Arnold Zweig – Wikipedia, wolna encyklopedia

Arnold Zweig

Data i miejsce urodzenia	10 listopada 1887 Głogów
Data i miejsce śmierci	26 listopada 1968 Berlin
Narodowość	niemiecka
Język	niemiecki
Dziedzina sztuki	literatura
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Arnold Zweig (ur. 10 listopada 1887 w Głogowie, zm. 26 listopada 1968 w Berlinie) – niemiecki pisarz i pacyfista^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem żydowskiego siodlarza. Wykształcenie odbierał w gimnazjum w Katowicach, a następnie studiował filozofię, filologię nowożytną, germanistykę, historię i historię sztuki. Brał udział w I wojnie światowej, pod jej koniec pracował w wydziale prasowym sztabu frontu wschodniego w Kownie. Po przeżyciach z okresu I wojny światowej pozostał zaangażowanym pacyfistą, a także zetknął się ze wschodnioeuropejskim syjonizmem. Od 1923 roku mieszkał w Berlinie, był redaktorem żydowskiego pisma „Jüdische Rundschau”. W tym okresie był bardzo zaangażowany w działalność syjonistyczną. Po przejęciu władzy przez hitlerowców w 1933 roku zmuszony był opuścić Niemcy; poprzez Czechosłowację i Szwajcarię dotarł do Francji, gdzie zatrzymał się na dłużej i spotkał się z innymi niemieckimi emigrantami: Tomaszem Mannem, Lionem Feuchtwangerem, Anną Seghers i Bertoltem Brechtem. Ze względu na swoje syjonistyczne przekonania wyjechał do Palestyny (Hajfa). Wydawał tam niemieckojęzyczne pismo emigracyjne „Orient”. Podczas pobytu w Palestynie zraził się do syjonizmu i zaczął się coraz bardziej skłaniać ku socjalizmowi.

W roku 1948 zdecydował się powrócić do Niemiec Wschodnich. Po wojnie pełnił funkcje w aparacie władzy NRD i uczestniczył w ruchu pokojowym (między innymi był delegatem na Kongresy Pokojowe w Paryżu i Warszawie).

22 listopada 1950 w Warszawie na II Kongresie Obrońców Pokoju został wybrany w skład Światowej Rady Pokoju^[2].

Został odznaczony m.in. Orderem Zasług dla Ojczyzny.

Ważniejsze dzieła[edytuj | edytuj kod]

• Nowele o Klaudii (Novellen um Claudia, 1912)
• Wielka wojna białych ludzi' (Der große Krieg der weißen Männer cykl powieściowy, 1927-1954)
  • Czas dojrzał (Die Zeit ist reif, 1958)
  • Młoda kobieta z roku 1914 (Junge Frau von 1914, 1931)
  • Wychowanie pod Verdun (Erziehung vor Verdun, 1935)
  • Spór o sierżanta Griszę (Der Streit um den Sergeanten Grischa, 1927 [1])
  • Umilkły działa (Die Feuerpause, 1954)
  • Intronizacja (Einsetzung eines Königs, 1937)
• Topór z Wandsbek (Das Beil von Wandsbeck, 1943)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Jerzy Moskal: ... Bogucice, Załęże et nova villa Katowice – Rozwój w czasie i przestrzeni. Katowice: Wydawnictwo Śląsk, 1993, s. 33, 78. ISBN 83-85831-35-5.
• Maritta Rost: Bibliographie Arnold Zweig. 2 Bde. Berlin u. Weimar: Aufbau Verl., 1987
• Pisarze niemieckojęzyczni XX wieku. Leksykon encyklopedyczny PWN pod red, Marka Zybury. Warszawa – Wrocław: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996. ISBN 83-01-11995-0 (autor biogramu: Marek Zybura).