Albertyzm – Wikipedia, wolna encyklopedia

Albertyzmsystem filozoficzny oparty na poglądach św. Alberta Wielkiego.

Jako kierunek zaznaczył się w kręgu paryskim w XV wieku. Jan z Maisonneuve wyodrębnił z doktryny Alberta Wielkiego istotne składniki neoplatońskie, jednocześnie opowiadając się przeciwko tomizmowi, skotyzmowi i ockhamizmowi. Badania Jana kontynuował w Kolonii Heimeryk de Campo. W Polsce albertyzm obecny był w filozofii Jakuba z Gostynina i Jana z Głogowa z Akademii Krakowskiej[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. albertyzm, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-12-02].