweden 12–0 Letland  (Stockholm, Zweden; 29 mei 1927)  Zweden 12–0 Zuid-Korea  (Londen, Verenigd Koninkrijk; 5 augustus 1948) Grootste nederlaag:  Engeland (am.) 12–1 Zweden  (Londen, Engeland; 20 oktober 1908)
Wereldkampioenschap
Optredens	12 (eerste keer: 1934)
Beste resultaat	Tweede plaats (1958)
Europees kampioenschap
Optredens	7 (eerste keer: 1992)
Beste resultaat	Halve finale (1992)
Thuis Uit

Het Zweeds voetbalelftal is een team van voetballers dat Zweden vertegenwoordigt in internationale wedstrijden en competities. Het behaalde goud op de Olympische Zomerspelen van 1948 in Londen.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Voor de Tweede Wereldoorlog[bewerken | brontekst bewerken]

Zweden speelde zijn eerste internationale wedstrijd op 12 juli 1908 tegen Noorwegen: 11-3. In hetzelfde jaar debuteerde Zweden op de Olympische Spelen en leed tegen Groot-Brittannië de grootste nederlaag in zijn historie: 12-1. Op de Olympische Spelen van 1912 en 1920 werd de ploeg uit Scandinavië steeds uitgeschakeld door Nederland. In 1924 haalde Zweden via titelhouder België (8-1) en Egypte (5-0) de halve finale, waarna met 2-1 werd verloren van Zwitserland. Na een replay veroverde Zweden zijn eerste bronzen medaille in een voetbaltoernooi: Nederland werd met 3-1 verslagen.

In 1934 deed Zweden voor de eerste keer mee aan een WK-toernooi, de nationale selectie plaatste zich voor het eindtoernooi via zeges op Estland en Litouwen. In de eerste ronde speelde de ploeg van bondscoach Bill Pettersson tegen Argentinië in Bologna, finalist van het vorige WK. Twee keer werd er een achterstand goedgemaakt, waarna Kurt Kroon in de 70e minuut het winnende doelpunt maakte. In de kwartfinales leden de Zweden in Milaan een 2-1 nederlaag tegen Duitsland

Zweden kwalificeerde zich ook voor het WK in 1938. In een groep met Duitsland, Estland en Finland was een tweede plaats in de groep genoeg voor het halen van de eindronde ondanks een 5-0 nederlaag tegen Duitsland. In de eerste ronde lootte men tegen het "Wunderteam" van Oostenrijk, maar door de Duitse inname van het land ging deze wedstrijd niet door. In de kwartfinales was men veels te sterk voor Cuba: 8-0 met drie doelpunten van zowel Harry Andersson als Gustav Wetterström. In de halve finale tegen Hongarije in Parijs kwam Zweden al in de eerste minuut op voorsprong via Arne Nyberg, maar leed men uiteindelijk een zware nederlaag: 1-5. Ook de strijd om de derde en vierde plaats ging uiteindelijk verloren: Zweden nam tegen Brazilië een 2-0 voorsprong om uiteindelijk met 4-2 te verliezen.

1948–1958: olympische titel en tweede op eigen WK[bewerken | brontekst bewerken]

In 1948 bereikte Zweden de olympische titel in Londen. Het haalde de finale via Oostenrijk (3-0), Zuid-Korea (12-0) en Denemarken (4-2). In de finale won Zweden met 3-1 van Joegoslavië dankzij doelpunten van Gunnar Gren, Stjepan Bobek en Gunnar Nordahl. Gren en Nordahl vormden samen met Nils Liedholm een gevreesd aanvalstrio, kortweg Gre-No-Li. Na de olympische Spelen vertrokken zij naar AC Milan. Omdat Zweden alleen amateurs selecteerde voor het nationale team, waren zij niet meer beschikbaar.

Met louter amateurs haalde Zweden het WK in 1950 via Ierland en Finland. In de eerste ronde won het met 3-2 van regerend wereldkampioen Italië, Hasse Jeppson scoorde twee doelpunten. Een gelijkspel tegen Parguay was genoeg om zich te plaatsen voor de finale-poule met Brazilië, Uruguay en Spanje als tegenstanders. De eerste wedstrijd was een enorme deceptie, voor 139.000 toeschouwers in het Maracaña Stadion won Brazilië met 7-1. Na een 3-2 nederlaag tegen Uruguay haalde Zweden de derde plaats door met 3-1 van Spanje te winnen. Topscorers van dit Zweedse team waren Karl-Erik Palmér en Stig Sundqvist met drie doelpunten.

In 1952 haalde het Zweedse team een derde plaats op de Olympische Spelen in Helsinki. In de halve finale was Zweden kansloos tegen Hongarije, bijgenaamd de Magische Magyaren (6-0). De strijd om het brons werd met 2-0 van Duitsland gewonnen door doelpunten van Ingvar Rydell en Gosta Lofgren. Voor het WK in 1954 werden alleen profs uit eigen land geselecteerd, het verloor twee keer van België en met vier punten achterstand moest Zweden thuis blijven.

WK 1958[bewerken | brontekst bewerken]

Het WK in 1958 werd in eigen land georganiseerd, nu werden de buitenlandse spelers wel geselecteerd en konden Gunnar Gren, Gunnar Nordahl en Nils Liedholm eindelijk hun debuut op het hoogste podium maken. Zweden had weinig problemen de eerste ronde te overleven via overwinningen op Mexico (3-0) en Hongarije (2-1) en een gelijkspel tegen Wales. In de kwartfinale werd olympisch kampioen de Sovjet-Unie met 2-0 verslagen door doelpunten in de tweede helft van Kurt Hamrin en Agne Simonsson. De halve finale tegen regerend kampioen Duitsland werd een ware slijtage-slag, in een harde wedstrijd moesten de Duitsers met negen man verder door een rode kaart van Erich Juskowiak en een blessure van Fritz Walter. In de slotfase trokken de Zweden de wedstrijd naar zich toe door doelpunten van Gunnar Gren en Kurt Hamrin. In de finale tegen Brazilië nam Zweden een 1-0 voorsprong door een doelpunt van Nils Liedholm, maar de extra klasse van met name Garrincha en Pelé was het land te machtig: 2-5. Het was het beste resultaat van Zweden op een Wereldkampioenschap tot dusverre. Hamrin en Simonsson waren topscorers van dit team met vier doelpunten.

1958–1968: Geen internationale toernooien[bewerken | brontekst bewerken]

WK 1962[bewerken | brontekst bewerken]

Na dit succes waren de Italiaanse sterren op leeftijd en namen afscheid van het team, een nieuwe generatie stond niet op. Zweden schreef zich niet in voor het eerste EK. Voor het WK in 1962 speelde de ploeg tegen België en Zwitserland, het won beide wedstrijden van België en de thuiswedstrijd tegen Zwitserland leverde een ruime overwinning op: 4-0. De return werd in de slotfase verloren, het doelsaldo van de Zweden was beter, maar was niet doorslaggevend voor plaatsing. In een beslissingswedstrijd in West-Berlijn werd na rust een 0-1 voorsprong weggegeven: 2-1 voor Zwitserland.

EK 1964[bewerken | brontekst bewerken]

Voor het EK in 1964 konden maar vier teams zich plaatsen voor de eindronde, via drie barrage-wedstrijden kon het toernooi gehaald worden. In de eerste ronde won Zweden van Noorwegen (0-2 uit, 1-1 thuis). In de tweede ronde leverde Zweden een knappe prestatie door te winnen van de finalist van het vorige EK, Joegoslavië. Na een doelpuntloos gelijkspel in Belgrado werd er in Malmö met 3-2 gewonnen, de later voor Feyenoord spelende Harry Bild scoorde het winnende doelpunt. In de beslissende ronde was de andere finalist van 1960, de Sovjet-Unie de tegenstander. Na een 1-1 gelijkspel in Solna werd de ploeg voor 99.000 toeschouwers uitgeschakeld in Moskou: 3-1.

