9 Armia (III Rzesza) – Wikipedia, wolna encyklopedia

9 Armia
9. Armee
ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1940

Rozformowanie

1945 (kapitulacja)

Dowódcy
Pierwszy

Adolf Strauß

Ostatni

Theodor Busse

Działania zbrojne
II wojna światowa
agresja na Francję 1940
atak na ZSRR 1941
bitwa pod Moskwą 1941
operacja Bawół 1943
operacja Bagration 1944
tłumienie powstania warszawskiego 1944
bitwa o Wzgórza Seelow 1945
walki w kotle pod Halbe 1945
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

lądowe

Formacja

Wehrmacht

Podległość

Grupa Armii B
Grupa Armii A
Grupa Armii Środek
Grupa Armii Wisła[1]

9 Armia (niem. 9. Armee) – jedna z niemieckich armii, uczestniczyła w agresji na Francję i ataku na Związek Radziecki.

Historia[edytuj | edytuj kod]

9 Armia została utworzona 15 maja 1940 roku na bazie sztabu OB Wschód[2]. W tym samym roku uczestniczyła w agresji na Francję (Grupa Armii B i A), po jej zakończeniu została przerzucona do okupowanej Polski. Niemniej, była planowana do użycia w operacji desantowej na Wielką Brytanię, do której jednak nie doszło[3]. W 1941 roku wzięła udział w ataku na Związek Radziecki, walcząc na terytorium ZSRR do 1944 roku, głównie w składzie Grupy Armii „Środek”. Uczestniczyła m.in. w ataku na Moskwę. W czasie walk z Armią Czerwoną, została rozbita na Białorusi[4] w trakcie operacji Bagration[5]. Skład wyjściowy 9 Armii uległ zniszczeniu w 70%, w tym zniszczenia lub rozbicia doznały dwa dowództwa korpusów i siedem dywizji[6].

Po podporządkowaniu dowództwu: IV Korpusu Pancernego SS, XXXIX Korpusu Pancernego i VIII Korpusu Armijnego, w lipcu 1944 obsadziła pozycje wokół Warszawy[7]. Uczestniczyła w tłumieniu powstania warszawskiego. Ofensywa rozpoczęta 12 stycznia 1945 roku przez Armię Radziecką zmusiła ją do odwrotu z Warszawy. W kwietniu walczyła w bitwie o wzgórza Seelow, z których się wycofała. Po okrążeniu w kotle pod Halbe została zniszczona z końcem kwietnia 1945 roku przez wojska 1 Frontu Białoruskiego i 1 Frontu Ukraińskiego Armii Czerwonej[4].

Dowódcy armii[edytuj | edytuj kod]

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Jednostki armijne: 307 Wyższe Dowództwo Artylerii, 582 Komendantura Tyłów, od 1942: 532, 511 pułk łączności i 531 Armijne Dowództwo Zaopatrzenia.

Skład w czerwcu 1940 roku:

Skład w grudniu 1941 roku:

Skład w czerwcu 1944 roku[9]:

Skład w marcu 1945 roku:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Lew Bezymienski: Jak powstawał plan Barbarossa. Warszawa: 1979.
  • Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939–1945. Wojska pancerne. Warszawa: 2010. ISBN 978-8311-11725-9.
  • Tadeusz Sawicki: Rozkaz zdławić powstanie. Niemcy i ich sojusznicy w walce z powstaniem warszawskim. Warszawa: 2013. ISBN 978-83-11-12903-0.
  • Tadeusz Sawicki: Niemieckie wojska lądowe na froncie wschodnim. Warszawa: 1987. ISBN 83-01-06556-7.
  • Steven Zaloga: Operacja Bagration 1944. Klęska Grupy Armii Środek. Poznań: 2011. ISBN 978-83-261-1001-6.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]