Aleksander Dziurowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aleksander Dziurowicz

Pełne imię i nazwisko	Aleksander Bolesław Dziurowicz
Data i miejsce urodzenia	24 września 1930 Sosnowiec
Data i miejsce śmierci	25 listopada 1992 Sosnowiec
Wzrost	176 cm
Pozycja	bramkarz
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1945–1947 Czarni Sosnowiec ? (?) 1948–1951 Unia/Stal Sosnowiec ? (?) 1951–1952 Wawel Kraków 4 (0) 1953–1963 Stal/Zagłębie Sosnowiec 115 (1[a]) 1963 Górnik Sosnowiec ? (?)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1955 Polska B 1 (-1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna CKS Czeladź 1970–1971 Warta Zawiercie[1] Czarni Sosnowiec Zagłębie Sosnowiec (młodzież)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Aleksander Bolesław Dziurowicz (ur. 24 września 1930 w Sosnowcu, zm. 25 listopada 1992 tamże) – polski piłkarz (bramkarz Zagłębia Sosnowiec), trener. Wicemistrz Polski 1955, zdobywca Pucharu Polski 1962.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Początki kariery rozpoczynał w zespole Czarnych. Już jako 15-latek bronił bramki w drużynie seniorów. Po połączeniu w 1948 drużyn Czarnych i RKU Sosnowiec bronił bramki Metalu Sosnowiec, a po zmianie nazwy – Stali (wymiennie z Janem Powązką). W 1949 r. wywalczył awans do II ligi. W latach 1951–1952 odbywał służbę wojskową jako zawodnik wojskowego klubu OWKS Kraków. Tam awansował w 1951 r. awansował do I ligi. W I lidze zadebiutował 28 września 1952 w meczu ŁKS Łódź – Wawel Kraków (1:0), zmieniając w 75 minucie Leona Hajduka^[2]. Po odbyciu służby wojskowej powrócił do rodzinnego Sosnowca i w 1954 awansował z zespołem do I ligi. W barwach Zagłębia Dziurowicz rozegrał 118 spotkań. Karierę sportową zakończył w 1963.

Jego rekord 627 minut bez utraty bramki poprawił dopiero po 15 latach bramkarz Legii Warszawa Władysław Grotyński, który w latach 70. był bramkarzem Zagłębia Sosnowiec. Do historii przeszedł też niecodzienny występ Dziurowicza w meczu przeciwko Gwardii (Polonii) Bydgoszcz. W starciu z Norkowskim doznał na tyle poważnej kontuzji, że został przetransportowany do szpitala. W związku z tym od 36 minuty meczu bramki bronił pomocnik Pocwa I, jednak w 64 min do bramki ponownie wrócił Dziurowicz, przywieziony ze szpitala karetką na sygnale. W sezonie 1957, 30 marca w meczu Stal Sosnowiec – Budowlani Opole zdobył bramkę z rzutu karnego^[3]. Tym samym jest jedynym bramkarzem w historii sosnowieckiego klubu, który zdobył gola na szczeblu I ligi.

Przez kibiców był nazywany „Lolek”, przez kolegów z boiska – „Paj”.

Pochowany został na sosnowieckim cmentarzu przy Alei Mireckiego.

Europejskie puchary[edytuj | edytuj kod]

Dzięki zdobyciu przez Zagłębie Dziurowicz miał możliwość występów w rozgrywkach Pucharu Zdobywców Pucharów. Debiut (i zarazem jedyny występ) przypadł na mecz z węgierskim Ujpestem Dozsa Budapeszt. Zakończył się wysoką porażką sosnowiczan.

lp.	Data	Miejsce	Gospodarz	Przeciwnik	Rezultat	Rozgrywki	Grał	Uwagi
1.	12 września 1962	Budapeszt	Újpest FC	Zagłębie Sosnowiec	5:0	PZP	90'

Statystyki piłkarskie[edytuj | edytuj kod]

