Albrecht II Kulawy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Albrecht II Kulawy
Ilustracja
Faksymile
Książę Austrii i Styrii
(razem z Otto Wesołym do 1339)
Okres

od 13 stycznia 1330
do 20 lipca 1358

Poprzednik

Fryderyk I

Następca

Rudolf IV

Książę Karyntii
(razem z Otto Wesołym do 1339)
Okres

od 2 kwietnia 1335
do 20 lipca 1358

Poprzednik

Henryk VI

Następca

Rudolf IV

Dane biograficzne
Dynastia

Habsburgowie

Data urodzenia

12 grudnia 1298

Data śmierci

20 lipca 1358

Miejsce spoczynku

klasztor w Gaming

Ojciec

Albrecht I Habsburg

Matka

Elżbieta Tyrolska

Żona

Joanna von Pfirt

Dzieci

Rudolf IV Założyciel
Katarzyna
Małgorzata
Fryderyk III
Albrecht III
Leopold III

Albrecht II Kulawy (ur. 12 grudnia 1298 na zamku Habsburg; zm. 20 lipca 1358 w Wiedniu) – książę austriacki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Albrecht był synem Albrechta I Habsburga i Elżbiety Tyrolskiej. Początkowo był przeznaczony do kariery duchownej i otrzymał staranne wykształcenie. W wieku 15 lat został wybrany na biskupa Pasawy. W maju 1324 poślubił Joannę von Pfirt. Po śmierci w 1326 brata Leopolda I Sławnego zarządzał częścią Austrii i wiódł spory z bratem Ottonem Wesołym. Gdy w 1330 zmarł inny jego brat Fryderyk III Piękny, Albrecht wraz z Ottonem przejęli rządy w Austrii i Styrii. W marcu 1330 zachorował i do końca życia miał niesprawną rękę i nogi. Musiał być noszony na specjalnym krześle dźwiganym przez służbę lub zawieszonym między dwoma końmi.

Albrecht nie starał się o koronę królewską. Był pierwszym Habsburgiem, który związał się trwale z Austrią. Powiększał rodowe posiadłości. W 1335 uzyskał Karyntię, Krainę i Marchię Wendyjską. Po śmierci brata Ottona został jedynym władcą ziem habsburskich. Wówczas zaczął rezydować w Wiedniu. Starał się prowadzić pokojową politykę, ale w latach 1351-1355 prowadził wojnę z Zurychem. Zagrożeniem dla dynastii był brak potomstwa, więc Albrecht wraz z żoną udali się na pielgrzymkę do Akwizgranu, by modlitwą wesprzeć starania o potomków. Albrecht doczekał się sześciorga dzieci.

Dzieci Albrechta II[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dworzaczek W., Genealogia, Warszawa 1959, tabl. 47.
  • Hamannová B., Habsburkové. Životopisná encyklopedie, Praha 1996, s. 33-35.