Żandarm na emeryturze – Wikipedia, wolna encyklopedia
Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery | 28 października 1970 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania | 96 min |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role | |
Muzyka | |
Zdjęcia | Pierre Montazel |
Scenografia | Sydney Bettex |
Kostiumy | Jacques Cottin |
Montaż | Armand Psenny |
Dystrybucja | SNC |
Przychody brutto | 36 500 000 $ |
Poprzednik | Żandarm się żeni (1968) |
Kontynuacja | Żandarm i kosmici (1979) |
Żandarm na emeryturze (fr. Le Gendarme en balade) – francusko-włoski kolorowy film komediowy z 1970, z Louisem de Funèsem w roli głównej. Czwarta część serii o żandarmie Ludovicu Cruchot.
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
Cała załoga posterunku żandarmerii w Saint-Tropez przechodzi na emeryturę, a w służbie zastępują ich młodsi koledzy. Cruchotowi ciężko przychodzi przymusowa bezczynność w luksusowej willi jego żony. Pewnego dnia odwiedzają go Gerber i Merlot. Ten ostatni przynosi informację o utracie pamięci przez Fougasse'a. Żandarmi postanawiają pomóc koledze, a jednocześnie znów włożyć mundury.
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- Louis de Funès jako st. wachm. Ludovic Cruchot
- Claude Gensac jako Josépha Lefrançois
- Michel Galabru jako chor. Jérôme Gerber
- Jean Lefebvre jako żand. Lucien Fougasse
- Christian Marin jako żand. Albert Merlot
- Guy Grosso jako żand. Tricard
- Michel Modo jako żand. Berlicot
- France Rumilly jako matka przełożona
Ekipa[edytuj | edytuj kod]
- Reżyser: Jean Girault
- Scenarzyści: Jean Girault, Richard Balducci, Jacques Vilfrid
- Muzyka: Raymond Lefèvre
- Zdjęcia: Marc Fossard
- Scenografia: Sydney Bettex
W 2016 w budynku, w którym nagrywane było pięć pierwszych filmów z serii, otwarte zostało Muzeum Żandarmerii i Kina[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Le musée de la Gendarmerie et du Cinéma de Saint-Tropez. saint-tropez.fr. [dostęp 2017-05-03]. (fr.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Żandarm na emeryturze w bazie IMDb (ang.)
- Żandarm na emeryturze w bazie Filmweb