WK 1966[bewerken | brontekst bewerken]

In de voorronde van het WK in 1966 waren West-Duitsland en Cyprus de tegenstanders, de twee wedstrijden tegen de Duitsers waren beslissend. In West-Berlijn scoorde Kurt Harmrin vlak voor tijd de gelijkmaker: 1-1. In de return nam Zweden een 1-0 voorsprong via Torbjörn Jonsson, maar Werner Krämer maakte vlak voor rust de gelijkmaker. In de tweede helft nam Duitsland de leiding via Uwe Seeler en Zweden kon zich niet meer kwalificeren, Duitsland zou later de finale van dat WK halen.

EK 1968[bewerken | brontekst bewerken]

In de voorronde voor het EK in 1968 had Zweden een goede start door met 1-2 de uitwedstrijd van de nummer drie van het laatste WK te winnen, Portugal werd met 1-2 verslagen. De later voor Ajax voetballende Inge Danielsson scoorde beide doelpunten. Een thuisnederlaag tegen Bulgarije en een 3-1 nederlaag tegen Noorwegen maakte Zweden kansloos en met een ruime achterstand op Bulgarije (vijf punten) was de ploeg uitgeschakeld.

1968–1980: Drie WK's op een rij[bewerken | brontekst bewerken]

WK 1970[bewerken | brontekst bewerken]

In de voorronde van het WK in 1970 had Zweden een goede uitgangspositie door tweemaal te winnen van Noorwegen, concurrent Frankrijk verloor thuis met 0-1 van de Noren. In de beslissende wedstrijd scoorde de bij Feyenoord spelende Ove Kindvall tweemaal tegen de Fransen en plaatste Zweden zich voor de eerste keer sinds 1958 voor het WK. Kindvall zou later dat seizoen historie schrijven door het winnende doelpunt te scoren in de Europa Cup Finale van Feyenoord tegen Celtic. Op het WK voetbal in Mexico begon Zweden met een 1-0 nederlaag tegen Italië. In een wedstrijd die bol stond van overtredingen kwam Zweden niet verder dan een 1-1 gelijkspel tegen Israël. In de laatste groepswedstrijd tegen Uruguay moest men met twee goals verschil winnen om de kwartfinales te halen. In Puebla scoorde Ove Grahn pas in de laatste minuut het winnende doelpunt en kon Zweden terug naar huis.

EK 1972[bewerken | brontekst bewerken]

Voor het EK van 1972 was Zweden ingedeeld in een groep met Italië, Oostenrijk en Ierland. Met zes punten uit vier wedstrijden was Zweden nog kansrijk, maar de uitwedstrijden tegen Oostenrijk en Italië gingen verloren. Met vier punten achterstand op Italië en één op Oostenrijk eindigde Zweden op de derde plaats.

WK 1974[bewerken | brontekst bewerken]

Voor de kwalificatie van het WK in 1974 was Zweden in een spannende strijd verwikkeld met Oostenrijk en Hongarije, de wedstrijden tegen Malta zouden beslissend zijn voor het doelsaldo. Voor de vijfde wedstrijd tegen Hongarije had de ploeg vijf punten uit vier wedstrijden. In een doelpuntrijke wedstrijd scoorde de later voor PSV spelende Ralf Edström de gelijkmaker: 3-3. Hongarije was nu uitgeschakeld en Zweden moest met twee doelpunten verschil winnen van Malta om Oostenrijk op doelsaldo voor te blijven. In Valletta kwam de ploeg niet verder dan een 1-2 overwinning en was een beslissingswedstrijd in Gelsenkirchen nodig tegen Oostenrijk. Zweden won met 2-1 door doelpunten van Larsson en Sandberg. Op het WK in West-Duitsland startte Zweden met twee doelpuntloze gelijke spelen tegen Bulgarije en Nederland. In de tweede helft tegen Uruguay sloeg Zweden toe: 3-0 en zonder tegendoelpunten haalde Zweden de tweede ronde. In de tweede ronde begon Zweden met een 1-0 nederlaag tegen Polen mede door een gestopte strafschop. In de wedstrijd tegen het gastland streed Zweden voor de laatste kans, een kwartier voor tijd was de stand nog 2-2, maar door doelpunten van de Duitse invallers Jürgen Grabowski en Uli Hoeneß trok Duitsland de wedstrijd naar zich toe. Zweden eindigde het WK met een 2-1 zege op Joegoslavië, Ralf Edström was topscorer van de ploeg met vier doelpunten.

EK 1976[bewerken | brontekst bewerken]

Kwalificatie voor het EK in 1976 was al snel een verloren zaak, de eerste twee thuiswedstrijden gingen allebei verloren, 0-2 tegen Noord-Ierland en 1-2 tegen Joegoslavië. De volgende drie wedstrijden werden gewonnen, maar na een 3-0 nederlaag tegen Joegoslavië was de ploeg definitief uitgeschakeld.

WK 1978[bewerken | brontekst bewerken]

Zweden had rond 1976 een verouderde ploeg, maar had weinig problemen zich te plaatsen voor het WK in 1978, Zwitserland en Noorwegen boden weinig tegenstand. Tijdens de eerste wedstrijd op het WK in Argentinië tegen Brazilië vierde verdediger Björn Nordqvist een record, met 113 interlands was hij de speler met de meeste interlands aller tijden. Tegen Brazilië boekte de ploeg een verdienstelijk gelijkspel (1-1), maar na twee nederlagen tegen Oostenrijk en Spanje kon Zweden voortijdig naar huis.

EK 1980[bewerken | brontekst bewerken]

Veel internationals namen afscheid van het team zoals Björn Nordqvist of waren op leeftijd zoals doelman Ronnie Hellström en Ralf Edström. Zweden begon de kwalificatie voor het EK in 1980 hoopvol met een 2-2 gelijkspel in Frankrijk, maar nederlagen tegen Tsjecho-Slowakije en een gelijkspel tegen Luxemburg zorgde voor een weinig succesvolle campagne. Het land eindigde als derde op ruime afstand van Tsjecho-Slowakije en Frankrijk.

1980–1990: Gemiste toernooien en een mislukt WK[bewerken | brontekst bewerken]

WK 1982[bewerken | brontekst bewerken]

In de voorronde van het WK was de ploeg snel in de problemen: twee gelijke spelen tegen Israël, een 3-0 nederlaag in Noord-Ierland en een thuisnederlaag tegen Schotland zorgde voor een valse start. Twee thuisoverwinningen tegen Noord-Ierland en Portugal zorgden voor een ommekeer, maar na de 2-0 nederlaag tegen Schotland was het over en sluiten. Schotland en Noord-Ierland plaatsten zich voor het WK met respectievelijk drie en één punt voorsprong op Zweden.

EK 1984[bewerken | brontekst bewerken]

Voor de campagne van het EK in 1984 baarde Zweden opzien door twee keer van de kersverse wereldkampioen Italië te winnen: 2-0 in Göteborg, 3-0 in Napels met twee doelpunten de bij Benfica spelende Glenn Strömberg. Zweden streed met Tsjecho-Slowakije en Roemenië om één plaats in het EK, tegen de Tsjechen werden er drie punten behaald, maar beide wedstrijden tegen Roemenië gingen verloren. Zweden eindigde op de tweede plaats in de groep met één punt achterstand op de Roemenen. Dan Corneliusson van VfB Stuttgart was topscorer met vier doelpunten.

WK 1986[bewerken | brontekst bewerken]

Zweden streed met Portugal om een WK-ticket achter het ongenaakbare West-Duitsland. De Zweden verloren de thuiswedstrijd met 0-1, de return leverde een 1-3-overwinning op (twee doelpunten van Robert Prytz van Glasgow Rangers). Op de voorlaatste speeldag had Zweden één verliespunt minder dan Portugal. Terwijl Portugal voor de eerste nederlaag van Duitsland zorgde in een kwalificatie-toernooi ooit verloor Zweden met 2-1 van Tsjecho-Slowakije. Zweden miste opnieuw op één punt kwalificatie voor een groot toernooi.

