Ach, miłość, coś mi uczyniła – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ach, miłość, coś mi uczyniłaincipit anonimowego wiersza o tematyce miłosnej, pochodzącego z XV wieku.

Ten czterowersowy erotyk został dopisany do kodeksu łacińskiego Wilhelma Horborga Decisiones rote z 1408 roku, na ostatniej karcie (87 verso), pod tekstem drugiego znanego (chronologicznie) przekazu Bogurodzicy. Rękopis przechowywany jest obecnie w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie (nr 408).

Odkrycie tekstu ogłosił po raz pierwszy Jerzy Samuel Bandtkie w 1817 roku (artykuł Wiadomość o starożytnym języku polskim w "Pamiętniku Warszawskim"), a pierwszą transliterację i transkrypcję opublikował w 1852 Wacław Aleksander Maciejowski.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Maciej Włodarski: Polska poezja świecka XV wieku. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1997, s. 100. ISBN 83-04-04378-5.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Poezja miłosna