Świadek Historii – Wikipedia, wolna encyklopedia

Świadek Historii
Ilustracja
Nagroda za

upamiętnianie historii Narodu Polskiego oraz wspieranie działalności IPN

Przyznający

Instytut Pamięci Narodowej

Państwo

 Polska

Lokalizacja

Warszawa

Pierwsze rozdanie

2009

Strona internetowa

Świadek Historii – nagroda honorowa przyznawana instytucjom, organizacjom i osobom fizycznym szczególnie zasłużonym dla upamiętniania historii polskiego narodu w latach 1917–1990 oraz wspierających działalność edukacyjną, naukową i badawczą Instytutu Pamięci Narodowej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Nagroda została ustawiona w marcu 2009 roku dla uhonorowania osób i instytucji szczególnie działających na polu upamiętniania historii polskiego narodu oraz wspierających IPN w tego typu działalności. Od 2014 roku, decyzją Prezesa IPN, nagrodę mogą również otrzymywać osoby mieszkające poza granicami Polski. Kandydatów do nagrody mogą zgłaszać zarówno instytucje, organizacje, jak i osoby fizyczne, konieczne jest załączenie do zgłoszenia zgody kandydatów na takowe zgłoszenie. Wnioski o przyznanie nagrody należy składać w najbliższym oddziale IPN w danym regionie. Wnioski złożone po terminie są rozpatrywane w roku następnym. Przyznawana nagroda ma charakter honorowy[1].

Corocznie przyznawane jest do sześciu nagród w każdym rejonie, może ona być przyznana tej samej osobie tylko raz. W przypadku śmierci laureata nagrodę wręcza się najbliższemu członkowi rodziny zmarłego. Wręczanie nagród odbywa się w każdym regionie oddzielnie, może nastąpić w różnych terminach[2].

W każdym oddziale IPN są powoływane komisje nominujące, którym przewodniczy dyrektor oddziału. Komisja nominująca weryfikuje zgłoszone wnioski oraz dokonuje oceny zgłoszeń oraz nominuje kandydatów do nagrody[3]. O przyznaniu nagród decyduje kapituła nagrody, w skład której wchodzi Prezes IPN (przewodniczący), Przewodniczący Rady IPN (wiceprzewodniczący), sekretarz oraz członkowie: Dyrektor Biura Edukacji Narodowej, Dyrektor Archiwum IPN i rzecznik prasowy IPN. Kapituła zatwierdza protokoły komisji nominujących, dokonuje oceny kandydatur, podejmuje uchwałę w sprawie wyboru osób do nagrody oraz o dacie wręczenia laureatom: medali, legitymacji i dyplomów[4]. Kapituła ma również możliwość odebrania wcześniej przyznanej nagrody, jeśli okaże się, że przyznanie nagrody nastąpiło wskutek wprowadzenia w błąd lub odznaczony dopuścił się czynu, wskutek którego stał się niegodny nagrody[5].

Pierwsze wręczenie nagród miało miejsce 18 czerwca 2009 roku w Oddziale IPN w Białymstoku, laureatami zostało sześć osób, w tym jedna pośmiertnie[6].

Wybrani laureaci nagrody[edytuj | edytuj kod]

Do 2020 roku nagrodę otrzymało ok. 350 osób, m.in.[7]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]