Asafa Powell – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł należy dopracować: od 2007-08 → zweryfikować treść i dodać przypisy, → napisać artykuł w sposób neutralny, → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ten artykuł dotyczy jamajskiego lekkoatlety. Zobacz też: inne osoby oraz inne znaczenie terminu Powell.

Asafa Powell

Asafa Powell w Doha w 2012
Data i miejsce urodzenia	23 listopada 1982 Spanish Town
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Jamajka Igrzyska olimpijskie złoto Rio de Janeiro 2016 lekkoatletyka 4 x 100 m Mistrzostwa świata złoto Berlin 2009 4 x 100 m złoto Pekin 2015 4 x 100 m srebro Osaka 2007 4 × 100 m brąz Osaka 2007 100 m brąz Berlin 2009 100 m Halowe mistrzostwa świata srebro Portland 2016 60 m Igrzyska Wspólnoty Narodów złoto Melbourne 2006 100 m złoto Melbourne 2006 4 × 100 m srebro Manchester 2002 4 × 100 m
Multimedia w Wikimedia Commons

Asafa Powell (ur. 23 listopada 1982 w Spanish Town w stanie Saint Catherine) – jamajski lekkoatleta, były rekordzista świata w biegu na 100 m (9,74 s), złoty medalista z Rio de Janeiro w sztafecie.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z rodziny o sportowych tradycjach: jeden z jego starszych braci Donovan (ur. 1971) uprawiał z powodzeniem lekkoatletykę, był finalistą halowych mistrzostw świata w Maebashi (1999) w biegu na 60 m oraz akademickim mistrzem USA na 100 m, a jednym z jego kuzynów jest Derrick Atkins. Asafa Powell rozpoczynał karierę sportową jako piłkarz, biegami sprinterskimi zainteresował się pod wpływem brata oraz sukcesów Maurice'a Greene'a. W 2001 rozpoczął treningi lekkoatletyczne. W 2004 osiągnął rekord życiowy na 100 m poniżej 10 sekund – 9,87. 14 czerwca 2005 na zawodach w Atenach ustanowił rekord świata na tym dystansie na 9,77, poprawiając o setną sekundy dotychczasowe osiągnięcie Tima Montgomery'ego. Rekord ten wyrównał w 2006 roku na mityngu w Gateshead.

Powell jest studentem medycyny sportowej w Kingston. Startował na mistrzostwach świata w 2003 (odpadł po falstarcie w ćwierćfinale). Na igrzyskach olimpijskich w Atenach 2004 był wymieniany w gronie faworytów do medalu, ale ostatecznie zajął 5. miejsce. Ta sama sytuacja miała miejsce 4 lata później, w Pekinie. Mierzy 190 cm wzrostu i waży 88 kg. Do sierpnia 2012 przebiegł w sumie 80 oficjalnych biegów na 100 m poniżej 10 s.

Kontrola antydopingowa przeprowadzona w czerwcu 2013 wykazała u Powella obecność niedozwolonych środków, przez co nie mógł wziąć udziału w mistrzostwach świata w Moskwie (2013)^[1][2]. W kwietniu 2014 zawodnik został zdyskwalifikowany na 18 miesięcy^[3].

Największe sukcesy[edytuj | edytuj kod]

• Brąz i srebro Mistrzostw Świata w 2007 roku na 100m i w sztafecie 4x100m
• 5 zwycięstw podczas Światowego Finału IAAF (bieg na 100 m – 2004, 2006, 2007, 2008; bieg na 200 m – 2004)
• zwycięstwo we wszystkich biegach na 100 metrów Złotej Ligi w 2006 za co dostał 250000$
• 5. miejsce na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach w 2004 roku
• piąte miejsce na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie w 2008 roku
• ósme miejsce na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w 2012 roku
• Złoty medal podczas Igrzysk Wspólnoty narodów w Melbourne w 2006 roku w biegu na 100m.
• Złoty medal podczas Igrzysk Wspólnoty narodów w Melbourne w 2006 roku w Biegu sztafetowym 4x100m
• Srebrny medal podczas Igrzysk Wspólnoty narodów w Manchesterze w 2002 roku w sztafecie 4x100m
• największa liczba oficjalnych biegów poniżej 10 s w sprincie na 100 m w ciągu sezonu (15-krotnie) (sezon 2008)
• Brązowy medal Mistrzostw Świata w 2009 roku w Berlinie w biegu na 100m
• Złoty medal Mistrzostw Świata w 2009 roku w Berlinie w sztafecie 4 x 100 metrów
• zwycięzca łącznej punktacji Diamentowej Ligi 2011 w biegu na 100 metrów^[4].
• Złoty medal Mistrzostw Świata w 2015 roku w Pekinie w sztafecie 4 x 100 metrów
• Srebrny medal Halowych Mistrzostw Świata 2016 w Portland w biegu na 60 metrów
• Największa liczba oficjalnych biegów w czasie poniżej 10 sekund na przestrzeni całej kariery - 80 razy do sierpnia 2012

