Artem Sitak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Artem Sitak
Ilustracja
Państwo

 Nowa Zelandia

Data i miejsce urodzenia

8 lutego 1986
Orenburg

Wzrost

185 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2001

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Mason Fuller

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

299 (11 sierpnia 2008)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

5

Najwyżej w rankingu

32 (10 września 2018)

Australian Open

3R (2015)

Roland Garros

3R (2018)

Wimbledon

QF (2018)

US Open

2R (2014, 2016, 2018)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosja
Uniwersjada
złoto Izmir 2005 gra pojedyncza
złoto Izmir 2005 gra podwójna

Artem Sitak (ur. 8 lutego 1986 w Orenburgu) – nowozelandzki tenisista pochodzenia rosyjskiego, reprezentant w Pucharze Davisa.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Będąc już w gronie zawodowców Sitak wielokrotnie wygrywał zawody z serii ITF Men's Circuit w grze pojedynczej.

W grze podwójnej jest zwycięzcą pięciu turniejów o randze ATP Tour z trzynastu rozegranych finałów..

Od 2011 roku jest regularnym reprezentantem Nowej Zelandii w Pucharze Davisa.

W 2005 roku zdobył dwa złote medale podczas uniwersjady w Izmirze, w grze pojedynczej i grze podwójnej.

W rankingu gry pojedynczej Sitak najwyżej był na 299. miejscu (11 sierpnia 2008), a w klasyfikacji gry podwójnej na 32. pozycji (10 września 2018).

Finały w turniejach ATP Tour[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra podwójna (5–8)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 13 lipca 2014 Stuttgart Ceglana Polska Mateusz Kowalczyk Hiszpania Guillermo García-López
Austria Philipp Oswald
2:6, 6:1, 10–7
Zwycięzca 2. 8 lutego 2015 Montpellier Twarda (hala) Nowa Zelandia Marcus Daniell Wielka Brytania Dominic Inglot
Rumunia Florin Mergea
3:6, 6:4, 16–14
Finalista 1. 15 lutego 2015 Memphis Twarda (hala) Stany Zjednoczone Donald Young Polska Mariusz Fyrstenberg
Meksyk Santiago González
7:5, 6:7(1), 8–10
Finalista 2. 26 kwietnia 2015 Bukareszt Ceglana Stany Zjednoczone Nicholas Monroe Rumunia Marius Copil
Rumunia Adrian Ungur
6:3, 5:7, 15–17
Zwycięzca 3. 12 czerwca 2016 Stuttgart Trawiasta Nowa Zelandia Marcus Daniell Austria Oliver Marach
Francja Fabrice Martin
6:7(4), 6:4, 10–8
Finalista 3. 30 lipca 2017 Atlanta Twarda Holandia Wesley Koolhof Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
3:6, 4:6
Finalista 4. 24 września 2017 Metz Twarda (hala) Holandia Wesley Koolhof Francja Julien Benneteau
Francja Édouard Roger-Vasselin
5:7, 3:6
Finalista 5. 18 lutego 2018 Nowy Jork Twarda (hala) Holandia Wesley Koolhof Białoruś Maks Mirny
Austria Philipp Oswald
4:6, 6:4, 6–10
Finalista 6. 4 marca 2018 São Paulo Ceglana Holandia Wesley Koolhof Argentyna Federico Delbonis
Argentyna Máximo González
4:6, 2:6
Finalista 7. 6 maja 2018 Estoril Ceglana Holandia Wesley Koolhof Wielka Brytania Kyle Edmund
Wielka Brytania Cameron Norrie
4:6, 2:6
Zwycięzca 4. 21 lipca 2018 Newport Trawiasta Izrael Jonatan Erlich Salwador Marcelo Arévalo
Meksyk Miguel Ángel Reyes-Varela
6:1, 6:2
Finalista 8. 3 marca 2019 Acapulco Twarda Stany Zjednoczone Austin Krajicek Niemcy Alexander Zverev
Niemcy Mischa Zverev
2:6, 7:6(4), 10–5
Zwycięzca 5. 29 czerwca 2019 Antalya Trawiasta Izrael Jonatan Erlich Chorwacja Ivan Dodig
Słowacja Filip Polášek
6:3, 6:4

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]