EK 1988[bewerken | brontekst bewerken]

In de kwalificatie voor het EK in 1988 was Italië de naaste belager van de Zweden. Na een 1-0-zege op Italië (doelpunt van de later bij Ajax spelende Peter Larsson) had de ploeg twee punten voorsprong. Door puntverlies tegen Zwitserland (1-1 thuis) en tegen Portugal (0-1 uit) was de voorsprong weg en moest in Napels gewonnen worden. Wat vier jaar geleden lukte, lukte nu niet, Italië won met 2-1 dankzij twee doelpunten van Gianluca Vialli. Zweden plaatste zich opnieuw net niet voor een groot toernooi, terwijl een club als IFK Göteborg grote successen vierde in de Europa Cup en veel Zweedse spelers hun brood verdienden bij grote Europese clubs.

WK 1990[bewerken | brontekst bewerken]

Zweden bereikte de eindronde van het WK in Italië, het speelde alleen twee keer doelpuntloos gelijk tegen Engeland en won alle andere wedstrijden. Kwalificatie werd afgedwongen door met 0-2 in Polen te winnen: Peter Larsson en Johnny Ekström scoorden de doelpunten. Op het WK ging het echter mis: drie keer werd er een 1-2 nederlaag geleden, de tegenstanders waren Brazilië, Schotland en Costa Rica. Enig lichtpuntje was de doorbraak van de 20-jarige Tomas Brolin, die met zijn spel een transfer naar Parma Calcio 1913 verdiende.

1990–1998: Halve finales op EK en WK[bewerken | brontekst bewerken]

EK 1992[bewerken | brontekst bewerken]

In 1992 plaatste Zweden zich voor de eerste keer voor een EK, het organiseerde het toernooi. Tegenstanders in de eerste ronde waren Engeland, Frankrijk en Denemarken. Doelpunten waren schaars, na vier wedstrijden was Zweden de enige ploeg die een wedstrijd won. Door een doelpunt van Brolin werd Denemarken met 1-0 verslagen. Tegen Engeland wankelde de ploeg, het nam een voorsprong dankzij David Platt. Zweden wist de wedstrijd te laten kantelen en dankzij doelpunten van Jan Eriksson en Tomas Brolin werd de wedstrijd met 2-1 gewonnen. De verwachtingen in de halve finale waren hoog gespannen, de tegenstander was wereldkampioen Duitsland, dat met veel geluk de eerste ronde overleefde. Al na elf minuten kwam Duitsland op voorsprong via een vrije trap van Thomas Häßler en liep de ploeg achter de feiten aan, al was de uitslag uiteindelijk draaglijk: 2-3.

WK 1994[bewerken | brontekst bewerken]

Voor het WK in 1994 waren Frankrijk en Bulgarije de concurrenten om twee plaatsen. Na zes speeldagen won Zweden vijf keer, alleen de uitwedstrijd tegen Frankrijk werd verloren. In de beslissende wedstrijden (Frankrijk thuis, Bulgarije uit) scoorde Martin Dahlin steeds de gelijkmaker. Omdat Zweden tegen de mindere teams de minste fouten maakte won het de groep met één punt en twee punten voorsprong op respectievelijk Bulgarije en Frankrijk. Op het eindtoernooi begon Zweden met een gelijkspel tegen Kameroen, de tweede wedstrijd werd gespeeld in een indoorstadion, het Silverdome stadion met Rusland als tegenstander. In de tweede helft trok Zweden de wedstrijd naar zich toe, Martin Dahlin scoorde twee doelpunten. Na een gelijkspel tegen Brazilië plaatste het zich voor de play-offs, waar Saoedi- Arabië gedecideerd werd verslagen (3-1 met twee treffers van Kennet Andersson). In een afwachtende kwartfinale tegen Roemenië kwam de wedstrijd twaalf minuten voor tijd tot leven na een ingestudeerde vrije trap van Tomas Brolin. Twee minuten voor tijd scoorde Florin Răducioiu de gelijkmaker om in de verlenging Roemenië op voorsprong te zetten. Na een rode kaart van Stefan Schwarz leek de wedstrijd verloren, maar vijf minuten voor tijd scoorde Kennet Andersson de gelijkmaker. In de strafschoppenserie werd doelman Thomas Ravelli de grote held door strafschoppen van Dan Petrescu en Miodrag Belodedici te stoppen. In de halve finale tegen Brazilië werd met 1-0 verloren door een kopdoelpunt van Romário en met een 4-0 zege op Bulgarije werd de bronzen medaille gewonnen. Zweden scoorde met vijftien doelpunten de meeste doelpunten van alle teams, Kennet Anderson en Martin Dahlin scoorden respectievelijk vijf en vier doelpunten, Tomas Brolin werd opgenomen in het beste team van het toernooi.

EK 1996[bewerken | brontekst bewerken]

Na dit succes kwam de klad erin, Zweden wist zich niet te plaatsen voor het EK. Breekpunt was de gewonnen wedstrijd tegen Hongarije, waar Tomas Brolin zijn been brak en nooit meer zijn oude niveau zou halen. Het zou de laatste overwinning van de ploeg worden en de ploeg eindigde als derde met een ruime achterstand op Zwitserland en Turkije met respectievelijk acht en zes punten verschil.

WK 1998[bewerken | brontekst bewerken]

Ook de eindronde van 1998 werd niet gehaald, Zweden moest beginnen aan een inhaalrace na nederlagen tegen Oostenrijk en Schotland. In de achtste speeldag viel de beslissing, in een harde wedstrijd waar twee Oostenrijkers en één Zweed uit het veld werden gestuurd verloor Zweden opnieuw met 1-0, Oostenrijk en Schotland plaatsten zich met respectievelijk vier en twee punten voorsprong.

1988–1998: Vijf eindrondes op een rij[bewerken | brontekst bewerken]

EK 2000[bewerken | brontekst bewerken]

De start van het kwalificatie-toernooi van het EK in 2000 begon slecht, Zweden kwam in de eerste wedstrijd tegen Engeland in de eerste minuut op achterstand door een vrije trap van Alan Shearer. Het zou het enige tegendoelpunt zijn van de Zweden in de hele kwalificatie. Nog voor rust kwam Zweden op een 2-1 voorsprong. Het won daarna alle wedstrijden, behalve een doelpuntloos gelijkspel in het Wembley Stadium. De voorsprong was negen punten op Engeland en Polen. Voor het toernooi had Henrik Larsson een ernstige blessure, hij werd wel geselecteerd, maar wat niet fit genoeg een hele wedstrijd te spelen. De start was niet best, men verloor van mede-organisator België met 2-1 en speelde doelpuntloos gelijk tegen Turkije. Zweden moest winnen van het al geplaatste Italië om zich te kwalificeren voor de kwartfinales. Larson stond in de basis en maakte de gelijkmaker, maar vlak voor tijd vonniste Alessandro Del Piero de Zweden definitief en de ploeg kon naar huis.

WK 2002[bewerken | brontekst bewerken]

Zweden streed met Turkije om een rechtstreekse plaats voor het WK in 2002. Op de negende speeldag moest Zweden op bezoek bij Turkije, het had een voorsprong van twee punten. Turkije stond drie minuten voor tijd met 1-0 voor door een doelpunt van Hakan Şükür, maar in de slotfase maakte Henrik Larsson de gelijkmaker, waarna Andreas Andersson het winnende doelpunt maakte. Zweden plaatste zich met respectievelijk vijf en negen punten voorsprong op Turkije en Slowakije. Bij de loting op het WK in 2002 was men ingedeeld in een zware groep met Engeland, Nigeria en Argentinië als tegenstanders. Na een 1-1 gelijkspel tegen Engeland won Zweden met 2-1 van Nigeria door twee doelpunten van Henrik Larsson. In de laatste wedstrijd had Zweden genoeg aan een gelijkspel om een van de favorieten vooraf Argentinië uit te schakelen: 1-1. In de achtste finale speelde men tegen Senegal, een ploeg die wereldkampioen Frankrijk uitschakelde. De wedstrijd eindigde in 1-1 door doelpunten van Larsson en Henri Camara. In de eerste verlenging schoot Anders Svensson eerst op de paal na een sterke individuele actie, maar vlak daarna scoorde Camara opnieuw na een snelle uitbraak. Het was de "Golden Goal" voor Senegal, de wedstrijd was meteen afgelopen en Zweden was uitgeschakeld.

