Andrzej Mandalian – Wikipedia, wolna encyklopedia

Andrzej Mandalian
Ilustracja
(2007)
Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1926
Szanghaj

Data i miejsce śmierci

24 listopada 2011
Warszawa

Zawód, zajęcie

poeta, scenarzysta filmowy, tłumacz literatury rosyjskiej

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej
Grób Andrzeja Mandaliana na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie
Andrzej Mandalian (2008)

Andrzej Mandalian, krypt. lit. X-666 (ur. 6 grudnia 1926 w Szanghaju, zm. 24 listopada 2011 w Warszawie) – polski poeta, scenarzysta filmowy, tłumacz literatury rosyjskiej, działacz PZPR, a następnie opozycji demokratycznej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie działaczy Kominternu, uczestników rewolucji w Chinach. Jego matką była Teodora Feder, a ojcem ormiański komunista Tatheos Mandalian[1]. Podczas wielkiej czystki, po powrocie z wojny domowej w Hiszpanii, rodzice zostali aresztowani przez NKWD. Ojca rozstrzelano w 1941 w Lefortowie, a matka została zwolniona po 1945[2].

Andrzej Mandalian od 1927 przebywał z rodzicami na terenie ZSRR. Studiował w Akademii Medycznej w Moskwie. W 1947 repatriowany z matką do Polski. W 1951 ukończył studia medyczne w Akademii Medycznej w Warszawie. Debiutował jako poeta w 1950. W okresie stalinowskim był jednym z czołowych poetów socrealizmu, zaliczany do pokolenia Pryszczatych. Jego utwory m.in. Pieśń o walce klasowej należały do stałego repertuaru oficjalnych akademii i uroczystości. Członek egzekutywy POP PZPR przy Zarządzie Głównym Związku Literatów Polskich w 1953[3]. W latach 1952–1953 oraz 1956–1959 pracował jako redaktor w tygodniku Nowa Kultura. W latach 70. związał się z opozycją demokratyczną. W 1976 roku podpisał protest przeciwko zmianom w konstytucji. 23 sierpnia 1980 dołączył do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[4]. Publikował w wydawanym w drugim obiegu piśmie Zapis[1]. W 1985 wydał w podziemnym wydawnictwie NOWA pod kryptonimem X-666 pisaną w czasie stanu wojennego powieść Operacja Kartagina. Pod koniec życia wiele utworów poświęcił żonie.

Tłumaczył z rosyjskiego m.in. poezje Maryny Cwietajewej, Osipa Mandelsztama, Bułata Okudżawy, Josifa Brodskiego i Jewgienija Jewtuszenki, a także wspomnienia łagrowe Eugenii Ginzburg Stroma ściana. Natomiast z ormiańskiego m.in. klasyczne dzieła Arakela z Tebryzu i Grzegorza z Nareku.

Dwukrotnie nominowany do Nagrody Literackiej Nike: w 2004 za Strzęp całunu[5] i w 2008 za Poemat odjazdu[6].

Był mężem Joanny Rapackiej (1939–2000) – slawistki, eseistki, profesora nauk filologicznych.

Zmarł w Warszawie, pochowany w grobie matki i żony na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B3-2-6)[7].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Tłumaczenia (wybór)[edytuj | edytuj kod]

Prace redakcyjne i opracowania[edytuj | edytuj kod]

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Zmarł Andrzej Mandalian. „Gazeta Wyborcza”, s. 19, 25 listopada 2011. Agora. ISSN 0860-908x. 
  2. Andrzej Mandalian. [dostęp 2020-12-26].
  3. Dariusz Jarosz, Działalność Podstawowej Organizacji Partyjnej PZPR przy Zarządzie Głównym Związku Literatów Polskich w latach 1949–1953 (w świetle akt własnych), „Mazowieckie Studia Humanistyczne”, 5 (1), s. 5-45 [dostęp 2019-01-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-13]. [zob. s. 9]
  4. Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 [b.n.s])
  5. Nagroda Nike 2005. nike.org.pl. [dostęp 2015-08-05].
  6. Nagroda Nike 2008. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-21].
  7. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze
  8. M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  9. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]