Autonomia regionalna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Autonomia regionalna – jednostka terytorialna państwa, której władze centralne przyznają pewien stopień samodzielności w niektórych dziedzinach. W jej ramach wspólnota terytorialna i jej organy korzystają z pewnych uprawnień w zakresie podejmowania decyzji odnoszących się do zaspokajania potrzeb zbiorowych (gospodarczych i kulturalnych) społeczności lokalnej. Autonomia przyznawana jest nawet poprzez nadanie lokalnym organom kompetencji stanowienia prawa dla danej jednostki terytorialnej.
Często wprowadzenie regionalnej autonomii ma kluczowe znaczenie dla rozładowania napięć społecznych i tendencji separatystycznych. Jej wprowadzenie może być uwarunkowane:

• względami geograficznymi (np. Grenlandia)
• pobudkami historycznymi (np. Szkocja)
• przesłankami narodowościowymi (np. Katalonia, Kraj Basków)
• względami językowymi (np. Dolina Aosty)
• powodami ekonomicznymi (np. Sycylia, Andaluzja).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• terytorium autonomiczne
• autonomia
• separatyzm