Argument teleologiczny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Argument teleologiczny (argument z projektu) – jedna z prób argumentowania na rzecz istnienia Boga. Mówi, że istnienie porządku świadczy o istnieniu kogoś, kto świat racjonalnie uporządkował w określonym celu, Boga-Stwórcy[1].

Dawniej odwoływano się do pitagorejskiej harmonii, dziś argumentuje się z zasady antropicznej[2]Zasady antropiczne, lub matematyczności świata[3], rzadziej z biologicznej celowości lub niezwykłości umysłu. Według zwolenników cechy Wszechświata są takie, jakich spodziewalibyśmy się, gdyby był on dziełem inteligentnej siły wyższej.

Adwersarze tego argumentu nie podzielają opinii, że uporządkowanie musi świadczyć o Projektancie, porządek mogą bowiem tworzyć prawa natury, np. dobór naturalny jest odpowiedzialny za dopasowanie organizmów żywych do środowiska[4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Janusz Sytnik-Czetwertyński: Metafizyczne zasady wszechświata: Kartezjusz, Newton, Leibniz. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2006, s. 15. ISBN 978-83-233-2220-7.
  2. Michał Heller, Ostateczne wyjaśnienia wszechświata, Kraków: Universitas, 2008, s. 124-125, 127-128, 133, ISBN 978-83-242-1412-9.
  3. Michał Heller, Ostateczne wyjaśnienia wszechświata, Kraków: Universitas, 2008, s. 212-213, ISBN 978-83-242-1412-9.
  4. Richard Dawkins, Bóg urojony, Wyd. 2 popr., Warszawa: Wydawnictwo CiS, 2007, s. 120-121, ISBN 978-83-85458-28-9, OCLC 1319186083 [dostęp 2023-01-20].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]