EK 2004[bewerken | brontekst bewerken]

Voor het EK 2004 had Zweden weinig moeite zich te plaatsen, alleen op de laatste speeldag werd verloren van Letland, toen kwalificatie al zeker was. Op de eindronde begon Zweden stormachtig, een 5-0 overwinning op Bulgarije. In de tweede wedstrijd dreigde de ploeg te verliezen van Italië, totdat Zlatan Ibrahimović de gelijkmaker scoorde met een sterke voetbeweging. De toen nog bij Ajax spelende speler zou mede door deze actie getransfereerd worden door Juventus. Denemarken en Zweden wisten vooraf dat een 2-2 gelijkspel genoeg zou zijn voor de kwartfinales ten koste van Italië. Mattias Jonson scoorde in de 89e minuut de 2-2 namens Zweden, waarna beide landen de bal rustig rond lieten spelen. In de kwartfinales speelde Zweden tegen Nederland, het was een afwachtende wedstrijd, waar pas in de verlengingen grote kansen ontstonden. Zweden leek in het voordeel bij de strafschoppen, omdat Nederland bij vier eerdere toernooien de strafschoppenserie verloor. Na eerdere missers van Zlatan Ibrahimović en Phillip Cocu namens Nederland moesten de strafschoppen om en om genomen worden: Edwin van der Sar stopte de strafschop van Olof Mellberg namens Nederland, waarna een nog jonge Arjen Robben de beslissende strafschop inschoot.

WK 2006[bewerken | brontekst bewerken]

Ook voor het WK in 2006 had Zweden weinig moeite zich te plaatsen: het eindigde weliswaar op de tweede plaats achter Kroatië door twee nederlagen, maar alle overige acht wedstrijden werden allemaal gewonnen. Het WK begon met een doelpuntloos gelijkspel tegen het debuterende Trinidad en Tobago en de wedstrijd tegen Paraguay werd in de slotfase gewonnen (1-0 door een doelpunt van Fredrik Ljungberg). Een gelijkspel tegen Engeland was genoeg voor kwalificatie, Marcus Allbäck scoorde het 2000e doelpunt in de geschiedenis van het WK. In de achtste finales tegen Duitsland stond Zweden al na twaalf minuten met 2-0 achter door twee doelpunten van Lukas Podolski. In de tweede helft kon Larsson de Zweden nog terug brengen in de wedstrijd, maar hij miste een strafschop.

EK 2008[bewerken | brontekst bewerken]

Voor het EK 2008 streed Zweden met Spanje, Denemarken en Noord-Ierland om twee plaatsen, men begon sterk met een 2-0 overwinning op Spanje met doelpunten van ex-sc Heerenveen-speler Marcus Allbäck en ex-Feyenoordspeler Johan Elmander. Meest bizarre wedstrijd uit de kwalificatie was de uitwedstrijd tegen Denemarken, eerst verspilde Zweden een 0-3 voorsprong en bij een 3-3 stand stormde een Deense supporter het veld op om de scheidsrechter aan te vallen. De wedstrijd werd gestaakt en de eindstand op 0-3 voor Zweden bepaald. Zweden verspilde punten tegen Noord-Ierland (2-1 in Belfast, 1-1 in Sollna), verloor ruim van Spanje (3-0), maar omdat Zweden geen fouten maakte tegen de kleine landen, eindigde het toch op een tweede plaats achter Spanje en zes punten voorsprong op Denemarken en Noord-Ierland. Op de eindronde begon Zweden met een 2-0 overwinning op regerend Europees kampioen Griekenland en verloor in de laatste minuut van Spanje (2-1), Zlatan Ibrahimović scoorde in beide wedstrijden een doelpunt. Men had genoeg aan een gelijkspel om de kwartfinales te halen, maar het door Guus Hiddink gecoachte Rusland won met 2-0.

2010–2016: Geen successen ondanks Ibrahimović[bewerken | brontekst bewerken]

WK 2010[bewerken | brontekst bewerken]

Kwalificatie voor een vierde WK op rij kwam behoorlijk op de tocht te staan, in de eerste vijf wedstrijden scoorde Zweden alleen tegen Hongarije (2-1 zege), drie keer werd er doelpuntloos gelijk gespeeld (twee keer tegen Portugal, uit tegen Albanië) en met 0-1 thuis van Denemarken verloren. In de overige vijf wedstrijden werd vier keer gewonnen, behalve de meest cruciale: opnieuw 1-0 verlies tegen Denemarken. Zweden eindigde met een achterstand van drie punten en één punt op respectievelijk Denemarken en Portugal.

EK 2012[bewerken | brontekst bewerken]

Voor kwalificatie voor het EK in 2012 was de nummer twee van het laatste WK, Nederland de belangrijkste tegenstrever. Zweden verloor in Amsterdam met 4-1 en omdat er ook werd verloren van Hongarije en Nederland alle wedstrijden won was de eerste positie uit zicht. Bij een overwinning zou Zweden de beste nummer twee van alle groepen worden. Een 1-2 achterstand werd binnen twee minuten omgezet: 3-2, het winnende doelpunt werd gescoord door toenmalig PSV'er Ola Toivonen. Op de eindronde zette Zlatan Ibrahimović tegen de Oekraīne Zweden op een 0-1 voorsprong, maar twee doelpunten van veteraan Andrij Sjevtsjenko zorgde voor een 2-1 nederlaag. Ook tegen Engeland kon de ploeg geen voorsprong niet vasthouden (2-3 nederlaag) en was ze na twee wedstrijden uitgeschakeld. Zweden eindigde het toernooi op met een 2-0 overwinning op Frankrijk. Een doelpunt van Ibrahimović werd gekozen tot doelpunt van het toernooi.

WK 2014[bewerken | brontekst bewerken]

Ibrahimović scoorde in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Engeland vier keer. Vlak daarvoor werkte Zweden kwalificatiewedstrijd tegen Duitsland een 4-0 achterstand weg: 4-4. Achter Duitsland streed Zweden met Oostenrijk om de tweede plaats in de groep. Op de voorlaatste speeldag stelde Ibrahimović de tweede plaats veilig door vlak voor tijd het winnende doelpunt te scoren tegen Oostenrijk; 2-1. Zweden - Duitsland was ook nu weer een doelpuntrijke wedstrijd: 3-5. In de play offs was Portugal de tegenstander. Het duel stond vooral in het teken van de strijd tussen Zlatan en Cristiano Ronaldo. Cristiano Ronaldo zorgde voor het enige doelpunt in Lissabon. In de return scoorde Zlatan tweemaal, maar Cristiano Ronaldo zorgde voor drie treffers. Anders Svensson sloot na deze teleurstelling zijn interlandcarrière af, hij was recordinternational met 148 interlands.

EK 2016[bewerken | brontekst bewerken]

Voor de kwalificatie van het EK in 2016 streed Zweden samen met Rusland en Oostenrijk om twee rechtstreekse tickets en een play-off plaats. Tegen beide tegenstanders werd met 1-1 gelijk gespeeld. In september 2016 werden echter twee nederlagen geleden: 1-0 uit tegen Rusland en 1-4 thuis tegen Oostenrijk. Zweden bleef steken op een derde plaats en moest play-offwedstrijden spelen tegen Denemarken. Met een 2-1 overwinning in eigen huis werd kwalificatie veiliggesteld na een 2-2 gelijkspel in Kopenhagen, Ibrahimović redde Zweden andermaal met drie van de vier treffers. Het EK liep uit op een teleurstelling: 1-1 tegen Ierland en 1-0 nederlagen tegen zowel Italië als België. Na het EK nam Ibrahimović afscheid als international.

