Asaph Hall – Wikipedia, wolna encyklopedia

Asaph Hall
Ilustracja
Państwo działania

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

15 października 1829
Goshen

Data i miejsce śmierci

22 listopada 1907
Annapolis

profesor
Specjalność: astronomia
Uczelnia

Uniwersytet Harvarda

podpis

Asaph Hall (ur. 15 października 1829 w Goshen, zm. 22 listopada 1907 w Annapolis) – amerykański astronom, najbardziej znany jako odkrywca dwóch księżyców Marsa (Fobosa i Deimosa) w 1877[1]. Zajmował się również obliczaniem orbit księżyców innych planet i gwiazd podwójnych, wyznaczył okres obrotu Saturna i masę Marsa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Goshen w stanie Connecticut. Od 16 roku życia pracował jako rzemieślnik, później dostał się do college’u w New Hudson. W 1856 ożenił się z Angeline Stickney.

W 1856 zaczął pracować w obserwatorium Uniwersytetu Harvarda w Cambridge, gdzie zajmował się obliczaniem orbit. Od 1862 Hall pracował w obserwatorium marynarki wojennej w Waszyngtonie, gdzie po roku objął stanowisko profesora.

Od 1875 Hall miał możliwość prowadzenia obserwacji za pomocą teleskopu o średnicy 66 cm, ówcześnie największego refraktora na świecie. Za jego pomocą ustalił okres obrotu Saturna, wykorzystując do tego białą plamę na powierzchni planety. W 1884 odkrył, że linia apsyd orbity jednego z księżyców Saturna, Hyperiona, porusza się ruchem wstecznym z prędkością 20° na rok. Hall badał również paralaksy i pozycje gwiazd w gromadzie otwartej Plejady. W latach 1896-1901 pracował jako profesor na Uniwersytecie Harvarda w Cambridge.

W 1879 otrzymał Złoty Medal Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego. Jego nazwisko nosi jeden z kraterów na Księżycu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Richard Pearson: The History of Astronomy. Lulu.com, s. 363-364. ISBN 978-0-244-86650-1. [dostęp 2022-11-21].