Adam Bauman – Wikipedia, wolna encyklopedia

Adam Bauman
Data i miejsce urodzenia

10 czerwca 1957
Warszawa

Zawód

aktor

Współmałżonek

Agata Gawrońska-Bauman

Lata aktywności

od 1981

Adam Bauman (ur. 10 czerwca 1957 w Warszawie) – polski lektor, aktor teatralny, filmowy i dubbingowy, także scenarzysta i wykładowca na Uniwersytecie Warszawskim – Wydział Polonistyki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Zadebiutował 22 maja 1981 roku na scenie Teatru Dramatycznego w Warszawie w sztuce Pieszo Sławomira Mrożka, w reżyserii Jerzego Jarockiego. W 1983 roku ukończył studia na PWST w Warszawie.

Mąż aktorki Agaty Gawrońskiej.

Jako autor debiutował w Teatrze Polskiego Radia w 1995 roku słuchowiskiem „Komedia peryferyjna” zrealizowanym w tym samym roku przez Teatr TV. W 1998 roku dostał nagrodę za słuchowisko „Lot” zrealizowane przez Polskie Radio Szczecin. W tym samym roku otrzymał wyróżnienie za komedię „Makrela w papilotach” na konkursie Talia organizowanym przez Teatr im. L. Solskiego w Tarnowie. W 2001 roku dostał nagrodę za słuchowisko „Pielgrzymi” organizowanym przez Program 1 PR. W 2002 roku zrealizował słuchowisko „Złodziej głosów”, w 2012 – „Poprowadź mnie na drugą stronę” o procesie Stanisławy Umińskiej, w 2013 roku – „Trzecia noga”, a w 2015 roku – „Dwanaście przykazań seksualnych rewolucyjnego proletariatu”.

W 2009 roku otrzymał nagrodę główną polskiej edycji konkursu scenariuszowego Hartley-Merrill za scenariusz filmowy o św. Andrzeju Boboli pt. „Potrójna misja”, a w następnym roku na tym samym konkursie scenariusz „Poprowadź mnie na drugą stronę” znalazł się w finałowej puli. Obecnie scenariusz jest w przygotowaniu do realizacji filmowej.

Ma dwóch synów, Aleksandra (ur. 2004) oraz Antoniego (ur. 2007).

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Teatry[edytuj | edytuj kod]

Role teatralne[edytuj | edytuj kod]

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Polski dubbing[edytuj | edytuj kod]

Reżyseria słuchowisk[edytuj | edytuj kod]

  • 2012: Poprowadź mnie na drugą stronę
  • 2013: Trzecia noga
  • 2015: Dwanaście przykazań seksualnych rewolucyjnego proletariatu[1][2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]