12 Korpus Zmechanizowany (ZSRR) – Wikipedia, wolna encyklopedia

12 Korpus Zmechanizowany
12-й механизированный корпус
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

marzec 1941

Dowódcy
Pierwszy

generał major Nikołaj Szestopałow

Ostatni

kombrig Iwan Korownikow

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

wojska zmechanizowane

12 Korpus Zmechanizowany (ros. 12-й механизированный корпус) – wyższy związek taktyczny wojsk zmechanizowanych Armii Czerwonej okresu II wojny światowej.

Formowanie i działania bojowe[edytuj | edytuj kod]

Formowanie Korpusu rozpoczęto w lutym 1941 roku w Nadbałtyckim Specjalnym Okręgu Wojskowym.

W chwili ataku Niemiec na ZSRR 12 KZmech. znajdował się w składzie 8 Armii Frontu Północno-Zachodniego[1] w okolicach Szawl na terenie Litwy. Korpus uczestniczył w czerwcu – lipcu 1941 w walkach na terenie republik nadbałtyckich oraz w okolicach Nowogrodu. Resztki Korpusu zostały wycofane na tyły ok. 12 lipca 1941 roku. 1 sierpnia 1941 został wykazany w składzie Frontu Północnego.

12 Korpus został oficjalnie rozformowany 25.08.1941 roku.

Dowódcy korpusu[edytuj | edytuj kod]

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Skład 22 czerwca 1941 roku

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

22 czerwca 1941 12 Korpus zmechanizowany miał na stanie:

  • 806 czołgówCITEREFKorpusy Zmechanizowane statystyka, w tym:
  • 96 samochodów pancernych, w tym:
  • 288 armat i moździerzy,
  • 199 ciągników,
  • 2945 samochodów.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]