Aureliano de Beruete – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aureliano de Beruete
Ilustracja
Portret Aureliano de Beruete pędzla Joaquina Sorolli, 1902.
Data i miejsce urodzenia

1845
Madryt, Hiszpania

Data i miejsce śmierci

1912
Madryt, Hiszpania

Dziedzina sztuki

malarstwo, pejzaż

Epoka

impresjonizm

Aureliano de Beruete y Moret (ur. 1845 w Madrycie, zm. 1912 tamże) – hiszpański malarz. Z zawodu był prawnikiem, angażował się również w politykę kraju, jednak porzucił swój zawód na rzecz malarstwa.

Studiował na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda w Madrcyie. Jego nauczycielem był Carlos de Haes, znał również artystę Darío de Regoyos. Podróżował do Paryża, gdzie poznał członków szkoły z Barbizon i malarza Martina Rico.

W kręgu jego najbliższych przyjaciół-malarzy byli Ramon Casas i Joaquín Sorolla, który zorganizował w swoim domu pośmiertną antologiczną wystawę prac Beruete[1].

Malował impresjonistyczne pejzaże, pełne światła otwarte przestrzenie. Na swoich pracach często przedstawiał Madryt, Toledo oraz pasmo górskie Sierra de Guadarrama.

Jego syn, Aureliano de Beruete y Moret, był znanym krytykiem sztuki i dyrektorem Muzeum Prado.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

El Manzanares bajo el puente de los Franceses, 1906.
Canal de Venecia
A orillas del Manzanares, 1908-10.
Rincón del Albayzin
Vista de Cuenca, 1912.
Dzieła Aureliano de Beruete

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. José Luis Díez, Javier Barón: Joaquín Sorolla, 1863-1923, Muzeum Prado, Madryt, 2009, str. 497.