WK 2018[bewerken | brontekst bewerken]

Onder de nieuwe bondscoach Janne Andersson begon Zweden de kwalificatie voor het WK van 2018 met een gelijkspel tegen Nederland en een 2-1 nederlaag tegen Frankrijk. In juni kwam de ploeg gelijk in punten met Frankrijk door een 2-1 zege na een raak afstandsschot van Ola Toivonen in de laatste minuut na een fout van de Franse doelman Hugo Lloris. Door een 3-2 nederlaag tegen Bulgarije werd de koppositie verspeeld, Zweden stond met nog twee wedstrijden te spelen tweede met één punt achterstand op Frankrijk en drie punten voorsprong en een veel beter doelsaldo dan Nederland. Dat doelsaldo werd nog versterkt door een 8-0 zege op Luxemburg, Marcus Berg scoorde vier keer tegen de voetbaldwerg. Zweden mocht in de laatste wedstrijd tegen Nederland met 6-0 verliezen en hield de schade beperkt tot 2-0. De laatste horde op weg naar Rusland zal Italië zijn. Zweden kwalificeerde zich op 13 november 2017 voor het WK 2018, ten koste van Italië. De Zweden plaatsten zich zo voor het eerst voor een WK-eindronde sinds de editie van 2006 in Duitsland. Andersson nam in zijn selectie, bekendgemaakt op dinsdag 15 mei, maar liefst zeven voormalige Eredivisie-spelers op: Karl-Johan Johnsson (voormalig NEC, nu Guingamp), Kristoffer Nordfeldt (ex-sc Heerenveen, nu Swansea City), Andreas Granqvist (ex-FC Groningen, nu Krasnodar), Oscar Hiljemark (ex-PSV, nu Genoa), Marcus Berg (ex-FC Groningen en PSV, nu Al-Ain), John Guidetti (ex-Feyenoord, nu Deportivo Alavés) en Ola Toivonen (ex-PSV, nu Toulouse). Feyenoorder Sam Larsson wist de schifting niet te doorstaan. Ook sterspeler Zlatan Ibrahimović (36) ontbrak; hij nam eerder afscheid van de nationale ploeg, maar hintte in de aanloop naar het WK nadrukkelijk op een rentree. Zweden was op het WK ingedeeld in groep F bij wereldkampioen Duitsland, Zuid-Korea en Mexico. De ploeg wist de poule af te sluiten als groepswinnaar na zeges op Zuid-Korea (1-0) en Mexico (3-0), en een nederlaag tegen titelverdediger Duitsland (1-2). In de achtste finale, gespeeld op dinsdag 3 juli in Sint-Petersburg, was Zweden vervolgens met 1-0 te sterk voor Zwitserland door een treffer van Emil Forsberg, waarna in de kwartfinale Engeland wachtte. Tegen die ploeg kon Zweden zich kwalificeren voor de halve finales, voor de eerste keer sinds 1994, toen de Scandinaviërs als derde eindigden. Zover kwam het niet. Op zaterdag 7 juli verloor de selectie van Andersson in de Cosmos Arena in Samara met 2-0 van de Engelsen, die zich op hun beurt voor het eerst sinds 1990 plaatsten voor de halve eindstrijd. De treffers in het door de Nederlandse scheidsrechter Björn Kuipers geleide duel kwamen op naam van Harry Maguire en Dele Alli. "We hadden vooraf een goede analyse van ze, maar we konden de Engelsen niet onder druk zetten en de kansen die we kregen benutten we niet", zei aanvoerder Andreas Granqvist na afloop. "Engeland heeft mij ook verrast. De ploeg was beter dan ik dacht."^[1]

Prestaties op eindrondes[bewerken | brontekst bewerken]

Wereldkampioenschap[bewerken | brontekst bewerken]

Wereldkampioenschap voetbal
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1930	Niet deelgenomen
1934	Kwartfinale	2	1	0	1	4	4	(Kwal.)
1938	Vierde plaats	3	1	0	2	11	9	(Kwal.)
1950	Derde plaats	5	2	1	2	11	15	(Kwal.)
1954	Niet gekwalificeerd
1958	Tweede plaats	6	4	1	1	12	7
1962	Niet gekwalificeerd
1966	Niet gekwalificeerd
1970	Groepsfase	3	1	1	1	2	2	(Kwal.)
1974	Tweede ronde	6	2	2	2	7	6	(Kwal.)
1978	Groepsfase	3	0	1	2	1	3	(Kwal.)
1982	Niet gekwalificeerd
1986	Niet gekwalificeerd
1990	Groepsfase	4	0	0	3	3	6	(Kwal.)
1994	Derde plaats	7	3	3	1	15	8	(Kwal.)
1998	Niet gekwalificeerd
2002	Achtste finale	4	1	2	1	5	5	(Kwal.)
2006	Achtste finale	4	1	2	1	3	4	(Kwal.)
2010	Niet gekwalificeerd
2014	Niet gekwalificeerd
2018	Kwartfinale	5	3	0	2	6	4	(Kwal.)
2022	Niet gekwalificeerd
Totaal	12/21	51	19	13	19	80	73

Europees kampioenschap[bewerken | brontekst bewerken]

Europees kampioenschap voetbal
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1964	Niet gekwalificeerd
1968	Niet gekwalificeerd
1972	Niet gekwalificeerd
1976	Niet gekwalificeerd
1980	Niet gekwalificeerd
1984	Niet gekwalificeerd
1988	Niet gekwalificeerd
1992	Halve finale	4	2	1	1	6	5
1996	Niet gekwalificeerd
2000	Groepsfase	3	0	1	2	2	4	(Kwal.)
2004	Kwartfinale	4	1	3	0	8	3	(Kwal.)
2008	Groepsfase	3	1	0	2	3	4	(Kwal.)
2012	Groepsfase	3	1	0	2	5	5	(Kwal.)
2016	Groepsfase	3	0	1	2	1	3	(Kwal.)
2020	Achtste finale	4	2	1	1	5	4	(Kwal.)
2024	Niet gekwalificeerd
Totaal	7/15	24	7	7	10	30	28

UEFA Nations League[bewerken | brontekst bewerken]

UEFA Nations League
Jaar	Div.	Eindpositie	Wed.	W	G	V	DV	DT	Res.
2018–19	B	16e	4	2	1	1	5	3
2020–21	A	14e	6	1	0	5	5	13
2022–23	B	30e	6	1	1	4	7	11

Interlands[bewerken | brontekst bewerken]

FIFA-wereldranglijst^[2][bewerken | brontekst bewerken]

1993	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023
9	3	13	17	18	18	16	23	16	25	19	13	14	14	24	32	42	33	18	20	27	44	35	41	18	14	17	20	18	23	26

Spelersrecords[bewerken | brontekst bewerken]

Meeste interlands[bewerken | brontekst bewerken]

	Naam	Carrière	Interlands	Doelpunten
1	Anders Svensson	1999–2013	147	21
2	Thomas Ravelli	1981–1997	143	0
3	Andreas Isaksson	2002–2016	133	0
	Sebastian Larsson	2008–2021	133	10
5	Kim Källström	2001–2016	131	16
6	Zlatan Ibrahimović	2001–2023	117	62
7	Olof Mellberg	2000–2012	117	8
8	Roland Nilsson	1986–2000	115	2
	Björn Nordqvist	1963–1978	115	0
10	Niclas Alexandersson	1993–2008	109	7
11	Henrik Larsson	1993–2009	104	37

Laatst bijgewerkt: 18 juli 2023

Meeste doelpunten[bewerken | brontekst bewerken]

Rang	Naam	Carrière	Doelpunten	Interlands	Doelpunt/Interland
1	Zlatan Ibrahimović	2001–2023	62	122	0,51
2	Sven Rydell†	1923–1932	49	43	1,14
3	Gunnar Nordahl†	1942–1948	43	33	1,30
4	Henrik Larsson	1993–2009	37	106	0,35
5	Gunnar Gren	1940–1958	33	57	0,58
6	Kennet Andersson	1990–2000	31	83	0,37
7	Marcus Allbäck	1999–2008	30	74	0,41
8	Martin Dahlin	1991–1997	29	60	0,48
9	Tomas Brolin	1990–1995	27	47	0,57
	Agne Simonsson†	1957–1967	27	51	0,53

Laatst bijgewerkt: 18 juli 2023

Huidige selectie[bewerken | brontekst bewerken]

De volgende spelers behoren tot de selectie voor de WK 2022-kwalificatiewedstrijden tegen  Spanje en  Griekenland op 2 en 8 september 2021 en de vriendschappelijke wedstrijd tegen  Oezbekistan op 5 september 2021.

