Amrita Sher-Gil – Wikipedia, wolna encyklopedia

Amrita Sher-Gil
Data i miejsce urodzenia	30 stycznia 1913 ; Budapeszt
Data i miejsce śmierci	5 grudnia 1941 ; Lahore
Narodowość	węgierska, indyjska
Alma Mater	École des Beaux-Arts; Académie de la Grande Chaumière
Dziedzina sztuki	malarstwo
	Multimedia w Wikimedia Commons

Amrita Sher-Gil (ur. 30 stycznia 1913 w Budapeszcie, zm. 5 grudnia 1941 w Lahore) – indyjska malarka pochodzenia indyjsko-węgierskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jej ojcem był sikhijski arystokrata Umrao Singh Sher‑Gil^[1], a matką węgierska śpiewaczka operowa Marie Antoinette Gottesmann-Baktay^[1]. Do 1919 roku oraz od 1929 roku do 1934 roku przebywała w Europie. Studiowała malarstwo w Paryżu. Była jedną z czołowych postaci indyjskiej sztuki nowożytnej. Uprawiała malarstwo pejzażowe o pewnych cechach europejskich mieszając tradycyjne malarstwo indyjskie ze sztuką impresjonistów (głównie Paula Gauguina) ze scenami rodzajowymi z życia indyjskiej wsi (np. Toaleta panny młodej). Starała się łączyć treściowe i techniczne inspiracje Zachodu i Wschodu.