French
DeutschAdolf Falkowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| doktor habilitowany nauk medycznych | |
| Specjalność: psychiatria | |
| Alma Mater | |
| Habilitacja | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. | 1923-1930 |
Adolf Falkowski (ur. 8 października?/20 października 1886 w Twerze[1], zm. 27 sierpnia 1963 w Warszawie) – polski lekarz psychiatra.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Stanisława (1849–1923) i Leontyny z Kraszewskich (1864–1935)[2]. Po ukończeniu gimnazjum w Twerze studiował na wydziale filologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza, a potem na wydziałach medycznych uniwersytetów we Fryburgu, Monachium, Berlinie i Heidelbergu[1]. W Heidelbergu otrzymał tytuł doktora medycyny[1] na podstawie dysertacji Ueber eigenartige mesenchymale Hämatome in Leber und Milz neben multiplen Angiomen der Haut bei einem Säugling. Dyplom nostryfikował w Moskwie w 1914 roku. W latach 1910–1912 pracował u Emila Abderhaldena w Berlinie, w latach 1911–1913 u Franza Nissla w Heidelbergu. W latach 1919–1921 lekarz w Szpitalu Jana Bożego w Warszawie[1]. W latach 1923–1930 był adiunktem w Katedrze i Klinice Neurologicznej Uniwersytetu Wileńskiego. W 1929 habilitował się na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego na podstawie rozprawy Znaczenie badania układu roślinnego w rozpoznawaniu niektórych schorzeń ośrodkowego systemu nerwowego i psychoz. Od 1930 do 1934 dyrektor szpitala psychiatrycznego w Kochanówce pod Łodzią. Uczestnik powstania warszawskiego[3]. Zmarł w 1963 roku, pochowany jest na cmentarzu Powązkowskim w grobie rodzinnym (kwatera 183, rząd 1, miejsce 7)[4].
Brat Jadwigi Falkowskiej. W 1913 ożenił się z Kazimierą Kobylińską (1887–1934). Mieli córkę Zofię (1915–1993), okulistkę[5].
Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]
- Ueber eigenartige mesenchymale Hämatome in Leber und Milz neben multiplen Angiomen der Haut bei einem Säugling. Jena: G. Fischer, 1913
- O znaczeniu klinicznem objawu Piotrowskiego. Neurologja Polska, 1922
- O klasyfikacji anatomo-patologicznej schorzeń ciała prążkowanego. Rocznik Psychjatryczny 1, s. 19–30, 1923
- Znaczenie badania układu kostnego przy schorzeniach ośrodkowego układu nerwowego i psychozach. Wilno, 1928[1]
- Schizofrenia. Wilno, 1929[1]
- Psychoza maniakalno-depresyjna. Wilno, 1929[1]
- Uwagi do projektu ustawy psychiatrycznej. Wilno, 1929[1]
- Czynnik wychowawczy w lecznictwie psychiatrycznem. Pamiętnik Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego 5, 1929
- Układ wegetatywny u chorych na schizofrenię. Polska Gazeta Lekarska 9 (44/45), s. 867, 1930
- Nerwica jako czynnik życia społecznego. Rocznik Psychjatryczny 21, s. 125–133, 1933
- Szpital św. Jana Bożego w latach 1939–1944. Rocznik Psychiatryczny 37 (1), s. 67–74, 1949
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 171.
- ↑ Adolf Falkowski (1886 - 1963) - Genealogy [online], www.geni.com [dostęp 2017-11-28] (ang.).
- ↑ Powstańcze Biogramy - Adolf Falkowski. [dostęp 2011-10-06].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: PIOTR KRASZEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2016-03-31].
- ↑ Żołnierze Powstania Warszawskiego: dokumenty z Archiwum Polskiego Czerwonego Krzyża, Tom 2. Warszawa: Neriton, 1995 s. 51
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Łoza. Czy wiesz kto to jest? Tom 2. Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938 s. 171
- Księga pamiątkowa ku uczczeniu CCCL rocznicy założenia i X wskrzeszenia Uniwersytetu Wileńskiego. T. 2, Dziesięcieolecie 1919-1929. Wilno, 1929 s. 128
- Leksykon psychiatrii, Stanisław Pużyński (red.), Henryk Andrzej Axer, Warszawa: PZWL, 1993, s. 159-160, ISBN 83-200-1712-2, OCLC 169961169.