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de wedstrijd tegen  Oekraïne op 29 juni 2021.

№	Naam	Wed.	Dlpt.	Club
Doel
	Robin Olsen	48	0	AS Roma
	Kristoffer Nordfeldt	14	0	AIK Fotboll
	Pontus Dahlberg	2	0	Doncaster Rovers
Verdediging
	Martin Olsson	51	5	Malmö FF
	Victor Lindelöf	45	3	Manchester United
	Ludwig Augustinsson	36	2	Sevilla
	Emil Krafth	32	0	Newcastle United
	Filip Helander	16	0	Rangers
	Marcus Danielson	13	3	Dalian Pro
	Mattias Johansson	6	1	Legia Warschau
	Joakim Nilsson	6	0	Arminia Bielefeld
	Carl Starfelt	3	0	Celtic
	Daniel Sundgren	0	0	Aris Saloniki
Middenveld
	Emil Forsberg	62	13	RB Leipzig
	Albin Ekdal	61	0	Sampdoria
	Viktor Claesson	50	10	Krasnodar
	Kristoffer Olsson	29	0	Anderlecht
	Ken Sema	12	0	Watford
	Mattias Svanberg	9	1	Bologna
	Jens Cajuste	5	0	FC Midtjylland
Aanval
	Robin Quaison	30	9	Al-Ettifaq
	Isaac Thelin	29	3	Anderlecht
	Alexander Isak	26	6	Real Sociedad
	Dejan Kulusevski	15	1	Juventus
	Jordan Larsson	6	1	Spartak Moskou

Bekende spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Marcus Allbäck Kennedy Bakırcıoğlu Marcus Berg Erik Edman Johan Elmander

Ola Toivonen Magnus Hedman Zlatan Ibrahimović Kim Källström Henrik Larsson

Tobias Linderoth Fredrik Ljungberg Teddy Lučić Johan Mjällby Olof Mellberg

Alexander Östlund Markus Rosenberg Anders Svensson Christian Wilhelmsson Emir Bajrami

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

• Bijgewerkt tot en met de wedstrijd tegen  Estland (2-0) op 19 november 2023.

Van jaar tot jaar[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Wedstrijden				Doelpunten			Punten
	Duels	Winst	Gelijk	Verlies	Voor	Tegen	Saldo
1908	6	1	0	5	17	30	–13	0.333
1909	1	0	0	1	0	7	–7	0.000
1910	1	1	0	0	4	0	+4	2.000
1911	4	3	0	1	14	8	+6	1.500
1912	6	3	1	2	18	11	+7	1.167
1913	6	2	1	3	14	22	–8	0.833
1914	6	3	2	1	16	11	+5	1.333
1915	4	1	1	2	6	7	–1	0.750
1916	5	2	1	2	12	5	+7	1.000
1917	4	1	2	1	7	6	+1	1.000
1918	4	1	0	3	4	7	–3	0.500
1919	8	3	1	4	16	19	–3	0.875
1920	9	3	1	5	21	11	+10	0.778
1921	9	0	4	5	8	20	–12	0.444
1922	7	3	2	2	13	7	+6	1.143
1923	8	4	1	3	20	20	0	1.125
1924	14	10	3	1	56	20	+36	1.643
1925	7	5	0	2	26	13	+13	1.429
1926	12	5	2	5	31	30	+1	1.000
1927	9	5	2	2	36	11	+25	1.333
1928	8	5	0	3	20	11	+9	1.250
1929	7	5	0	2	27	11	+16	1.429
1930	9	4	2	3	25	23	+2	1.111
1931	7	4	1	2	22	9	+13	1.286
1932	12	5	1	6	33	24	+9	0.917
1933	7	5	1	1	19	8	+11	1.571
1934	7	4	1	2	23	18	+5	1.286
1935	9	6	1	2	23	13	+10	1.444
1936	6	3	0	3	17	14	+3	1.000
1937	8	2	1	5	17	21	–4	0.625
1938	10	4	1	5	26	25	+1	0.900
1939	6	5	0	1	22	7	+15	1.667
1940	4	2	2	0	12	6	+6	1.500
1941	3	1	1	1	7	6	+1	1.000
1942	4	3	0	1	9	6	+3	1.500
1943	5	2	1	2	13	9	+4	1.000
1945	7	6	0	1	33	11	+22	1.714
1946	5	3	1	1	21	8	+13	1.400
1947	7	6	0	1	33	12	+21	1.714
1948	10	7	1	2	34	13	+21	1.500
1949	8	4	2	2	24	17	+7	1.250
1950	11	6	1	4	26	23	+3	1.182
1951	9	2	2	5	15	18	–3	0.667
1952	13	9	2	2	31	18	+13	1.538
1953	11	4	4	3	21	18	+3	1.091
1954	9	7	1	1	36	15	+19	1.667
1955	9	3	2	4	22	26	–4	0.889
1956	6	2	3	1	9	7	+2	1.167
1957	8	4	2	2	17	7	+10	1.250
1958	10	7	2	1	28	14	+14	1.600
1959	7	5	0	2	24	11	+13	1.429
1960	6	5	0	1	13	4	+9	1.667
1961	8	5	0	3	18	8	+10	1.250
1962	9	6	1	2	20	9	+11	1.444
1963	10	4	5	1	12	12	0	1.300
1964	8	2	4	2	12	11	+1	1.000
1965	9	2	3	4	16	12	+4	0.778
1966	9	4	2	3	17	15	+2	1.111
1967	8	2	2	4	10	13	–3	0.750
1968	9	4	3	2	19	11	+8	1.222
1969	12	10	0	2	27	12	+14	1.667
1970	11	6	4	1	14	8	+6	1.455
1971	9	5	1	3	13	8	+5	1.222
1972	8	3	3	2	18	10	+8	1.125
1973	11	7	3	1	17	12	+5	1.545
1974	13	4	3	6	12	20	–8	0.846
1975	8	4	2	2	13	8	+5	1.250
1976	10	5	2	3	19	9	+10	1.200
1977	10	4	0	6	9	14	–5	0.800
1978	10	3	3	4	11	12	–1	0.900
1979	12	4	3	5	18	16	+2	0.917
1980	10	2	3	5	8	16	–8	0.700
1981	11	7	0	4	17	12	+5	1.273
1982	9	1	5	3	10	13	–3	0.778
1983	12	9	1	2	33	6	+27	1.583
1984	9	3	2	4	12	7	+5	0.889
1985	8	5	2	1	13	6	+7	1.500
1986	8	4	3	1	12	3	+9	1.375
1987	9	4	3	2	9	6	+3	1.222
1988	10	6	3	1	18	7	+9	1.500
1989	9	6	1	2	15	13	+2	1.444
1990	13	5	2	6	22	16	+6	0.923
1991	9	4	2	3	23	16	+6	1.111
1992	14	8	3	3	22	11	+11	1.357
1993	9	4	3	2	16	9	+7	1.222
1994	19	10	5	4	36	20	+16	1.316
1995	11	2	6	3	15	15	0	0.909
1996	11	6	2	3	16	8	+8	1.273
1997	14	10	2	2	19	9	+10	1.571
1998	9	5	2	2	8	6	+2	1.333
1999	11	7	2	2	10	4	+6	1.455
2000	13	3	6	4	10	11	–1	0.923
2001	17	12	4	1	36	7	+29	1.647
2002	14	1	10	3	17	19	–2	0.857
2003	14	8	1	5	32	12	+20	1.214
2004	16	8	5	3	38	17	+19	1.313
2005	12	6	4	2	24	10	+14	1.333
2006	15	5	6	4	13	15	–2	1.067
2007	14	5	4	5	20	18	+2	1.000
2008	14	4	3	7	10	15	–5	0.786
2009	13	7	1	5	17	10	+7	1.154
2010	10	7	2	1	20	7	+3	1.600
2011	14	9	2	3	29	13	+16	1.429
2012	14	10	1	3	33	19	+14	1.500
2013	15	7	3	5	24	19	+5	1.133
2014	11	4	3	4	12	10	+2	1.000
2015	12	7	2	3	19	11	+8	1.333
2016	14	5	5	4	18	10	+8	1.071
2017	12	7	2	3	32	11	+21	1.333
2018	17	6	5	6	15	14	+1	1.000
2019	12	6	4	2	25	12	+13	1.333
2020	10	4	0	6	9	16	-7	0.800
2021	16	11	1	4	25	12	+13	1.438
2022	10	4	1	5	12	14	-2	0.900
2023	12	7	1	4	24	14	+10	1.250

