Antoni Religioni – Wikipedia, wolna encyklopedia

Antoni Ludwik Religioni
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

29 sierpnia 1866
Wilno

Data i miejsce śmierci

2 grudnia 1939
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

do 1925

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

Dep. VIII Sanit. MSWojsk.

Stanowiska

p.o. szefa departamentu
Inspektor Oddziałów Sanitarnych

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
Grób Antoniego Religioniego na Wojskowych Powązkach

Antoni Ludwik Religioni (ur. 29 sierpnia 1866 w Wilnie, zm. 2 grudnia 1939 w Warszawie) – polski lekarz, generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny włoskich farmaceutów, przybyłej do Polski dwa pokolenia wcześniej; był synem Antoniego i Albertyny z domu Ryłło. Po wczesnej śmierci ojca wychowywał się pod opieką matki i stryjów (m.in. Franciszka, właściciela apteki w Kutaisi na Kaukazie). Uczęszczał do gimnazjum w Słucku (1877–1885), następnie studiował medycynę w Wojskowej Akademii Medycznej w Petersburgu (1885–1891). Był lekarzem wojskowym w armii rosyjskiej, dochodząc do stopnia pułkownika; służył m.in. w czasie tłumienia powstania bokserów w Chinach (1899–1901), w czasie wojny rosyjsko-japońskiej (1904–1905) oraz I wojny światowej.

W listopadzie 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Początkowo pozostawał w dyspozycji szefa sanitarnego Dowództwa Okręgu Generalnego „Kraków”. 1 maja 1920 został zatwierdzony w stopniu generała podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1920, w Korpusie Lekarskim, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Był wówczas szefem sanitarnym Dowództwa Okręgu Generalnego „Grodno”[1]. Później został szefem sanitarnym Dowództwa Okręgu Generalnego „Warszawa”.

W latach 1921–1924 był szefem Wojskowego Instytutu Sanitarnego. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 52. lokatą w korpusie generałów[2]. Z dniem 20 stycznia 1924 został mianowany pełniącym obowiązki szefa Departamentu VIII Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[3]. 3 kwietnia tego roku został mianowany Inspektorem Oddziałów Sanitarnych[4]. Z dniem 30 czerwca 1925 roku został przeniesiony w stan spoczynku z powodu trwałej niezdolności do służby wojskowej, stwierdzonej na podstawie przeprowadzonego postępowania rewizyjno-lekarskiego. Mieszkał wówczas w majątku Wersoka, w gminie Ejszyszki, w powiecie lidzkim[5][6].

Na emeryturze prowadził prywatną praktykę ginekologiczną i internistyczną w powiecie lidzkim. W 1930 osiadł w Wilnie, a kilka lat później w Warszawie. W ostatnich latach życia zajmował się administracją majątkiem Pozgrynda w powiecie lidzkim (ale mieszkał nadal w Warszawie), stanowiącym własność żony (po jej śmierci odziedziczył ten majątek). Zmarł w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[7] (kwatera A17-8-7)[8].

Z małżeństwa z Józefą Szalewiczów miał troje dzieci (córkę Irenę, I voto Radziszewską, II voto Piasecką; synów Antoniego, lekarza i Henryka, zmarłego w młodym wieku).

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 15 maja 1920 roku, s. 353.
  2. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 16.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 24 stycznia 1924 roku, s. 33.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 36 z 9 kwietnia 1924 roku, s. 199.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 57 z 27 maja 1925 roku, s. 285.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 880.
  7. ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 276, wg autora generał Religioni zginął 1 września 1939 roku w Warszawie od bomby lotniczej.
  8. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  9. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Antoni_Religioni&oldid=73602908”