118 Dywizja Strzelców (III Rzesza) – Wikipedia, wolna encyklopedia

118 Dywizja Strzelców
118. Jäger-Division
ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1 kwietnia 1943

Rozformowanie

maj 1945

Tradycje
Rodowód

718 Dywizja Piechoty

Dowódcy
Pierwszy

Josef Kübler

Ostatni

Hubert Lamey

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

 Serbia Nedicia

Rodzaj sił zbrojnych

lądowe

Formacja

Wehrmacht

Rodzaj wojsk

piechota

118 Dywizja Strzelców (niem. 118. Jäger-Division) – jedna z niemieckich dywizji strzelców. Utworzona została w kwietniu 1943 w Serbii z 718 Dywizji Piechoty.

Szlak bojowy[edytuj | edytuj kod]

Żołnierze 118. dywizji strzelców. Bośnia i Hercegowina, wrzesień 1943

Początkowo dywizja stacjonowała w Serbii pełniąc obowiązki okupacyjne i zwalczając partyzantkę. Później została przerzucona do Hercegowiny a latem 1944 na wybrzeże Dalmacji. Na początku 1945 jednostkę skierowano na front wschodni i walczyła na Węgrzech i w Austrii. Szlak bojowy dywizja zakończyła w Klagenfurcie w maju 1945, gdy poddała się wojskom brytyjskim[1].

Dowódcy[edytuj | edytuj kod]

  • Generalleutnant Josef Kübler (od 1 kwietnia 1943),
  • Oberst Rudolf Gertler (w lipcu 1944)
  • Generalmajor Hubert Lamey (od 10 lipca 1940 do końca)[2].

Skład[edytuj | edytuj kod]

  • 738 pułk strzelców
  • 750 pułk strzelców
  • 668 batalion artylerii (później pułk)
  • 118 batalion cyklistów
  • 118 batalion niszczycieli czołgów
  • 118 batalion inżynieryjny
  • 118 batalion łączności
  • 118 dywizyjny oddział zaopatrzenia

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]