(1290) Albertine – Wikipedia, wolna encyklopedia
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia | 21 sierpnia 1933 |
Numer kolejny | 1290 |
Oznaczenie tymczasowe | 1933 QL1 |
Charakterystyka orbity (J2000) | |
Przynależność obiektu | |
Półoś wielka | 2,3662 au |
Mimośród | 0,1539 |
Peryhelium | 2,0021 au |
Aphelium | 2,7303 au |
Okres obiegu wokół Słońca | 3 lata 234 dni 11 godzin |
Średnia prędkość | 19,36 km/s |
Inklinacja | 5,59° |
Charakterystyka fizyczna | |
Jasność absolutna | 12,5m |
(1290) Albertine – planetoida z pasa głównego asteroid okrążająca Słońce w ciągu 3 lat i 234 dni w średniej odległości 2,37 au. Została odkryta 21 sierpnia 1933 w Observatoire Royal de Belgique w Uccle przez Eugène’a Delporte. Nazwa planetoidy pochodzi od Alberta I Koburga (1875–1934), króla Belgii zmarłego wkrótce po odkryciu asteroidy. Przed nadaniem nazwy planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe (1290) 1933 QL1.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- (1290) Albertine w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (1290) Albertine w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Diagram orbity (1290) Albertine w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)