112 (numer alarmowy) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Numer alarmowy 112

112 – jednolity ogólnoeuropejski numer alarmowy używany w sieci telefonów stacjonarnych w Unii Europejskiej, jak również w sieci GSM (telefonów komórkowych) na całym świecie. Został wprowadzony w 1991 i został uregulowany dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/22/WE z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i praw użytkowników odnoszących się do sieci i usług łączności elektronicznej, w skrócie – dyrektywą o usłudze powszechnej^[1].

Wybranie numeru 112 nie wymaga odblokowania klawiatury telefonu komórkowego. Ponadto w niektórych państwach numer 112 można wybrać w telefonie bez karty SIM.

W 2020 Komisja Europejska opublikowała sprawozdanie na temat skuteczności wdrażania jednolitego europejskiego numeru alarmowego 112, w którym m.in. przedstawiła dane na temat odsetka wywołań za pomocą tego numeru w państwach członkowskich, Islandii i Norwegii^[2].

Numer 112 w Polsce[edytuj | edytuj kod]

Osobny artykuł: Centrum powiadamiania ratunkowego.

Wybranie numeru 112 z jakiegokolwiek telefonu (stacjonarny, komórkowy, niektórzy operatorzy VoIP) spowoduje połączenie z centrum powiadamiania ratunkowego (CPR). Operator 112 może, w miarę potrzeby, przyjąć zdarzenie i przekazać je za pomocą systemu teleinformatycznego do jednostki Państwowej Straży Pożarnej, Policji lub Państwowego Ratownictwa Medycznego.

Numer 112 współdziała z systemem lokalizacji, a po pracach udoskonalenia systemu lokalizacji (platforma lokalizacyjno-informacyjna wraz z centralną bazą danych) w 2010 roku powstał system centrów powiadamiania ratunkowego.

Inne numery alarmowe[edytuj | edytuj kod]

Osobny artykuł: Numery alarmowe.

Zachowane zostały telefony alarmowe służb – 997 (przekierowany na 112), 998 (przekierowany na 112) i 999.

112 – centrum powiadamiania ratunkowego (jednolity ogólnoeuropejski numer alarmowy),
981 – pogotowie drogowe,
982 – pogotowie dźwigowe,
983 – pogotowie weterynaryjne,
984 – pogotowie rzeczne,
985 – MOPR, WOPR, GOPR i TOPR,
986 – straż miejska (nie we wszystkich miastach),
987 – centrum zarządzania kryzysowego,
988 – telefon zaufania,
989 – telefoniczna informacja Narodowego Funduszu Zdrowia (obecnie Narodowego Programu Szczepień przeciw COVID-19)
991 – pogotowie energetyczne,
992 – pogotowie gazowe,
993 – pogotowie ciepłownicze,
994 – pogotowie wodno-kanalizacyjne,
995 – Komenda Główna Policji – system Child Alert^[3],
996 – Centrum Antyterrorystyczne^[4].
997 – centrum powiadamiania ratunkowego (do 2018 roku policja)
998 – centrum powiadamiania ratunkowego (do 2021 roku straż pożarna)
999 – pogotowie ratunkowe,

Inne numery do służb powołanych lokalnie do niesienia pomocy, pełniące funkcję numerów alarmowych:

19 282 – pogotowie dźwigowe,
19 285 – pogotowie komunikacji miejskiej,
19 633 – pogotowie drogowe dla miasta Warszawa,
601 100 100 – numer ratunkowy nad wodą (MOPR i WOPR),
601 100 300 – numer ratunkowy w górach (GOPR i TOPR).

Wdrożenie w innych krajach[edytuj | edytuj kod]

Poniżej znajduje się lista krajów, w których wdrożono wykorzystanie numeru 112 do połączeń alarmowych:

Andora
Austria (jednocześnie dostępne numery: 144 – pogotowie ratunkowe, 133 – policja i 122 – straż pożarna)
Białoruś
Belgia (jednocześnie dostępne numery: 103 – pogotowie ratunkowe, 102 – policja i 101 – straż pożarna)
Bułgaria (jednocześnie dostępne numery: 150 – pogotowie ratunkowe, 166 – policja i 160 – straż pożarna)
Chorwacja
Cypr
Czarnogóra
Czechy (jednocześnie dostępne numery: 155 – pogotowie ratunkowe, 158 – policja i 150 – straż pożarna)
Dania (włączając Grenlandia, Wyspy Owcze)
Egipt
Estonia
Finlandia (włączając Wyspy Alandzkie)
Francja (jednocześnie dostępne numery: 15 – pogotowie ratunkowe, 17 – policja i 18 – straż pożarna)
Gibraltar
Grecja
Hiszpania
Holandia (numer 0900-8844 pozwala na połączenie z najbliższym komisariatem) Telefon alarmowy docelowo do Amsterdamu: 003120 559 8844^[5]
Hongkong (tylko na obszarach górzystych, przekierowanie na numer alarmowy 999)
Indie
Irlandia (jednocześnie dostępny numer 999)
Islandia
Izrael
Kazachstan
Kolumbia
Korea Południowa
Kuwejt
Liban
Liechtenstein
Litwa
Luksemburg
Łotwa
Macedonia Północna
Malta
Monako
Niemcy
Nowa Zelandia (przekierowanie na numer 111)
Norwegia (tylko policja; straż pożarna dostępna pod numerem 110, pogotowie ratunkowe pod 113; 02800 pozwala na połączenie z najbliższym komisariatem)
Polska (jednocześnie dostępne numery: 999 – pogotowie ratunkowe, 997 – centrum powiadamiania ratunkowego (do 2018 roku policja), 998 – centrum powiadamiania ratunkowego (do 2021 roku straż pożarna) i inne)
Portugalia
Południowa Afryka
Rumunia
Rosja
Rwanda
San Marino
Serbia
Słowacja (jednocześnie dostępne numery: 155 – pogotowie ratunkowe, 158 – policja i 150 – straż pożarna)
Słowenia (jednocześnie dostępny numer 113 – policja)
Szwecja
Szwajcaria
Turcja
Ukraina (projekt pilotażowy został uruchomiony w Charkowie i Lwowie; Kijów i Donieck miały zostać pokryte w roku 2010, a cały kraj – do 2012 roku)^[6]
Vanuatu
Wielka Brytania (jednocześnie dostępny numer 999)
Watykan
Węgry
Włochy
Zimbabwe
Zjednoczone Emiraty Arabskie

Dzień numeru 112[edytuj | edytuj kod]

Osobny artykuł: Europejski Dzień Numeru Alarmowego 112.

Komisja Europejska zachęca, by każdego roku 11 lutego (11/2) poprzez przeróżne działania skierowane do swych mieszkańców przypominać o 112 wspólnym dla wszystkich numerze alarmowym. Taką działalność rozpoczęła Finlandia w roku 1997, a w roku 2009 już siedem państw wzięło udział w informacyjno-popularyzacyjnej kampanii prowadzonej 11 lutego.