Alexandru Averescu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Alexandru Averescu
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 marca 1859
Izmaił, Hospodarstwo Mołdawskie

Data i miejsce śmierci

3 października 1938
Bukareszt, Królestwo Rumunii

premier Rumunii
Okres

od 9 lutego 1918
do 15 marca 1918

Przynależność polityczna

Partia Ludowa

Poprzednik

Ion I.C. Brătianu

Następca

Alexandru Marghiloman

premier Rumunii
Okres

od 19 marca 1920
do 18 grudnia 1921

Przynależność polityczna

Partia Ludowa

Poprzednik

Alexandru Vaida-Voievod

Następca

Take Ionescu

premier Rumunii
Okres

od 30 marca 1926
do 4 czerwca 1927

Przynależność polityczna

Partia Ludowa

Poprzednik

Ion I.C. Brătianu

Następca

Barbu Știrbey

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Karola I (Rumunia) Order Ferdynanda I Order Michała Walecznego I klasy (Rumunia) Wielki Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii Wielki Oficer Orderu Korony Rumunii Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii Oficer Orderu Korony Rumunii Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Korony Żelaznej II klasy (Austro-Węgry) Order Lwa i Słońca (Persja) dla obcokrajowców Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Wielki Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Order Orła Białego (1921–1990)
marszałek polny marszałek polny
Data i miejsce urodzenia

9 marca 1859
Ozerne

Data śmierci

2 października 1938

Przebieg służby
Lata służby

1876–1918

Siły zbrojne

Armia Królestwa Rumunii

Główne wojny i bitwy

wojna o niepodległość Rumunii,
insurekcja chłopska w Mołdawii,
II wojna bałkańska,
I wojna światowa

Późniejsza praca

polityk

Alexandru Averescu (ur. 9 marca 1859 w Izmaile, zm. 2 października 1938 w Bukareszcie) – rumuński generał, polityk, premier Rumunii w latach 1920–1921 i 1926–1927. Otrzymał Order Orła Białego w 1921.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1876 zaciągnął się do armii i wziął udział w wojnie z Imperium Osmańskim w latach 1877-1878. Po zakończeniu wojny wybrał karierę wojskową. Kształcił się w Akademii Wojskowej w Turynie. W latach 1895-1898 pracował jako attaché wojskowy na placówce w Berlinie. W 1906 otrzymał pierwszy stopień generalski, a rok później tekę ministra wojny. W 1907 tłumił insurekcję chłopską w Mołdawii. Na jego rozkaz wojsko ogniem artylerii niszczyło wioski opanowane przez powstanie chłopskie, masakrując mieszkańców. W czasie dwóch tygodni zabito około 11 000 ludzi[1]. W czasie II wojny bałkańskiej pełnił funkcję szefa sztabu armii rumuńskiej. W czasie I wojny światowej objął stanowisko dowódcy 3 armii, która stacjonowała w Dobrudży i ochraniała granicę z Bułgarią.

W 1918 objął urząd premiera, który sprawował przez miesiąc. Urząd premiera obejmował jeszcze dwukrotnie (1920-1921, 1926-1927). W 1930 otrzymał stopień marszałka polnego. Zmarł w Bukareszcie.

Pozostawił po sobie pamiętniki (Memorii), z okresu służby wojskowej, wydane w roku 1968.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zygmunt Rynkiewicz, Leksykon bitew świata. Warszawa 2004, s.427.
  2. a b c d e f Alexandru Averescu, one of the four field marshal in romanian army history. colorostariu.wordpress.com. [dostęp 2017-09-27]. (rum.).
  3. Colan Ordinul Ferdinand I, expus la Muzeul Naţional al Unirii din Alba Iulia. mediafax.ro, 2013-10-08. [dostęp 2017-09-27]. (rum.).
  4. a b c d e f g Le général Averescu, commandant du 1er corps d'armée roumain. gallica.bnf.fr. [dostęp 2017-09-27]. (fr.).
  5. a b Generalul Averescu – salvatorul româniei. stelian-tanase.ro. [dostęp 2017-09-27]. (ang.).
  6. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705–2008. Zamek Królewski w Warszawie, 2008, s. 296.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Richard Hall: War in the Balkans: An Encyclopedic History from the Fall of the Ottoman Empire to the Breakup of Yugoslavia.. ABC-CLIO: 2014, s. 18-19. ISBN 978-1-61069-031-7.
  • Zygmunt Ryniewicz: Leksykon bitew świata. Warszawa: Almapress, 2004. ISBN 978-83-7020-379-5.