Mistrzostwa Świata[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa Świata	Miasto	Data	Konkurencja	Wynik	Miejsce
Osaka 2007	Osaka	26 sierpnia 2007	100m	9.96 s
Osaka 2007	Osaka	1 września 2007	4x100m	37,89 s
Berlin 2009	Berlin	16 sierpnia 2009	100m	9.84 s
Berlin 2009	Berlin	22 sierpnia 2009	4x100m	37,31 s
Pekin 2015	Pekin	29 sierpnia 2015	4x100m	37,36 s

Na Mistrzostwach Świata w Osace w 2007 roku zdobył brązowy medal na dystansie 100 metrów, uzyskując czas 9.96 s. Powell był faworytem biegu, lecz przez usztywnienie się w momencie, gdy zaczęli doganiać go rywale, uzyskał dopiero trzeci czas. Usprawiedliwiają to jednak dwie nie do końca wyleczone kontuzje. W sztafecie 4 × 100 m zajął drugie miejsce. Na ostatniej zmianie zdołał wyprowadzić jamajską sztafetę (Marvin Anderson, Usain Bolt, Nesta Carter i Asafa Powell) z 5. na 2. miejsce, wyprzedzając sztafetę brytyjską o 0,01 s.

Podczas MŚ w Berlinie Powell był w cieniu Gaya i Bolta. Media faworyzowały tych dwóch zawodników, a Powell zmagający się w bieżącym sezonie z kontuzją kostki nie był wymieniany nawet jako kandydat do brązowego medalu. W finale osiągnął jednak czas 9,84 s, który był jego najlepszym rezultatem w sezonie 2009. Zbliżył się na 0,12 s do swojego najlepszego wyniku z Lozanny. W wywiadzie dla stacji Eurosport Powell stwierdził, że nie da rady poprawić już rekordu świata Usaina Bolta wynoszącego po berlińskim finale 9,58 s, ale chce walczyć o poprawienie swojego najlepszego rezultatu 9,72 s i złamać barierę 9,7 s. W przeddzień zakończenia Mistrzostw Świata, Powell wraz z kolegami ze sztafety jamajskiej zdobył złoty medal. Jamajczycy pobiegli w składzie:Steve Mullings, Michael Frater, Usain Bolt, Asafa Powell, a uzyskany przez nich czas 37,31 był Rekordem Mistrzostw Świata.

Medale Igrzysk Olimpijskich[edytuj | edytuj kod]

Rok	Zawody	Miasto	Miejsce	Konkurencja	Czas
2016	Letnie Igrzyska Olimpijskie	Rio de Janeiro		sztafeta 4 x 100 m	37,27

Medale Halowych Mistrzostw Świata[edytuj | edytuj kod]

Rok	Zawody	Miasto	Miejsce	Konkurencja	Czas
2016	Halowe mistrzostwa świata	Portland		Bieg na 60 m	6,50

Medale Igrzysk Wspólnoty narodów[edytuj | edytuj kod]

Rok	Zawody	Miasto	Miejsce	Konkurencja	Czas
2006	Igrzyska Wspólnoty Narodów	Melbourne		bieg na 100 m	10,03
2006	Igrzyska Wspólnoty Narodów	Melbourne		sztafeta 4 x 100 m	38,36
2002	Igrzyska Wspólnoty Narodów	Manchester		sztafeta 4 x 100 m	38,62

Rekordy życiowe[edytuj | edytuj kod]

Konkurencja	Czas	Wiatr	Miejsce	Data
Bieg na 50 metrów (hala)	5,64	+0,0m/s	Nowy Jork	28 stycznia 2012
Bieg na 60 metrów (hala)	6,44 NR		Portland	18 marca 2016
	6,44 NR		Portland	18 marca 2016
Bieg na 100 jardów	9,07	-0,2m/s	Ostrawa	27 maja 2010
Bieg na 100 metrów	9,72 MR	+0,2m/s	Lozanna	2 września 2008
Bieg na 200 metrów	19,90	+1,3m/s	Kingston	25 czerwca 2006
Bieg na 400 metrów	45,94	–	Sydney	28 lutego 2009

Najlepsze rezultaty według sezonów[edytuj | edytuj kod]

100m[edytuj | edytuj kod]

Rok	Wynik	Miejsce	Data
2015	9,81	Paryż	04/07/2015
2014	9,87	Austin	23/08/2014
2013	10,02	Kingston	20/06/2013
2012	9,85	Oslo	07/06/2012
2011	9,78	Lozanna	30/06/2011
2010	9,82	Rzym	10/06/2010
2009	9,82	Szczecin	15/09/2009
2008	9,72	Lozanna	02/09/2008
2007	9,74	Rieti	09/09/2007
2006	9,77	Gateshead	11/06/2006
2006	9,77	Zurych	08/08/2006
2005	9,77	Ateny	14/06/2005
2004	9,87	Bruksela	03/09/2004
2003	10,02	Bruksela	05/09/2003
2002	10,12	Rovereto	28/08/2002

Błąd z Osaki również w Pekinie[edytuj | edytuj kod]

Po nieudanych Mistrzostwach Świata w Osace zawodnik nie ukrywał chęci zdobycia złotego medalu w Pekinie. Po roku przygotowań do Asafa Powella i Tysona Gaya dołączył jeszcze jeden sprinter – Jamajczyk Usain Bolt. Zaczęło mówić się o rywalizacji tej trójki. Bolt i Powell doszli do finału, a niespodziewanie w półfinale odpadł (po fatalnym występie) Tyson Gay.

