1990 w polityce – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wydarzenia polityczne w 1990 roku.

Wydarzenia polityczne 1990

Rząd Tadeusza Mazowieckiego Plan Balcerowicza Komisja Michnika Wojna na górze Agresja Iraku na Kuwejt Wojna w Zatoce Perskiej Intifada Śpiewająca rewolucja Jesień Ludów Okrągły Stół w Bułgarii Mineriada Konferencja dwa plus cztery zjednoczenie Niemiec

Wybory 1990

Wybory parlamentarne na Węgrzech Wybory samorządowe w Polsce Wybory prezydenckie w Polsce Wybory parlamentarne w Niemczech

Przewodnictwo w Radzie WE

Irlandia   Włochy

Styczeń[edytuj | edytuj kod]

• 1 stycznia – przejęcie przez Irlandię prezydencji w Radzie Wspólnot Europejskich^[1].
• 9 stycznia – wybór Aldo Angioi na przewodniczącego Trybunału Obrachunkowego^[1].
• 11 stycznia – 300-tysięczny wiec zorganizowany przez litewski Sąjūdis na rzecz odzyskania niepodległości^[2].
• 15 stycznia – wiec w Berlinie Wschodnim zorganizowany w proteście przeciwko wysiłkom na rzecz zachowania Urzędu Bezpieczeństwa Narodowego^[2].

Luty[edytuj | edytuj kod]

• 2 lutego – legalizacja ANC przez władze RPA^[3].
• 7 lutego – decyzja Komitetu Centralnego KPZR o wykreśleniu konstytucyjnego zapisu o przewodniej roli KPZR^[3].
• 11 lutego – uwolnienie przywódcy ANC – Nelsona Mandeli^[3].
• 11–13 lutego – konferencja ministrów spraw zagranicznych z 23 państw NATO i UW w Ottawie. Podjęto decyzję o otwartych przestworzach, redukcji liczby stacjonujących w Europie wojsk USA i ZSRR oraz dalszych rozmowach w sprawie państw niemieckich^[3].
• 22–25 lutego – porozumienie o wycofaniu jednostek radzieckich z terenów Czechosłowacji do 1 lipca 1991^[3].
• 24 lutego – zwycięstwo Sąjūdisu w litewskich wyborach parlamentarnych^[3].
• 25 lutego – zwycięstwo Narodowej Unii Oporu w wyborach w Nikaragui^[3].
• 27 lutego – nawiązanie stosunków dyplomatycznych pomiędzy Polską i Izraelem^[3].

Marzec[edytuj | edytuj kod]

• 11 marca – przyjęcie deklaracji niepodległości przez parlament Litwy^[3].
• 11 marca – początek wycofywania się wojsk radzieckich na Węgrzech^[3].
• 15 marca – zniesienie systemu jednopartyjnego w Mongolii^[3].
• 21 marca – uzyskanie niepodległości przez Namibię^[3].
• 25 marca – na Węgrzech odbyły się wybory parlamentarne^[2].
• 30 marca – przyjęcie deklaracji niepodległości przez parlament Łotwy^[3].

Kwiecień[edytuj | edytuj kod]

• 2 kwietnia – zawarcie układu o współpracy gospodarczej i handlowej pomiędzy Wspólnotą Europejską a Argentyną^[1].
• 9 kwietnia – spotkanie przedstawicieli władz Polski, Czechosłowacji i Węgier w Bratysławie inicjujące nawiązanie współpracy trójstronnej^[3].
• 21 kwietnia – przywrócenie przez Radę Najwyższą Łotwy konstytucji z 1922 roku^[2].
• 28 kwietnia – specjalne spotkanie Rady Europejskiej w Dublinie w związku z kwestią zjednoczenia Niemiec^[1].

Maj[edytuj | edytuj kod]

• 4 maja – przyjęcie deklaracji niepodległości przez parlament Estonii^[3].
• 11–12 maja – decyzja o reaktywowaniu Rady Bałtyckiej w czasie spotkania prezydentów trzech republik bałtyckich w Tallinnie^[3].
• 18 maja – porozumienie rządów RFN i NRD o utworzeniu unii gospodarczej^[3].
• 22 maja – powstanie Republiki Jemenu^[3].
• 27 maja – zwycięstwo Narodowej Ligi na Rzecz Demokracji w pierwszych od 30 lat wolnych wyborach w Birmie, unieważnione decyzją armii^[3].
• 29 maja – podpisanie w Paryżu Układu ustanawiającego Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju^[1].

