Anita Hegerland – Wikipedia, wolna encyklopedia

Anita Hegerland
Data i miejsce urodzenia

3 marca 1961
Sandefjord, Norwegia

Zawód

piosenkarka

Aktywność

od 1970

Powiązania

Mike Oldfield

Strona internetowa

Anita Hegerland (ur. 3 marca 1961 w Sandefjord) – norweska wokalistka. Jako piosenkarka dziecięca popularna na rynkach skandynawskich i niemieckim. Karierę światową zdobyła współpracując z Mikiem Oldfieldem.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Zadebiutowała w wieku dziewięciu lat singlem Mitt Sommarlov. W 1971 roku nagrała singel Schön ist es auf der Welt zu sein w duecie z niemieckim artystą Royem Blackiem, który w samych Niemczech sprzedał się w ilości 1,3 miliona egzemplarzy. Jako dziecko nagrała cztery albumy, ostatni w 1973 roku. W konkursie Melodi Grand Prix, będącym krajowym turniejem eliminacyjnym do Konkursu Piosenki Eurowizji 1971 roku, zajęła czwarte miejsce piosenką Gi meg en zebra[1]. W Melodi Grand Prix brała udział ponownie w 1972, 1983 i w 2009 roku, jednak bez powodzenia.

W 1984 roku poznała Mike’a Oldfielda, z którym współpracowała muzycznie nagrywając liczne płyty, m.in.: Islands i Earth Moving. Współpraca przerodziła się z czasem w związek nieformalny, który zaowocował dwójką dzieci – córką Gretą (ur. 1988) i synem Noahem (ur. 1990)[2]. Porzucona przez Oldfielda osiadła z dziećmi w Norwegii, gdzie nagrała w 1994 roku płytę solową Voice. Hegerland współpracowała przy nagraniach muzyki filmowej i uczestniczyła w licznych lokalnych koncertach. Na scenę krajową powróciła w 2008 roku, a w 2011 nagrała solową płytę Starfish. Płyta otrzymała dobre recenzje, ale nic nie wskazuje by artystka miała nagrać kolejną. Jest to raczej podsumowanie jej dotychczasowej kariery.

Anita Hegerland przyjaźniła się z nieżyjącą już polsko-norweską piosenkarką Aleksandrą Naumik Sandøy. Podczas pogrzebu polskiej wokalistki wykonała ku jej czci dwa utwory.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Informacje na stronie Frikkmusikk.no (archive). frikkmusikk.no. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-24)]. (ang.).
  2. Biografia Mike’a Oldfielda, s. 4 (archive). mikeoldfield.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-08)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]