Na linii startu Bolt był wyraźnie rozluźniony, a po Powellu widać było lekkie zdenerwowanie. Po strzale startera Powell wykorzystał swój atut – szybki start i na chwilę objął prowadzenie w biegu, jednak na 4. torze rozpędzał się Usain Bolt. Na 50-40 m przed metą Powell zaczął być doganiany przez rywali i ostatecznie dał wyprzedzić się czterem zawodnikom. Powtórzyła się sytuacja z Osaki, a Powell zajął 5. miejsce na dystansie 100 m na Igrzyskach Olimpijskich.

Można więc twierdzić, że Asafa nie wytrzymuje psychicznie walki z rywalami na większych imprezach sportowych.

Najszybszy start oraz bieg ze startu lotnego[edytuj | edytuj kod]

Asafa Powell ma w swojej karierze sportowej jeszcze 2 nieoficjalne rekordy świata. Pierwszy to najszybsze 10 m w historii sprintu na 100 m – odcinek między 30 a 40 metrem najpopularniejszego biegu sprinterskiego. Podczas występu w Lozannie 2 września 2008 Powell przebiegł ten odcinek w czasie 0,82 s (jak wykazała elektroniczna analiza). Po przeanalizowaniu biegów mistrza olimpijskiego z Sydney Maurice'a Greene'a okazało się, że jemu też raz udało się osiągnąć taki wynik w tym samym przedziale metrowym (30-40 m).

Można więc wyciągnąć wniosek, że Powell to sprinter dysponujący najlepszym przyspieszeniem. Według ekspertów brakuje mu jednak wytrzymałości szybkościowej która jest niezbędna w biegach na 100 m, a przede wszystkim na 200 m.

Asafa Powell w Polsce[edytuj | edytuj kod]

Asafa Powell to najbardziej znany współczesny sprinter, który zawitał do Polski. Jamajczyk stale odwiedzał Polskę w latach 2006, 2007, 2008, z zamiarem przebiegnięcia dystansu 100 m poniżej 10 sekund. Kiedy organizatorom mitingu Pedro's Cup udało się zaprosić Powella do Warszawy w 2006 roku, pogoda spowodowała, że uzyskał tylko 10,12 s. Powell obiecał wtedy, że w 2007 roku spróbuje ponownie.

Pogoda jednak znowu nie dopisała, a Jamajczyk uzyskał 10,02 s. Na konferencji prasowej przyznał, że nigdy nie biegał w takim zimnie, ale ponownie zapowiedział, że przyleci do Polski w 2008 roku.

Powell dotrzymał słowa i mimo dużo bardziej kuszących ofert od azjatyckich menadżerów przybył do Szczecina na najsłynniejszy polski miting lekkoatletyczny. W obecności 4000 kibiców zgromadzonych na stadionie 17 września 2008 roku uzyskał czas 9,89 s i jako pierwszy złamał na polskiej bieżni barierę 10 sekund.

15 września 2009 Powell ponownie odwiedził Szczecin. Tegoroczny mityng Pedro's Cup okazał się jeszcze bardziej udany niż ten z roku 2008. Na polska bieżnię zawitał nie tylko Asafa ale także potrójny złoty medalista z Osaki i obecny wicemistrz świata z Berlina Tyson Gay, który wystąpił na 200m. Mało kto wierzył, że 100 m mężczyzn będzie tak emocjonujące. Zapowiedzi Powella o poprawieniu wyniku z zeszłego roku (9.89) wydawały się mocno przesadzone. Jamajczyk po sezonie z dwoma kontuzjami postanowił się nie oszczędzać. Publiczność czekała na ten start od wczesnego popołudnia. Powell wystartował zdecydowanie i już po 30 m był klasą tylko dla siebie. Ostatecznie jego czas wyniósł 9,82 i jest to jego najlepszy wynik w tym sezonie. Dopisał wiatr, wspaniała widownia i temperatura też nie była zła – powiedział po biegu Powell. Kluczem do sukcesu była bardzo dobra rozgrzewka przed startem, zaznaczył. Teraz mamy w Polsce już dwa wyniki nie tylko poniżej 10 s, ale także poniżej bariery 9,9 s.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Asafa Powell w bazie World Athletics (ang.).
• Asafa Powell, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2020-03-26]  (ang.).
• Wyniki olimpijskie Powella w serwisie Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-02)]. (ang.)