Andrzej Klimaszewski (kajakarz) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrzej Aleksander Klimaszewski (ur. 26 listopada 1954 w Poznaniu) – polski kajakarz, medalista mistrzostw świata, olimpijczyk.

Największe sukcesy odniósł w startach na nieolimpijskim dystansie 10000 m w kajakach czwórkach (K-4). Trzykrotnie był wicemistrzem świata w tej konkurencji: w Belgradzie (1978) (partnerzy: Krzysztof Lepianka, Zbigniew Torzecki, Zdzisław Szubski), w Duisburgu (1979) (partnerzy: Lepianka, Torzecki, Szubski) i w Nottingham (1981) (partnerzy: Leszek Jamroziński, Ryszard Oborski, Szubski). Dwa razy zdobywał brązowe medale: w Sofii (1977) (partnerzy: Lepianka, Torzecki, Szubski) i w Tampere (1983) (partnerzy: Ireneusz Ciurzyński, Oborski, Krzysztof Szczepański).

Startował na Igrzyskach Olimpijskich w 1980 w Moskwie w konkurencji kajaków-dwójek (K-2) na 1000 m w parze z Krzysztofem Lepianką; odpadli w repasażach.

Klimaszewski był pięciokrotnym mistrzem Polski: w wyścigu K-1 na 10000 m (1979), K-2 na 500 m (1980), K-2 na 10000 m (1980, 1981 i 1982).

Był zawodnikiem Warty Poznań.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Bogdan Tuszyński: Polscy olimpijczycy XX wieku. T. 1: A-M. Wrocław: Wydawnictwo Europa, 2004, s. 359. ISBN 83-7407-050-1.
Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński: Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2006. Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, 2007, s. 281. ISBN 978-83-86320-10-3.