Czerwiec[edytuj | edytuj kod]

• 1 czerwca – porozumienie między USA a ZSRR dotyczące redukcji broni chemicznej, broni jądrowej oraz liczby rakiet strategicznych^[3].
• 12 czerwca – przyjęcie deklaracji suwerenności przez parlament Rosyjskiej FSRR^[3].
• 19 czerwca – Holandia, Belgia, Luksemburg, Francja i Niemcy podpisały układ z Schengen w sprawie zniesienia kontroli granicznych^[1]}.
• 21 czerwca – deklaracja parlamentów obu państw niemieckich uznająca nienaruszalność polskiej granicy zachodniej^[3].

Lipiec[edytuj | edytuj kod]

• 1 lipca – przejęcie przez Włochy prezydencji w Radzie Wspólnot Europejskich^[3].
• 4 lipca – złożenie wniosku o przyjęcie do Wspólnot Europejskich przez Cypr^[3].
• 16 lipca – złożenie wniosku o przyjęcie do Wspólnot Europejskich przez Maltę^[3].
• 16 lipca – przyjęcie deklaracji suwerenności przez parlament Ukrainy^[3].
• 27 lipca – przyjęcie deklaracji suwerenności przez parlament Białorusi^[3].

Sierpień[edytuj | edytuj kod]

• 2 sierpnia – początek agresji Iraku na Kuwejt^[3].
• 15 sierpnia – podpisanie porozumienia kończącego wojnę iracko-irańską^[3].
• 23 sierpnia – decyzja wschodnioniemieckiej Izby Ludowej w sprawie zjednoczenia Niemiec (294 głosy „za”, 62 „przeciw”, 7 „wstrzymujących się”)^[2].

Wrzesień[edytuj | edytuj kod]

• 2 września – ogłoszenie secesji od Mołdawii przez władze Naddniestrza^[3].
• 2–3 września – przyjęcie Deklaracji Morza Bałtyckiego w czasie konferencji w Ronneby^[3].
• 12 września – podpisanie Układu o ostatecznej regulacji w odniesieniu do Niemiec w Moskwie, w czasie czwartej i ostatniej sesji Konferencji dwa plus cztery^[3].
• 30 września – zrzeczenie się praw do kontroli zjednoczonych Niemiec przez ministrów spraw zagranicznych Francji, USA, Wielkiej Brytanii i ZSRR^[3].

Październik[edytuj | edytuj kod]

• 2 października – przystąpienie Węgier do Rady Europy^[3].
• 3 października – zjednoczenie Niemiec^[3].
• 12 października – porozumienie między ZSRR a Niemcami w sprawie wycofywania wojsk radzieckich z obszarów byłej NRD i Berlina Wschodniego^[3].
• 24–25 października – konferencja przedstawicieli sześciu państw bałkańskich w Tiranie^[3].

Listopad[edytuj | edytuj kod]

• 9 listopada – podpisanie układu o dobrym sąsiedztwie, partnerstwie i współpracy między Niemcami a ZSRR^[3].
• 10 listopada – początek ofensywy opozycji w Czadzie pod dowództwem Idrissa Déby^[3].
• 14 listopada – podpisanie Traktatu o potwierdzeniu istniejącej granicy między Polską i Niemcami^[3].
• 17 listopada – podpisanie Dokumentu wiedeńskiego ustanawiającego III generację CSBM^[3].
• 19–21 listopada – konferencja państw członkowskich KBWE i Albanii. Podpisanie Traktatu o konwencjonalnych siłach zbrojnych w Europie oraz Paryskiej Karty Nowej Europy^[3].
• 25 listopada – pierwsza tura wyborów prezydenckich w Polsce^[4].
• 27 listopada – podpisanie układu z Schengen przez przedstawicieli Włoch^[3].

Grudzień[edytuj | edytuj kod]

• 1 grudnia – obalenie prezydenta Czadu – Hissène Habré – przez opozycję^[3].
• 2 grudnia – wybory parlamentarne w Niemczech^[3].
• 9 grudnia – druga tura wyborów prezydenckich w Polsce, zakończona zwycięstwem Lecha Wałęsy^[4].
• 12 grudnia – wybory parlamentarne w Danii^[3].
• 14–15 grudnia – w czasie spotkania Rady Europejskiej w Rzymie obrady rozpoczynają dwie Konferencje Międzyrządowe – w sprawie Unii Gospodarczej i Walutowej oraz w sprawie Unii Politycznej^[3].
• 23 grudnia – referendum w Słowenii, zwycięskie dla zwolenników secesji od Jugosławii^[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• Wybory w 1990

Przypisy[edytuj | edytuj kod]