W I lidze rozegrał 119 meczów i zdobył 1 bramkę jako zawodnik dwóch klubów:

• OWKS Kraków – 4 mecze,
• Stal, późniejsze Zagłębie Sosnowiec – 115 meczów i 1 bramka

Sezon	Klub	Liga	Mecze	Gole	Uwagi
1950	Stal Sosnowiec	II liga	2	0
1951	OWKS Kraków	II liga	?	?
1952	OWKS Kraków	I liga	4	0
1953	Stal Sosnowiec	II liga	?	0
1953/1954	Stal Sosnowiec	Puchar Polski	?	0	półfinał
1954	Stal Sosnowiec	II liga	20	0	awans do I ligi
1954/1955	Stal Sosnowiec	Puchar Polski	1	0
1955	Stal Sosnowiec	I liga	16	0	wicemistrz Polski
1956	Stal Sosnowiec	I liga	22	0
1956/1957	Stal Sosnowiec	Puchar Polski	2	0
1957	Stal Sosnowiec	I liga	22	1
1958	Stal Sosnowiec	I liga	11	0	spadek do II ligi
1959	Stal Sosnowiec	II liga	7	0	awans do I ligi
1960	Stal Sosnowiec	I liga	15	0
1961	Stal Sosnowiec	I liga	14	0
1962	Zagłębie Sosnowiec	I liga	8	0
1962	Zagłębie Sosnowiec	Puchar Polski	4	0	zdobycie pucharu
1962/1963	Zagłębie Sosnowiec	I liga	7	0	brązowy medal MP
1962/1963	Zagłębie Sosnowiec	PZP	1	0
	suma	II liga	?	0
	suma	I liga	119	1
	suma	Puchar Polski	?	0
	suma	PZP	1	0

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Mimo wielu sukcesów sportowych Aleksander Dziurowicz nigdy nie wystąpił w reprezentacji Polski A. Zaliczył jedynie jeden oficjalny mecz w reprezentacji Polski B^[4].

lp.	Data	Miejsce	Gospodarz	Przeciwnik	Rezultat	Rozgrywki	Grał	Uwagi	Zawodnik klubu
1.	26 czerwca 1955	Rzeszów	Polska B	Bułgaria B	1:1	towarzyski	90'		Stal Sosnowiec

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

W 1959, jeszcze jako czynny zawodnik, został trenerem Górnika Sosnowiec (klub posiadał boisko przy Alei Mireckiego) i był nim aż do lat 70., kiedy to Górnik został przyłączony do Zagłębia. W związku z tym Dziurowicz został trenerem młodzieży w Zagłębiu, a następnie kierownikiem Stadionu Ludowego. Na początku lat 80. przeszedł na emeryturę i został trenerem KKS Czarni (sekcji męskiej i kobiecej) oraz Warty Zawiercie

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

• wicemistrzostwo Polski 1955 ze Stalą Sosnowiec
• brązowy medal mistrzostw Polski 1963 z Zagłębiem Sosnowiec
• Puchar Polski 1962 z Zagłębiem Sosnowiec
• awans do I liga 1951 z OWKS Kraków oraz 1954, 1959 ze Stalą Sosnowiec

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jego żoną była Mirosława Dziurowicz, siostra Romy Krajewskiej – żony Ryszarda Krajewskiego^[5].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945–1962). 100 lat prawdziwej historii (3), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017
• Jacek Skuta – Zagłębie Sosnowiec. Historia piłki nożnej. Wiara, która przetrwała – Zagłębie SA, Sosnowiec 2018

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Aleksander Dziurowicz - 90minut.pl - biogram
• Aleksander Dziurowicz - Wikiliga.pl - biogram
• Aleksander Dziurowicz - Polska-Pilka.pl - biogram
• Aleksander Dziurowicz - WorldFootball.net - biogram
• Aleksander Dziurowicz - Transfermarkt.pl - biogram
• Aleksander Dziurowicz - BeSoccer.com - biogram