Selecties[bewerken | brontekst bewerken]

Wereldkampioenschap[bewerken | brontekst bewerken]

Selectie van Zweden bij het Wereldkampioenschap 1934
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
	Anders Rydberg			IFK Göteborg
	Eivar Widlund	5	0	AIK Fotboll
Verdediging
	Sven Andersson			AIK Fotboll
	Nils Axelsson			Helsingborgs IF
Middenveld
	Ernst Andersson			IFK Göteborg
	Rune Carlsson			IFK Eskilstuna
	Victor Carlund			Örgryte IS
	Georg Johansson			IK Brage
	Helge Liljebjörn			GAIS Göteborg
	Nils Rosén			Helsingborgs IF
	Einar Snitt			Sandvikens IF
Aanval
	Otto Andersson			Örgryte IS
	Gösta Dunker			Sandvikens IF
	Ragnar Gustavsson			GAIS Göteborg
	Carl-Erik Holmberg			Örgryte IS
	Gunnar Jansson			Gefle IF
	Sven Jonasson			IF Elfsborg
	Tore Keller			IK Sleipner
	Knut Kroon			Helsingborgs IF
	Harry Lundahl			IFK Eskilstuna
	Gunnar Olsson			GAIS Göteborg
	Arvid Thörn			IFK Grängesberg

Selectie van Zweden bij het Wereldkampioenschap 1938
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
	Henock Abrahamsson			Gårda BK
	Sven Bergquist			Hammarby IF
	Gustav Sjöberg			AIK Fotboll
Verdediging
	Ivar Eriksson			Sandvikens IF
	Olle Källgren			Sandvikens IF
	Erik Nilsson			Malmö FF
	Erik Persson			AIK Fotboll
Middenveld
	Erik Almgren			AIK Fotboll
	Karl-Erik Grahn			IF Elfsborg
	Sven Jacobsson			GAIS Göteborg
	Folke Lind			GAIS Göteborg
	Arne Linderholm			IK Sleipner
	Kurt Svanström			Örgryte IS
Aanval
	Åke Andersson			GAIS Göteborg
	Harry Andersson			IK Sleipner
	Curt Bergsten			Landskrona BoIS
	Knut Hansson			Landskrona BoIS
	Sven Jonasson			IF Elfsborg
	Einar Karlsson			Gårda BK
	Tore Keller			IK Sleipner
	Arne Nyberg			IFK Göteborg
	Gustav Wetterström			IK Sleipner

Selectie van Zweden bij het Wereldkampioenschap 1950
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
	Torsten Lindberg			IFK Norrköping
	Kalle Svensson			Helsingborgs IF
	Tore Svensson			IF Elfsborg
Verdediging
	Ivan Bodin			AIK Fotboll
	Erik Nilsson			Malmö FF
	Knut Nordahl			IFK Norrköping
	Lennart Samuelsson			IF Elfsborg
Middenveld
	Olle Åhlund			Degerfors IF
	Sune Andersson			AS Roma
	Ingvar Gärd			Malmö FF
	Gunnar Johansson			GAIS Göteborg
	Bror Mellberg			Genoa CFC
Aanval
	Bengt Berndtsson			IFK Göteborg
	Hans Jeppson			Djurgårdens IF
	Egon Jönsson			Malmö FF
	Stellan Nilsson			Malmö FF
	Karl-Erik Palmér			Malmö FF
	Ingvar Rydell			Malmö FF
	Lennart Skoglund			FC Internazionale Milano
	Stig Sundqvist			IFK Norrköping
	Curt Svensson			IS Halmia
	Börje Tapper			Malmö FF

Selectie van Zweden bij het Wereldkampioenschap 1958
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Kalle Svensson			Helsingborgs IF
12	Tore Svensson			Malmö FF
16	Ingemar Haraldsson			IF Elfsborg
Verdediging
2	Orvar Bergmark			Örebro SK
3	Sven Axbom			IFK Norrköping
13	Prawitz Öberg			Malmö FF
Middenveld
4	Nils Liedholm			AC Milan
5	Åke Johansson			IFK Norrköping
6	Sigge Parling			Djurgårdens IF
8	Gunnar Gren			Örgryte IS
14	Bengt Gustavsson			Atalanta Bergamo
15	Reino Börjesson			Norrby IF
17	Olle Håkansson			IFK Norrköping
20	Bror Mellberg			AIK Fotboll
Aanval
7	Kurt Hamrin			Padova
9	Agne Simonsson			Örgryte IS
10	Arne Selmosson			SS Lazio
11	Lennart Skoglund			FC Internazionale Milano
18	Gösta Löfgren			Motala AIF
19	Henry Källgren			IFK Norrköping
21	Bengt Berndtsson			IFK Göteborg
22	Ronald Johansson			IFK Göteborg

Selectie van Zweden bij het Wereldkampioenschap 1970
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Ronnie Hellström			Hammarby IF
12	Sven-Gunnar Larsson			Örebro SK
17	Ronney Pettersson			Djurgårdens IF
Verdediging
2	Hans Selander			Upsala IF
3	Kurt Axelsson			Club Brugge
4	Björn Nordqvist			IFK Norrköping
5	Roland Grip			AIK Fotboll
14	Krister Kristensson			Malmö FF
15	Leif Målberg			IF Elfsborg
20	Jan Olsson			Åtvidabergs FF
Middenveld
6	Tommy Svensson			Östers IF
8	Leif Eriksson			Örebro SK
11	Örjan Persson			Rangers Football Club
16	Thomas Nordahl			RSC Anderlecht
19	Göran Nicklasson			IFK Göteborg
21	Inge Ejderstedt			Östers IF
Aanval
7	Bo Larsson			Malmö FF
9	Ove Kindvall			Feyenoord
10	Ove Grahn			Grasshopper Club Zürich
13	Claes Cronqvist			Djurgårdens IF
18	Tom Turesson			Club Brugge
22	Sten Pålsson			GAIS Göteborg

