Andrejs Piedels – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrejs Piedels
Data i miejsce urodzenia

17 września 1970
Jēkabpils

Wzrost

193 cm

Pozycja

bramkarz

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1992–1993 Pārdaugava Ryga ? (?)
1994 DAG Rīga 16 (0)
1995 Amstrig Rīga 26 (5)
1996–1997 Daugava Ryga 43 (0)
1998–2007 Skonto Ryga 171 (0)
2008 FK Jūrmala 27 (0)
2009 Daugava Ryga 5 (0)
2010 JFK Olimps 0 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1998–2007  Łotwa 14 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2010–2011 JFK Olimps (asystent trenera)
2012–2014 Skonto Ryga (trener bramkarzy)
2013 Łotwa U-21 (trener bramkarzy)
2013–2018 Łotwa (trener bramkarzy)
2014–2017 FK Jelgava (trener bramkarzy)
2017-2020 Riga FC (trener bramkarzy)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Andrejs Piedels (ur. 17 września 1970 w Jēkabpils) – piłkarz łotewski grający na pozycji bramkarza.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Piłkarską karierę Piedels rozpoczął w stolicy kraju Rydze, w tamtejszej Pārdaugavie Ryga. W jej barwach zadebiutował w pierwszej lidze łotewskiej w 1992 roku. W 1994 roku został pierwszym bramkarzem DAG Ryga, a rok później odszedł do Amstrig Ryga. Dla tego klubu zdobył 5 goli, wszystkie ze stałych fragmentów gry. W 1996 roku został zawodnikiem Daugavy Ryga. Wywalczył z nią dwukrotnie z rzędu wicemistrzostwo kraju. W 1998 roku trafił do najbardziej utytułowanego klubu w kraju, Skonto Ryga. W nim początkowo rywalizował z Aleksandrsem Kolinką, który w 2000 roku odszedł do Crystal Palace F.C. wtedy też Piedels stał się pierwszym bramkarzem klubu. Już w 1998 roku został mistrzem Łotwy, a następnie sukces ten powtórzył jeszcze sześciokrotnie w latach 1999–2004. Trzykrotnie w swojej karierze zdobył Puchar Łotwy w latach 1998, 2000, 2001 i 2002. W 2008 roku odszedł ze Skonto do FK Jūrmala. Następnie grał w Daugavie Ryga i JFK Olimps, w którym w 2010 roku zakończył karierę.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Łotwy Piedels zadebiutował w 21 kwietnia 1998 roku w przegranym 1:2 meczu Baltic Cup z Litwą. W 2004 roku został powołany przez Aleksandrsa Starkovsa do kadry na Euro 2004. Tam był rezerwowym dla Aleksandrsa Koļinki i nie wystąpił w żadnym spotkaniu. Karierę reprezentacyjną zakończył w 2005 roku. W kadrze narodowej rozegrał 14 spotkań.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]