Alfons Jabłoński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Alfons Jabłoński
„Alf”, „Radca”
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

19 marca 1899
Sternberg, Austria

Data i miejsce śmierci

9 października 1946
Wrocław

Przebieg służby
Lata służby

1916–1946

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Zrzeszenie Wolność i Niezawisłość

Jednostki

8 pułk piechoty Legionów
batalion KOP „Sarny”

Stanowiska

dowódca oddziału

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa
działania zbrojne podziemia antykomunistycznego w Polsce

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Alfons Jabłoński ps. „Alf”, „Radca” (ur. 19 marca 1899 w Sternbergu w Austrii, zm. 9 października 1946 we Wrocławiu) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz podziemia niepodległościowego w czasie II wojny światowej oraz powojennego podziemia antykomunistycznego[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1916–1918 służył w armii austro-węgierskiej, biorąc udział między innymi w walkach, w Albanii. W lutym 1919 jako ochotnik wstąpił do Wojska Polskiego.

Zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1922 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Jako oficer rezerwy 8 pułku piechoty Legionów w Lublinie został zatrzymany w służbie czynnej[2]. 23 sierpnia 1924 roku został przemianowany z dniem 1 lipca 1924 roku na oficera zawodowego w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1922 roku i 30. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. 30 września 1924 roku został awansowany z dniem 1 października 1924 roku na porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1924 roku i 25. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. Był długoletnim oficerem 8 pułku piechoty Legionów w Lublinie[5][6][7]. 22 września 1930 roku został przydzielony na trzymiesięczny XIV Kurs w Centralnej Szkole Strzelniczej w Toruniu[8]. 29 kwietnia 1933 roku awansował na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 117. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. W 1939 roku służył w Batalionie KOP „Sarny”.

Po wybuchu II wojny światowej i zajęciu Kresów Wschodnich przez Armię Czerwoną wyjechał do Warszawy. Od lutego 1940 działał w Związku Walki Zbrojnej na terenie Warszawy. W 1941 pełnił funkcję instruktora wyszkolenia wojskowego Szarych Szeregów. Od 1943 dowodził Inspektoratem Zachodnim Gródek Jagielloński, w tym samym roku został szefem Wydziału operacyjnego Komendy Okręgu Lwów AK. W lipcu 1944 został szefem sztabu Okręgu Lwów „NIE”, zaś w grudniu 1945 w związku z włączeniem Lwowa do ZSRR wyjechał w głąb Polski.

Był działaczem powojennego podziemia antykomunistycznego, od stycznia 1946 kierował Wydziałem Organizacyjnym Okręgu Jelenia Góra „Zachód” Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość (WiN). Był też pełniącym obowiązki zastępcy kierownika Okręgu Jelenia Góra „Zachód” WiN – ppłk. Bolesława Tomaszewskiego, a następnie od 20 maja 1946 pełniącym obowiązki kierownika tegoż Okręgu.

Został aresztowany w Jeleniej Górze pod przybranym nazwiskiem w dniu 9 czerwca 1946 i osadzony w więzieniu we Wrocławiu gdzie zmarł w więziennym szpitalu. Został pochowany na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu (pole 91S, rząd 2 od pola 91, grób 784)[1][10].

W czerwcu 2016 ujawniono iż nieopłacone groby Alfonsa Jabłońskiego i uczestnika Powstania Warszawskiego Jana Fejge na Cmentarzu Osobowickim przeznaczone są do likwidacji. W sprawie grobów interweniował u prezydenta Wrocławia Rafała Dutkiewicza między innymi radny Robert Pieńkowski[11].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Alfons Jabłoński ps. „Alf”, „Radca”. rokzolnierzywykletych.pl. [dostęp 2016-06-11]. (pol.).
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 148, 591.
  3. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 85 z 27 sierpnia 1924 roku, s. 483.
  4. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 105 z 8 października 1924 roku, s. 578.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 140, 404.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 24, 268.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 102, 538.
  8. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 39.
  9. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 6 z 29 kwietnia 1933 roku, s. 116.
  10. ↑ Cmentarze Komunalne Wrocławia [online], groby.cui.wroclaw.pl [dostęp 2021-03-17].
  11. ↑ Tomasz Pajączek, Walczyli za ojczyznę. Groby polskich żołnierzy znikną z wrocławskiego cmentarza? [online], Onet.pl, 10 czerwca 2016 [dostęp 2016-06-11] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-10] (pol.).
  12. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi w służbie wojskowej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alfons_Jabłoński&oldid=72676817”