Armand Guidolin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Armand Guidolin

Data i miejsce urodzenia	9 grudnia 1925 Thorold
Data i miejsce śmierci	24 listopada 2008 Barrie
Obywatelstwo	Kanada
Wzrost	173 cm
Pozycja	lewoskrzydłowy
Uchwyt	lewy
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole Boston Bruins Detroit Red Wings Chicago Blackhawks

Armand Guidolin (ur. 9 grudnia 1925 w Thorold, zm. 24 listopada 2008 w Barrie) – kanadyjski hokeista, najmłodszy debiutant w historii ligi NHL.

Miał pseudonim "Bep", gdyż jego matka, która mówiła po włosku i bardzo słabo po angielsku, zamiast baby (po ang. dziecko) mówiła beppy. Skrócono tę formę i zostało "Bep".

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

W okresie juniorskim Guidolin występował w lidze OHA w klubie Oshawa Generals. 12 listopada 1942, gdy miał 16 lat i 11 miesięcy, zadebiutował w NHL w barwach Boston Bruins w meczu przeciwko Toronto Maple Leafs (1:3). Jego debiut w NHL był możliwy dzięki II wojnie światowej, gdyż wielu starszych hokeistów Bostonu dostało powołanie do wojska.

W NHL grał także w Detroit Red Wings i Chicago Blackhawks do 1952 roku. Przez następne 9 lat grał w niższych ligach, po czym skończył karierę.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Guidolin trenował Belleville McFarlands z którymi zdobył Allan Cup w 1958 i Mistrzostwo Świata w 1959^[1]. W 1965 został trenerem Oshawa Generals. Ten klub doprowadził do finału Memorial Cup, gdzie przegrał z Edmonton Oil Kings. Następnie Guidolin trenował London Knights w OHL, Boston Bruins i Kansas City Scouts w NHL, Edmonton Oilers w WHA oraz Boston Braves i Philadelphia Firebirds w AHL.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]