Adolf Stender-Petersen – Wikipedia, wolna encyklopedia

Adolf Stender-Petersen
Data i miejsce urodzenia	21 lipca 1893 ; Petersburg
Data i miejsce śmierci	16 kwietnia 1963 ; Århus
Zawód, zajęcie	językoznawca, historyk literatury, slawista

Adolf Stender-Petersen (ur. 21 lipca 1893 w Petersburgu, 16 kwietnia 1963 w Århus) – duński językoznawca, historyk literatury, slawista; członek zagraniczny Polskiej Akademii Nauk (od 1962)^[1]. Założyciel „Scando-Slavica”.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował w Kopenhadze i Petersburgu, a doktoryzował się w Heidelbergu. Był profesorem filologii słowiańskiej w Dorpacie i Århus. Pisał m.in. o Młodej Polsce, twórczości S. Żeromskiego.

Die Schulkomödien des Paters Franciszek Bohomolec S. J., wyd. Heidelberg, C. Winter 1923
Tragoediae sacrae. Materialien und Beiträge zur Geschichte der polnisch-lateinischen Jesuitendramatik der Frühzeit, wyd. Tartu (Dorpat) 1931^[2]

Data i miejsce urodzenia	21 lipca 1893 Petersburg
Data i miejsce śmierci	16 kwietnia 1963 Århus
Zawód, zajęcie	językoznawca, historyk literatury, slawista