Alban (imię) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Albanimię męskie pochodzenia łacińskiego genetycznie cognomen Albanus oznaczające „pochodzący z Alby”, tj. np. z miasta Alba Longa albo Alba Fucentia; istniała też góra Albanus mons[1]. Maria Malec jednoznacznie wskazuje na odniesienie pochodzenia Albana do miasta Alba Longa[2].

Imię to zostało odnotowane w średniowiecznej Polsce, ok. 1439 roku[3], w benedyktyńskiej księdze zmarłych[1].

Alban imieniny obchodzi 22 czerwca, w dzień wspomnienia św. Albana z Werulamu.

Żeński odpowiednik: Albana.

Osoby noszące imię Alban:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Henryk Fros, Franciszek Sowa, Księga imion i świętych, t. 1, Kraków: Wydawnictwo WAM, 1997, ISBN 83-7097-271-3, OCLC 830132402.
  2. M. Malec (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, t. 2, Kraków 1995, ISBN 83-85579-68-0
  3. W. Taszycki (red.), Słownik staropolskich nazw osobowych, T. 1, z. 1, (A–Bierwołt), Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1965