Antonio Possevino – Wikipedia, wolna encyklopedia

Antonio Possevino SJ
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1533 lub 1534
Mantua

Data i miejsce śmierci

26 lutego 1611
Ferrara

Wikariusz generalny Szwecji, Danii i wysp północnych, Moskwy, Inflant, Rusi, Węgier, Pomorza, Saksonii
Okres sprawowania

od 1578

Wyznanie

Katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Jezuici

Śluby zakonne

1559

Prezbiterat

1561

Tablica na budynku Collegium Hosianum w Braniewie, upamiętniająca Antonia Possevino
Antonio Possevino na obrazie Jana Matejki Stefan Batory pod Pskowem

Antonio Possevino (ur. 1533 lub 1534 w Mantui, zm. 26 lutego 1611 w Ferrarze) – dyplomata, legat papieski, jezuita, wikariusz generalny Szwecji, Danii i wysp północnych, Moskwy, Inflant, Rusi, Węgier, Pomorza, Saksonii od 1578[1], doskonały mówca, uczony, teolog, organizator i dyplomata.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1559 wstąpił do zakonu jezuitów i w latach 1572–1578 był sekretarzem jednego z generałów tego zakonu. W 1578 papież Grzegorz XIII wysłał go z misją do Szwecji, gdzie miał doprowadzić do zakończenia wojen inflanckich. Jednocześnie pojechał do Moskwy, przyczyniając się do zawarcia w 1582 polsko-rosyjskiego rozejmu w Jamie Zapolskim. Od 1582 organizował seminaria papieskie: w Braniewie, Wilnie, Rydze, Dorpacie i Kolozsvárze. Był doradcą króla Stefana Batorego. Odsunięty od dworu w 1585, osiadł w Braniewie. Ostatecznie opuścił Polskę w 1587 roku i wykładał w Padwie oraz oddawał się pracy pisarskiej[2].

Pozostawił bardzo wnikliwy opis państwa rosyjskiego i rządów cara Iwana IV Groźnego. Opisał Moskwę, jej historię, obyczaje i sytuację religijną w książce Moscovia (1586). Z jego polecenia w 1585 do Szwecji z misją specjalną (rekatolicyzacja) wyruszyli jezuici: Bernard Gołyński i Bartłomiej Tomaszewicz[3].

Pisma[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Historia Dyplomacji Polskiej, tom II 1572-1795 pod red. Zbigniewa Wójcika, PWN Warszawa 1982, s. 17.
  2. Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach polskich 1564–1995, s. 532
  3. Paweł Jasienica, Polska anarchia Wydawnictwo Literackie Kraków 1988, s.94.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kazimierz Lepszy (red.): Słownik biograficzny historii powszechnej do XVII stulecia. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1968.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]