Aristid Lindenmayer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aristid Lindenmayer
Ilustracja
Grafika 3D rośliny wygenerowanej za pomocą L-systemu.
Data urodzenia

17 listopada 1925

Data śmierci

30 października 1989

doktor filozofii nauk o życiu i biologii
Specjalność: biologia, filozofia, filozofia nauki
Alma Mater

Uniwersytet Budapeszteński

Doktorat

1956 – fizjologia roślin
Uniwersytet Michigan

aktywność akademicka
Uczelnia

Uniwersytet w Utrechcie

Stanowisko

profesor wizytujący

Okres zatrudn.

1.09.1968–31.08.1969

Uczelnia

Uniwersytet w Utrechcie

Stanowisko

profesor

Okres zatrudn.

1.09.1969–30.10.1989

Aristid Lindenmayer (ur. 17 listopada 1925, zm. 30 października 1989) – węgierski biolog[1], który opracował rodzaj języków formalnych, znanych dziś jako L-systemy lub systemy Lindenmayera (1968), za pomocą których modelował zachowanie komórek roślin; dziś służą one również do modelowania całych roślin.

Lindenmayer pracował nad drożdżami i pleśniami oraz badał wzorce wzrostu różnych rodzajów alg, np. niebieskozielonych bakterii Anabaena catenula. Pierwotnie L-systemy miały służyć jako opis formalny rozwoju tego rodzaju prostych organizmów wielokomórkowych oraz jako sposób ilustracji związków sąsiedzkich między komórkami roślin. Później rozszerzono go, by mógł opisywać rośliny wyższe i złożone struktury rozgałęziające się.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Lindenmayer studiował chemię i biologię na Uniwersytet im. Loránda Eötvösa w Budapeszcie od 1943 do 1948 roku, po czym obronił doktorat z fizjologii roślin na Uniwersytecie Michigan w 1956 roku[1]. W 1968 roku był profesorem wizytującym, a rok później objął stanowisko profesora filozofii nauk o życiu i biologii na Uniwersytecie w Utrechcie[1]. Od 1972 roku kierował grupą biologii teoretycznej na tym uniwersytecie[2].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Uniwersytet w Utrechcie: Catalogus Professorum. [dostęp 2016-09-15]. (niderl.).
  2. Przemysław Prusinkiewicz, Martin de Boer. Obituary Aristid Lindenmayer (1925-1989). „Int. J. General Systems”. 18, s. 289-290, 1991.