French
DeutschŽivojin Pavlović – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 15 kwietnia 1933 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 29 listopada 1998 |
| Zawód | |
| Współmałżonek | Snezana Lukić (1966-1998; 3 dzieci) |
| Lata aktywności | 1956–1998 |
Živojin „Žika” Pavlović, serb. Живојин Жика Павловић (ur. 15 kwietnia 1933 w Šabacu[1], zm. 29 listopada 1998 w Belgradzie) – serbski reżyser i scenarzysta filmowy. Był także uznanym pisarzem i zdobył dwie nagrody literackie NIN.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jeden z głównych przedstawicieli jugosłowiańskiej czarnej fali w kinie lat 60. i 70. XX w. W swoich wielokrotnie nagradzanych filmach portretował ciężkie życie w Jugosławii z perspektywy ludzi wykluczonych i pozbawionych wszelkich przywilejów[2].
Laureat Srebrnego Niedźwiedzia dla najlepszego reżysera na 17. MFF w Berlinie za film Przebudzenie szczurów (1967)[3]. Jego kolejne filmy również cieszyły się uznaniem: Kiedy będę martwy i biały (1967) przyniósł mu Nagrodę FIPRESCI na MFF w Karlowych Warach, Zasadzka (1969) zdobyła Nagrodę CIDALC na 30. MFF w Wenecji, a Czerwone kłosy (1970) – Nagrodę CIDALC na 21. MFF w Berlinie.
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- Zwali go Al Capone, 1964[1]
- Nieprzyjaciel, 1965[1]
- Przebudzenie szczurów, 1967[1]
- Kiedy będę martwy i biały, 1968[1]
- Zasadzka, 1969[1]
- Czerwone kłosy, 1971[1]
- Lot martwego ptaka, 1973[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Zbigniew Pitera, Leksykon reżyserów filmowych. Reżyserzy zagraniczni, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1978, s. 144.
- ↑ John William Bills: 10 Serbian Film Directors You Should Know. Culture Trip, 2018-02-22. [dostęp 2020-05-30]. (ang.).
- ↑ Zivojin Pavlovic: Awards. IMDb. [dostęp 2020-05-29]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zivojin Pavlovic w bazie IMDb (ang.)
- Živojin Pavlović w bazie Filmweb