Anastazja Czarnogórska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Anastazja Czarnogórska
Ilustracja
księżna Leuchtenbergu
Okres

od 1889
do 1906

wielka księżna Rosji
Okres

od 1907
do 1935

Dane biograficzne
Dynastia

Petrovicie Njegoše

Data urodzenia

23 grudnia 1868

Data śmierci

25 listopada 1935

Ojciec

Mikołaj I Petrowić-Niegosz

Matka

Milena Vukotić

Mąż

Jerzy Maksymilianowicz

Mąż

Mikołaj Mikołajewicz Romanow

Dzieci

Sergiej, Elena

Anastazja Czarnogórska (ur. 23 grudnia 1868 w Cetynii, zm. 25 listopada 1935 w Antibes) – królewna Czarnogóry, wielka księżna Rosji, siostra Milicy.

Księżniczka Anastazja była córką Mikołaja I Petrowicia Njegosza (18411921), króla Czarnogóry, i jego żony, Mileny Vukotić (18471923).

Anastazja rozwiodła się ze swoim pierwszym mężem, Jerzym Maksymilianowiczem, szóstym księciem Leuchtenbergu (18521912), w 1906 roku. Para miała dwójkę dzieci, syna Sergieja (18901974) i córkę Elenę (18921971). Sześć miesięcy później, w 1907 roku, wyszła za mąż za wielkiego księcia Mikołaja Mikołajewicza Romanowa (18561929), nie doczekali się dzieci. Obydwaj mężowie byli wnukami Mikołaja I (17961855), cara Rosji.

Razem z mężem była głęboką wyznawczynią prawosławia, z tendencją do mistycyzmu. W związku z tym, że Czarnogórcy byli Słowianami, antytureckimi mieszkańcami Bałkanów, Anastazja wpajała Mikołajowi panslawistyczne tendecje.

Anastazja i jej mąż uciekli z Rosji przed bolszewikami w 1919 roku na brytyjskim okręcie wojennym HMS Marlborough. Osiedlili się na krótko we Włoszech i później we Francji, zimy spędzali na Lazurowym Wybrzeżu.