Amélie de Montchalin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Amélie de Montchalin
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 czerwca 1985
Lyon

Zawód, zajęcie

polityk

Stanowisko

minister transformacji i służb publicznych (2020–2022), minister ekologii i spójności terytorialnej (2022)

Multimedia w Wikimedia Commons

Amélie de Montchalin (ur. 19 czerwca 1985 w Lyonie[1]) – francuska polityk, deputowana, w latach 2019–2020 sekretarz stanu, od 2020 do 2022 minister transformacji i służb publicznych, a w 2022 minister ekologii i spójności terytorialnej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwentka szkoły biznesowej HEC Paris[2]. Uzyskała licencjat z historii na Université Paris Sorbonne oraz z ekonomii stosowanej na Université Paris-Dauphine[3]. Ukończyła również John F. Kennedy School of Government na Uniwersytecie Harvarda. Pracowała w grupie BNP Paribas[4] oraz na dyrektorskim stanowisku w firmie ubezpieczeniowej AXA[3].

Początkowo była związana z francuską centroprawicą[5]. W wyborach w 2017 uzyskała mandat deputowanej do Zgromadzeni Narodowego z ramienia ugrupowania prezydenckiego założonego przez Emmanuela Macron[1], powołano ją na wiceprzewodniczącą frakcji poselskiej LREM[5]. W 2021 wybrana na radną regionu Île-de-France[6].

W marcu 2019 została sekretarzem stanu w gabinecie Édouarda Philippe’a, powierzono jej odpowiedzialność za sprawy europejskie[7]. W lipcu 2020 objęła stanowisko ministra transformacji i służb publicznych w nowo utworzonym rządzie Jeana Castex[8]. W maju 2022 przeszła na funkcję ministra ekologii i spójności terytorialnej w powołanym wówczas gabinecie Élisabeth Borne[9]. W czerwcu 2022 nie została wybrana do niższej izby parlamentu kolejnej kadencji, w lipcu tegoż roku zakończyła pełnienie funkcji rządowej[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Mme Amélie de Montchalin. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2020-07-07]. (fr.).
  2. ↑ Harvard European Conference with HEC Paris in Boston. hec.edu, 12 marca 2020. [dostęp 2020-07-07]. (ang.).
  3. ↑ a b Guillemette de Préval: Amélie de Montchalin, de l’Europe à la fonction publique. la-croix.com, 6 lipca 2020. [dostęp 2020-07-07]. (fr.).
  4. ↑ Sarah Wildman: „France is back.” Macron's En Marche party just swept the French parliament. vox.com, 18 lipca 2017. [dostęp 2020-07-07]. (ang.).
  5. ↑ a b Pierre Lepelletier: Qui sont Sibeth Ndiaye, Amélie de Montchalin et Cédric O, nouveaux entrants au gouvernement?. lefigaro.fr, 31 marca 2019. [dostęp 2020-07-07]. (fr.).
  6. ↑ Elections régionales et des assemblées de Corse, Guyane et Martinique 2021. interieur.gouv.fr. [dostęp 2022-11-14]. (fr.).
  7. ↑ Tous les gouvernements depuis 1958. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2020-07-07]. (fr.).
  8. ↑ Remaniement: qui sont les ministres du gouvernement Castex. lefigaro.fr, 6 lipca 2020. [dostęp 2020-07-07]. (fr.).
  9. ↑ Annonce de la composition du Gouvernement. elysee.fr, 20 maja 2022. [dostęp 2022-05-20]. (fr.).
  10. ↑ Jean-Baptiste Daoulas, Laure Equy: Remaniement: Borne 2, un gouvernement en manque d’élargissement. liberation.fr, 4 lipca 2022. [dostęp 2022-07-04]. (fr.).
Rząd Jeana Castex (2020–2022)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu

Rząd Élisabeth Borne (2022–2024)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Amélie_de_Montchalin&oldid=71795629”