Andrzej Grubba – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrzej Grubba
Ilustracja
Andrzej Grubba (1984)
Pełne imię i nazwisko

Andrzej Stanisław Grubba

Data i miejsce urodzenia

14 maja 1958
Brzeźno Wielkie

Data i miejsce śmierci

21 lipca 2005
Sopot

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa świata
brąz Göteborg 1985 drużynowo
brąz Nowe Delhi 1987 gra podwójna
brąz Dortmund 1989 gra pojedyncza
Mistrzostwa Europy
złoto Budapeszt 1982 gra mieszana
srebro Moskwa 1984 gra pojedyncza
srebro Moskwa 1984 drużynowo
srebro Paryż 1988 gra mieszana
srebro Göteborg 1990 gra pojedyncza
srebro Bratysława 1996 gra podwójna
brąz Moskwa 1984 gra mieszana
brąz Praga 1986 gra pojedyncza
brąz Praga 1986 drużynowo
brąz Paryż 1988 gra podwójna
brąz Stuttgart 1992 gra pojedyncza
brąz Bratysława 1996 drużynowo
Plebiscyt Przeglądu Sportowego
złoto 1. miejsce
1984
srebro 2. miejsce
1985
brąz 3. miejsce
1987
brąz 3. miejsce
1990
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Gwiazda w Alei Gwiazd Sportu we Władysławowie

Andrzej Stanisław Grubba (ur. 14 maja 1958 w Brzeźnie Wielkim, zm. 21 lipca 2005 w Sopocie) – polski tenisista stołowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Alojzego i Ludomiry. Pochodził z rodziny nauczycielskiej[1]. Miał żonę Lucynę oraz dwóch synów: Macieja i Tomasza. Absolwent III LO im. Bohaterów Westerplatte w Gdańsku[2]. Ukończył gdańską AWF.

Swoją karierę zaczynał w klubie Neptun Starogard, w którym grał od 1972 do 1973. W latach 1973–1976 był zawodnikiem klubu AZS Uniwersytet Gdański. Od 1976 do 1985 reprezentował barwy klubu AZS-AWF Gdańsk. W 1985 rozpoczął występy w niemieckim klubie tenisa stołowego TTC Zugbrucke Grenzau, w którym grał do 1987. W czasie swojej kariery był sponsorowany przez japońską firmę tenisa stołowego Butterfly (uważa się go za pierwszego promotora tej firmy w Polsce). Zwycięzca plebiscytu czytelników „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca Polski w 1984[3].

Grób Andrzeja Grubby na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie

W 1998 r.[4][5] zakończył karierę sportową. 4 października 2004[6][7] Grubba dowiedział się, że ma raka płuc. Zmarł rano, 21 lipca 2005, w swoim mieszkaniu w Sopocie[8]. 25 lipca 2005 został pochowany na cmentarzu komunalnym w Sopocie[9] (kwatera N10-16-1)[10]. Jest uważany za najlepszego zawodnika w historii polskiego tenisa stołowego. Grał prawą ręką, mimo że był leworęczny[1][11]. 6 kwietnia 2014 roku w Białymstoku odbyła się pierwsza edycja Grubba Polish Champions – Turniej Mistrzów w Tenisie Stołowym[12]. Zwycięzcą turnieju został Jean-Michel Saive.

Sprzęt (którym grał w czasie swojej kariery)
  • Deska: Andrzej Grubba (ALL+)
  • Okładziny: Sriver D13-L (grubość podkładu: 1,9; po obu stronach)

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

  • Brązowy medalista mistrzostw świata w turnieju drużynowym w 1985
  • Brązowy medalista mistrzostw świata w grze podwójnej w parze z Leszkiem Kucharskim w 1987
  • Brązowy medalista mistrzostw świata w grze pojedynczej w 1989
  • Zdobywca Pucharu Świata w 1988
  • 2-krotny finalista Pucharu Świata
  • Mistrz Europy w grze mieszanej z Holenderką Bettiną Vriesekoop w 1982
  • 4-krotny srebrny medalista mistrzostw Europy
  • 7-krotny brązowy medalista mistrzostw Europy
  • 26-krotny mistrz Polski (w tym 12-krotny w grze pojedynczej)
  • 3-krotny uczestnik igrzysk olimpijskich w 1988, 1992 i 1996
  • 2-krotne dojście do 1/8 finału na igrzyskach olimpijskich w grze pojedynczej w 1988 i w 1992
  • 6. miejsce na igrzyskach olimpijskich w grze podwójnej w parze z Leszkiem Kucharskim w 1988

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • Jest patronem Szkoły Podstawowej w Otłowcu (woj. pomorskie, powiat kwidzyński, gmina Gardeja)[16], Szkoły Podstawowej w Przytocku (woj. pomorskie, powiat słupski, gmina Kępice), Publicznej Szkoły Podstawowej w Zelgoszczy (woj. pomorskie, powiat starogardzki, gmina Lubichowo) oraz Szkoły Podstawowej w Kąkolewie (woj. wielkopolskie, gmina Grodzisk Wielkopolski – w uroczystości nadania imienia szkole, na zaproszenie organizatorów uczestniczyła wdowa po sportowcu, pani Lucyna Grubba), jego imię nosi hala sportowa w Starogardzie Gdańskim oraz w Brzegu Dolnym.
  • W listopadzie 2020 roku został patronem jednego z gdańskich tramwajów[17].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Andrzej Grubba we wspomnieniach przyjaciół i kolegów. sport.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-21)].
  2. Diamentowa lista absolwentów.. topolowka.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-01)].
  3. Tomasz Kalemba: Andrzej Grubba – legenda za życia, czarodziej rakietki. eurosport.onet.pl, 2015-07-20. [dostęp 2015-07-21]. (pol.).
  4. Pięć lat temu odszedł od nas wybitny pingpongista Andrzej Grubba. wiadomości24.pl.
  5. Ludzie Wprost – Andrzej Grubba.
  6. Andrzej Grubba walczy z chorobą. sport.pl.
  7. Pożegnanie czarodzieja. rp.pl, 2005-07-22.
  8. Zbiór artykułów poświęconych śmierci Andrzeja Grubby. [dostęp 2010-09-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-07-27)].
  9. Pogrzeb Andrzeja Grubby. rp.pl, 2005-07-26.
  10. śp. Andrzej Grubba
  11. Odeszli. wyborcza.pl. [dostęp 2010-09-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-03)].
  12. Saive wygrał Grubba Polish Champions – Polska Superliga Tenisa Stołowego [online], www.superliga.com.pl [dostęp 2017-11-21] (pol.).
  13. M.P. z 1999 r. nr 4, poz. 18
  14. Sport. Krótko. „Nowiny”, s. 2, Nr 84 z 29 kwietnia 1982. 
  15. Aneta Hołówek: Wybitni sportowcy uhonorowani przez Polskie Radio. PolskieRadio.pl. [dostęp 2015-02-12].
  16. Dlaczego Andrzej Grubba... – Szkoła Podstawowa im. Andrzeja Grubby w Otłowcu [online], www.spotlowiec.szkolna.net [dostęp 2016-02-17].
  17. Telewizja Polska S.A, Andrzej Grubba patronem... tramwaju [online], sport.tvp.pl, 27 listopada 2020 [dostęp 2020-11-27] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]