Anna Mieszczanek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Anna Elżbieta Mieszczanek (ur. 10 grudnia 1954) – polska publicystka, redaktorka, animatorka społeczna, psychoedukatorka w konfliktach i kryzysach rodzinnych, mediatorka rodzinna.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia jest polonistką (Uniwersytet Warszawski, 1975). Podczas stanu wojennego, jak wielu dziennikarzy, została wyrzucona z pracy i podjęła pracę jako sprzedawczyni w sklepie warzywniczym. Po weryfikacji dziennikarzy została sekretarką w Studio Filmowym im. Karola Irzykowskiego (1982–1984), następnie II reżyser filmu Krzysztofa Krauzego pod tytułem Jest (1984, nagroda „Solidarności” i paryskiej „Kultury" dla filmu). W latach 1984–1986 dziennikarka „Przeglądu Katolickiego”. Od 1986 do 1988 redaktorka w Polskim Towarzystwie Psychologicznym, w latach 1984–1989 także w podziemnym piśmie „Karta”. Redaktorka (pod pseudonimem Ewa Żylińska^[1]) wydanej 1989 w drugim obiegu i kilka miesięcy później także oficjalnie, książki z serii Tematy Karty pt. Krajobraz po szoku^[2] o wydarzeniach Marca 1968.

W latach 1992–2007 prywatny wydawca w Wydawnictwie „Intra” oraz Agencji Wydawniczej „Tu”. Absolwentka Studium Pomocy Psychologicznej Jerzego Mellibrudy (1987), odbyła staż w Polskim Towarzystwie Psychologii Zorientowanej na Proces (1998), ma certyfikat Polskiego Centrum Mediacji (1999), jest wpisana na listę mediatorów – osób zaufania publicznego przy warszawskim Sądzie Apelacyjnym (1998).

Od 1995 zaangażowana w działalność sektora pozarządowego. Wiceprezes w latach 1996–1997 Społecznego Instytutu Ekologicznego, freelancer w ruchu kobiecym. Współzałożycielka i pierwszy prezes zarządu Fundacji „Zadbać o świat” (2000), inicjatorka powstania przy Fundacji Ośrodka Mediacji Rodzinnych (2000)^[3], który w latach 2002–2004 działała w ramach Ośrodka Pomocy Psychologicznej „Na Grottgera”^[4].

Inicjatorka i koordynatorka prowadzonej w Fundacji a potem wspólnie z ISO (2000–2006) kampanii społecznej „Zrobione – Zapłacone” na rzecz docenienia pracy domowej kobiet i praw ekonomicznych kobiet^[5]. Raport^[6] przekazano rządowi, zaś w czerwcu 2005 Główny Urząd Statystyczny oficjalnie podał szacunkową wartości nieopłacanej domowej pracy kobiecej^[7].

Felietonistka magazynu „Obywatel” (2003–2010), blogerka w portalach Salon24.pl i Wirtualne Media.

Członkini od 1981 Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, Stowarzyszenia Mediatorów Rodzinnych oraz Miasto Jest Nasze (2016–2017)^[8]. Zasłużony Działacz Kultury (2001).

Ma dwie córki: Olgę i Martę.

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

• Nagroda Fundacji „Polcul"^[9].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

• Krajobraz po szoku, red. Przedświt, Warszawa 1989.
• Problemy terapii alkoholików i ich rodzin, red. M. Król-Fijewska, A. Mieszczanek, Warszawa 1987.
• Eichelberger W., Mieszczanek A., Jak wychować szczęśliwe dzieci, Warszawa 1997, 2012, 2014, ISBN 978-83-65456-16-8.
• Mieszczanek A., Modlitwa o demokracje z wisienką, Katowice : Wydawnictwo Erida, 2013, ISBN 978-83-933914-5-5.
• Mieszczanek A., Przedwojenni. Zawsze był jakiś dwór, Warszawa: Muza, 2020, ISBN 978-83-287-1261-4.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]