Selectie van Zweden bij het Wereldkampioenschap 1974
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Ronnie Hellström			1. FC Kaiserslautern
12	Sven-Gunnar Larsson			Örebro SK
17	Göran Hagberg			Östers IF
Verdediging
2	Jan Olsson			Åtvidabergs FF
3	Kent Karlsson			Åtvidabergs FF
4	Björn Nordqvist			PSV Eindhoven
5	Björn Andersson			Östers IF
13	Roland Grip			IK Sirius
18	Jörgen Augustsson			Åtvidabergs FF
Middenveld
6	Ove Grahn			Grasshopper Club Zürich
7	Bo Larsson			Malmö FF
8	Conny Torstensson			FC Bayern München
14	Staffan Tapper			Malmö FF
15	Benno Magnusson			1. FC Kaiserslautern
16	Inge Ejderstedt			Östers IF
19	Claes Cronqvist			Landskrona BoIS
20	Sven Lindman			Djurgårdens IF
21	Örjan Persson			Örgryte IS
22	Thomas Ahlström			IF Elfsborg
Aanval
9	Ove Kindvall			IFK Norrköping
10	Ralf Edström			PSV Eindhoven
11	Roland Sandberg			1. FC Kaiserslautern

Selectie van Zweden bij het Wereldkampioenschap 1978
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Ronnie Hellström			1. FC Kaiserslautern
12	Göran Hagberg			Östers IF
17	Jan Möller			Malmö FF
Verdediging
2	Hasse Borg			Eintracht Braunschweig
3	Roy Andersson			Malmö FF
4	Björn Nordqvist			IFK Göteborg
5	Ingemar Erlandsson			Malmö FF
13	Magnus Andersson			Malmö FF
14	Ronald Åhman			Örebro SK
19	Kent Karlsson			IFK Eskilstuna
20	Roland Andersson			Malmö FF
Middenveld
6	Staffan Tapper			Malmö FF
7	Anders Linderoth			Olympique Marseille
9	Lennart Larsson			FC Schalke 04
10	Thomas Sjöberg			Malmö FF
18	Olle Nordin			IFK Göteborg
Aanval
8	Bo Larsson			Malmö FF
11	Benny Wendt			1. FC Kaiserslautern
15	Torbjörn Nilsson			IFK Göteborg
16	Conny Torstensson			FC Zürich
21	Sanny Åslund			AIK Fotboll
22	Ralf Edström			IFK Göteborg

Selectie van Zweden bij het Wereldkampioenschap 1990
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Sven Andersson			Örgryte IS
12	Lasse Eriksson			IFK Norrköping
22	Thomas Ravelli			IFK Göteborg
Verdediging
2	Jan Eriksson			AIK Fotboll
3	Glenn Hysén			Liverpool
4	Peter Larsson			AFC Ajax
5	Roger Ljung			BSC Young Boys
6	Roland Nilsson			Sheffield Wednesday FC
14	Joakim Nilsson			Malmö FF
19	Mats Gren			Grasshopper Club Zürich
Middenveld
7	Niclas Nyhlén			Malmö FF
8	Stefan Schwarz			Malmö FF
9	Leif Engqvist			Malmö FF
10	Klas Ingesson			IFK Göteborg
11	Ulrik Jansson			Östers IF
13	Anders Limpar			US Cremonese
15	Glenn Strömberg			Atalanta Bergamo
16	Jonas Thern			SL Benfica
Aanval
17	Tomas Brolin			IFK Norrköping
18	Johnny Ekström			AS Cannes
20	Mats Magnusson			SL Benfica
21	Stefan Pettersson			AFC Ajax

Selectie van Zweden bij het Wereldkampioenschap 1994
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Thomas Ravelli			IFK Göteborg
12	Lasse Eriksson			IFK Norrköping
22	Magnus Hedman			AIK Fotboll
Verdediging
2	Roland Nilsson			Helsingborgs IF
3	Patrik Andersson			Borussia M'gladbach
4	Joachim Björklund			IFK Göteborg
5	Roger Ljung			MSV Duisburg
13	Mikael Nilsson			IFK Göteborg
14	Pontus Kåmark			IFK Göteborg
15	Teddy Lučić			Västra Frölunda IF
Middenveld
6	Stefan Schwarz			Arsenal
8	Klas Ingesson			Sheffield Wednesday
9	Jonas Thern			AS Roma
16	Anders Limpar			Everton
17	Stefan Rehn			IFK Göteborg
18	Håkan Mild			Servette FC Genève
21	Jesper Blomqvist			IFK Göteborg
Aanval
7	Henrik Larsson			Feyenoord
10	Martin Dahlin			Borussia M'gladbach
11	Tomas Brolin			Parma
19	Kennet Andersson			SM Caen
20	Magnus Erlingmark			IFK Göteborg

Selectie van Zweden bij het Wereldkampioenschap 2002
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Magnus Hedman			Coventry City
12	Magnus Kihlstedt			FC Kopenhagen
23	Andreas Isaksson			Djurgårdens IF
Verdediging
2	Olof Mellberg			Aston Villa
3	Patrik Andersson			Barcelona
4	Johan Mjällby			Celtic
5	Michael Svensson			Troyes AC
13	Tomas Antonelius			FC Kopenhagen
14	Erik Edman			sc Heerenveen
15	Andreas Jakobsson			Hansa Rostock
16	Teddy Lučić			AIK Fotboll
Middenveld
6	Tobias Linderoth			Everton
7	Niclas Alexandersson			Everton
8	Anders Svensson			Southampton
9	Fredrik Ljungberg			Arsenal
17	Magnus Svensson			Brøndby IF
19	Pontus Farnerud			AS Monaco
20	Daniel Andersson			Venezia FC
Aanval
10	Marcus Allbäck			sc Heerenveen
11	Henrik Larsson			Celtic
18	Mattias Jonson			Brøndby IF
21	Zlatan Ibrahimović			AFC Ajax
22	Andreas Andersson			AIK Fotboll

Selectie van Zweden bij het Wereldkampioenschap 2006
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Andreas Isaksson			Stade Rennais
12	John Alvbåge			Viborg FF
23	Rami Shaaban			Fredrikstad FK
Verdediging
3	Olof Mellberg			Aston Villa
4	Teddy Lučić			BK Häcken
5	Erik Edman			Stade Rennes
13	Petter Hansson			sc Heerenveen
14	Fredrik Stenman			Bayer 04 Leverkusen
15	Karl Svensson			IFK Göteborg
Middenveld
2	Mikael Nilsson			Panathinaikos
6	Tobias Linderoth			FC Kopenhagen
7	Niclas Alexandersson			IFK Göteborg
8	Anders Svensson			IF Elfsborg
9	Fredrik Ljungberg			Arsenal
16	Kim Källström			Stade Rennais
19	Daniel Andersson			Malmö FF
21	Christian Wilhelmsson			RSC Anderlecht
Aanval
10	Zlatan Ibrahimović			Juventus
11	Henrik Larsson			Barcelona
17	Johan Elmander			Brøndby IF
18	Mattias Jonson			Djurgårdens IF
20	Marcus Allbäck			FC Kopenhagen
22	Markus Rosenberg			AFC Ajax

Europees kampioenschap[bewerken | brontekst bewerken]

Selectie van Zweden bij het Europees kampioenschap 1992
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Thomas Ravelli			IFK Göteborg
12	Lars Eriksson			IFK Norrköping
Verdediging
2	Roland Nilsson			Sheffield Wednesday
3	Jan Eriksson			IFK Norrköping
4	Patrik Andersson			Malmö FF
5	Joachim Björklund			SK Brann
13	Mikael Nilsson			IFK Göteborg
14	Magnus Erlingmark			Örebro SK
18	Roger Ljung			FC Admira/Wacker Wien
Middenveld
6	Stefan Schwarz			SL Benfica
7	Klas Ingesson			KV Mechelen
8	Stefan Rehn			IFK Göteborg
9	Jonas Thern			SL Benfica
10	Anders Limpar			Arsenal
15	Jan Jansson			Östers IF
19	Joakim Nilsson			Sporting Gijón
Aanval
11	Tomas Brolin			Parma
16	Kennet Andersson			KV Mechelen
17	Martin Dahlin			Borussia M'gladbach
20	Johnny Ekström			IFK Göteborg

Selectie van Zweden bij het Europees kampioenschap 2000
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Magnus Hedman			Coventry City
12	Magnus Kihlstedt			SK Brann
22	Mattias Asper