(253) Mathilde – Wikipedia, wolna encyklopedia

(253) Mathilde

Planetoida Matylda widziana z sondy NEAR
Odkrywca	Johann Palisa
Data odkrycia	12 listopada 1885
Numer kolejny	253
Charakterystyka orbity (J2000)
Przynależność obiektu	Pas główny
Półoś wielka	2,6472 au
Mimośród	0,2652
Peryhelium	1,9393 au
Aphelium	3,3513 au
Okres obiegu wokół Słońca	4 lata 111 dni 21 godzin
Średnia prędkość	17,98 km/s
Inklinacja	6,71°
Charakterystyka fizyczna
Średnica	66 × 48 × 46 km
Masa	1,033 ⋅ 1017 kg
Średnia gęstość	1,3 g/cm3
Okres obrotu	(17 d 9 h 30 m) h
Albedo	0,04
Jasność absolutna	10,3m
Typ spektralny	Typ C
Średnia temperatura powierzchni	~174 K
Satelity naturalne	brak
Multimedia w Wikimedia Commons

(253) Mathilde – mała planetoida z pasa głównego.

Planetoida została odkryta 12 listopada 1885 w Obserwatorium Uniwersyteckim w Wiedniu przez austriackiego astronoma Johanna Palisę. Nosi imię żony francuskiego astronoma Moritza Loewy’ego.

Orbita (253) Mathilde jest nachylona do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 6,7°. Na jeden obieg wokół Słońca potrzebuje 4 lat i 112 dni, krążąc w średniej odległości 2,64 j.a. Średnia prędkość orbitalna wynosi ok. 17,98 km/s.

(253) Mathilde ma nieregularny kształt, jej rozmiary to 66 × 48 × 46 km. Jej albedo jest niskie i wynosi 0,04, a jasność absolutna to 10,3^m. Średnia temperatura na powierzchni sięga ok. 174 K. Zalicza się do planetoid typu C; na powierzchni występują związki węgla, dlatego też jest bardzo ciemna, zbudowana z takich samych materiałów co meteoryty z grupy chondrytów węglowych. Ciało to bardzo wolno obraca się wokół własnej osi, pełny obrót trwa 17 dni, 9 godzin i 30 minut.

Na powierzchni jest wiele małych kraterów oraz jeden – w porównaniu do wielkości samej planetoidy – ogromnych rozmiarów – o głębokości ok. 10 km. Uderzenia o sile, która spowodowała powstanie tego krateru, Mathilde z pewnością by nie przetrwała w jednym kawałku. Stąd wysnuwa się wniosek, że jest ona zlepkiem wielu okruchów skalnych utrzymywanych razem siłą przyciągania.

27 czerwca 1997 roku sonda kosmiczna NEAR Shoemaker przeleciała w niewielkiej odległości od (253) Mathilde, wykonując szereg zdjęć. Jednak z powodu powolnego obrotu udało się zaobserwować tylko połowę powierzchni.

Ze względu na bardzo ciemną (ciemniejszą od węgla) powierzchnię, kraterom na Mathilde nadano nazwy pochodzące od regionów Ziemi, w których wydobywa się węgiel kamienny.

• Lista planetoid 1–1000
• lista ponumerowanych planetoid

• (253) Mathilde w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
• (253) Mathilde w bazie Minor Planet Center (ang.)

Zobacz hasło Matylda w Wikisłowniku

• Diagram orbity (253) Mathilde w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
• Mathilde. [w:] Gazetteer of Planetary Nomenclature [on-line]. IAU, USGS, NASA. [dostęp 2016-03-19]. (ang.).