Adeodat II – Wikipedia, wolna encyklopedia

Adeodat II
Adeodatus Secundus
Papież
Biskup Rzymu
Ilustracja
Miejsce urodzenia

Rzym

Data i miejsce śmierci

17 czerwca 676
Rzym

Miejsce pochówku

bazylika św. Piotra

Papież
Okres sprawowania

11 kwietnia 672–17 czerwca 676

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

rzymskokatolicki

Pontyfikat

11 kwietnia 672

Adeodat II OSB (ur. w Rzymie, zm. 17 czerwca 676 r.[1]) – protektor benedyktynów, 77. papież w okresie od 11 kwietnia 672 do 17 czerwca 676[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z Rzymu, jego ojcem był Jowianin[1]. Do wyboru na papieża był mnichem benedyktyńskim w rzymskim klasztorze św. Erazma na wzgórzu Celius[2]. Podczas, gdy wybrano go na Stolicę Piotrową był już w podeszłym wieku[1].

Adeodat zwalczał monoteletyzm[2]. Ponieważ nowy cesarz Bizancjum, Konstantyn IV, był monoteletą, a Adeodat odrzucił synodalne wyznanie wiary, przesłane przez cesarza, jego imię zostało wykreślone z dyptychów[1].

W swoim liście do Hadriana, opata z Canterbury, potwierdził egzempcję klasztoru, natomiast w liście do biskupów Galii poinformował o przywilejach klasztoru św. Marcina z Tours[1]. Po raz pierwszy wprowadził formułę błogosławieństwa apostolskiego: Pozdrowienie i błogosławieństwo Apostolskie.

Troska o pielgrzymów i ubogich przyniosła mu szczególne uznanie[3].

Odrestaurował bazylikę św. Piotra i podniósł honoraria dla kleru[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 111. ISBN 83-06-02633-0.
  2. a b c Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 42. ISBN 83-7006-437-X.
  3. Hubert Jerzy Kaczmarski: Poczet Papieży. Biskupi Rzymu od św. Piotra do Jana Pawła II. Warszawa: Novum, 1986, s. 163.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]